Evaluation of the Graduate Diploma in Teaching Profession Program (Revised Curriculum B.E. 2561) Graduate School, Thonburi University

Authors

  • Marisa Thespluem Graduate School, Thonburi University
  • Chaleow Phanseeda Graduate School, Thonburi University
  • Sirilak Suwanwongse Graduate School, Thonburi University
  • Hatthaya Yamchuti Graduate School, Thonburi University

Keywords:

Curriculum assessment, Graduate Diploma in Teaching Profession Program, the curriculum's internal quality assurance system

Abstract

This study was conducted to evaluate the Graduate Diploma in the Teaching Profession Program (Revised Curriculum B.E. 2561) at Graduate School of Thonburi University. The CIPP model was utilized in conjunction with the curriculum's internal quality assurance system (Internal Quality Assurance: IQA). The sample included a total of 420 individuals, including 12 instructors, 115 students, 185 graduates, and 108 employers. A questionnaire was used for data collection. The analysis of the data utilized percentage, mean, and standard deviation statistics.

According to the study's findings, the Graduate Diploma in the Teaching Profession Program (Revised curriculum 2018) demonstrated a high level of suitability (  = 4.16, S.D. = 0.58). When examining the details of each aspect, it was determined that all aspects were of a high level. Process aspect had the most appropriate level (  = 4.31, S.D. = 0.58), followed by context aspect (  = 4.20, S.D. = 0.54), input factor aspect (  = 4.07, S.D. = 0.64), and productivity (  = 4.04, S.D. = 0.56). According to the framework of the internal quality assurance system, the results of all curriculum-level assessment indicators meet the requirements. The teaching profession's graduate diploma program is of better standard. Since the program is successful, it should be maintained and only a small number of its subcomponents should be changed to raise their effectiveness.

References

กรภัสสร อินทรบำรุง. (2558). การประเมินหลักสูตรศึกษาศาสตรบัณฑิต สาขาการศึกษาปฐมวัย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. Veridian E-Journal, Silpakorn University. 8(1), 700-713.

กิตติคุณ หุตะมาน.(2561). การประเมินหลักสูตรการศึกษาบัณฑิต (หลักสูตร 5 ปี) สาขาวิชาการสอนศิลปะ (หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ.2554) คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา. วารสารศึกษาศาสตร์, 29(2), 211-223.

จรูญเกียรติ พงศ์กุลศร, ภัทรพร ไชยชมภู, บงกช เจนชัยภูมิ และณัชชารีย์ วิฉายาโรจน์ดำริ.(2560). ประเมินหลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิต สาขาวิชาชีพครู (หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ.2557) คณะศึกษาศาสตร์ วิทยาลัยสันตพล. วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม, 7(3), 106-114.

ชนัญชิดา จันทร์ตรี และอภิชาติ ศรีประดิษฐ์.(2562). การประเมินหลักสูตรครุศาสตร์อุตสาหกรรมบัณฑิต สาขาวิศวกรรมการผลิตและอุตสาหการ คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ. Veridian E-Journal, Silpakorn University. 12(2), 655-671.

ฐิติมา ญาณะวงษา, สมเกียรติ อินทสิงห์, สุนีย์ เงินยวง และน้ำผึ้ง อินทะเนตร. (2564). หลักสูตรที่เน้นผลลัพธ์: แนวทางใหม่สำหรับหลักสูตรอุดมศึกษา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 15(2), 279-291.

นพมณี เชื้อวัชรินทร์, จันทร์พร พรหมมาศ, สมศิริ สิงห์ลพ, ภคมน ทิพย์เนตร, มันทนา เมฆินานนท์, ภาสกร ภักดิ์ศรีแพง, วชิราภรณ์ ราชบุรี และศาณิตา ต่ายเมือง.(2558). การประเมินหลักสูตรการศึกษาบัณฑิต (หลักสูตร 5 ปี) สาขาวิชาการสอนชีววิทยา (หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ.2554) คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา. วารสารศึกษาศาสตร์. 26(3), 77-91.

บุญชม ศรีสะอาด. (2556). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

ปริยาภรณ์ ตั้งคุณานันต์.(2562). การประกันคุณภาพภายในระดับหลักสูตร: รับรู้ เรียนรู้ สู่การปฏิบัติ.วารสารวิชาการ T-VET Journal สถาบันการอาชีวศึกษาภาคเหนือ 3, 3(6), 4-13.

มารุต พัฒผล. (2558). การประเมินหลักสูตรเพื่อการเรียนรู้และพัฒนา.(พิมพ์ครั้งที่ 3).กรุงเทพฯ: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.

ราชกิจจานุเบกษา. (13 พฤศจิกายน 2558). ประกาศกระทรวงศึกษาธิการเรื่อง เกณฑ์มาตรฐานหลักสูตรระดับบัณฑิตศึกษา พ.ศ. 2558. เล่ม 132 ตอนพิเศษ 259 ง, 12-24.

ราชกิจจานุเบกษา. (26 เมษายน 2562). พระราชบัญญัติการอุดมศึกษา พ.ศ.2562. เล่ม 136 ตอนที่ 57 ก, 1-22.

วิชัย วงษ์ใหญ่. (2554). การพัฒนาหลักสูตรระดับอุดมศึกษา.(พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: อาร์ แอนด์ ปริ้นท์ จำกัด.

ศิวาพร ยอดทรงตระกูล. (2562). อาจารย์ : ตัวชี้วัดสำคัญในการประกันคุณภาพการศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 17(2), 22-32.

สำนักงานมาตรฐานและคุณภาพอุดมศึกษา.(2557). คู่มือการประกันคุณภาพภายในระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2557. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.

สำนักประกันคุณภาพการศึกษา. (2562). คู่มือการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน มหาวิทยาลัยธนบุรี พ.ศ.2562. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธนบุรี.

อังคณา สุเมธสิทธิกุล และองค์อร ประจันเขตต์.(2561). อัตลักษณ์ บุคลิกภาพ และคุณค่า: แนวคิดพื้นฐานของการพัฒนาอัตลักษณ์เชิงวิชาชีพ. วารสารพยาบาลทหารบก, 19(2), 1-7.

Stufflebeam, D.L., Foley} W.J., Guba, E.G., Hammon, R.L., Merriman} H.O., & Provus, M.M.(1971). Educational Evaluation and Decision-Making. Itasca, IL: Peacock.

Taro Yamane.(1973). Statistics: An Introductory Analysis. 3rdEd. New York. Harper and Row Publications.

Published

30-11-2024

How to Cite

Thespluem, M., Phanseeda, C. ., Suwanwongse, S. ., & Yamchuti, H. . (2024). Evaluation of the Graduate Diploma in Teaching Profession Program (Revised Curriculum B.E. 2561) Graduate School, Thonburi University. Buddhamagga, 9(2), 176–190. retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/bdm/article/view/263919