ร่องรอยปฏิสังขรณ์ถาวรวัตถุโดยเจ้าฟ้าธรรมธิเบศร : การสอบทานระหว่างพระราชพงศาวดารฯกับศิลปกรรม
คำสำคัญ:
เจ้าฟ้าธรรมธิเบศร, อยุธยา, พระราชพงศาวดาร, ศิลปกรรมบทคัดย่อ
เจ้าฟ้าธรรมธิเบศรทรงเป็นพระราชโอรสของพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ ภายหลังจากได้รับการสถาปนาให้ดำรงตำแหน่งกรมพระราชวังบวรสถานมงคล เมื่อ พ.ศ.2284 พระองค์ได้รับพระราชโองการให้ปฏิสังขรณ์ถาวรวัตถุต่างๆ ที่ทรุดโทรมลงหลายอย่าง แต่รายละเอียดในพระราชพงศาวดารแต่ละเล่มแตกต่างกันไปบ้าง
ในส่วนของข้อมูลที่สอดคล้องกันคือ พระองค์ทรงได้รับมอบหมายให้ปฏิสังขรณ์วัดพระศรีสรรเพชญ์และพระที่นั่งวิหารสมเด็จอย่างแน่นอน ในขณะที่วัดพระรามมีความเป็นไปได้ว่าจะเกี่ยวข้องกับพระองค์เช่นกัน ส่วนข้อมูลที่แตกต่างกัน คือ พระมงคลบพิตรและวิหาร ซึ่งบางฉบับระบุว่าพระองค์ทรงได้รับมอบหมายให้ปฏิสังขรณ์ แต่บางฉบับกลับระบุว่าทำให้ขึ้นในรัชกาลอื่น จึงทำให้เกิดปัญหาตามมาว่าเจ้าฟ้าธรรมธิเบศรทรงเป็นผู้ปฏิสังขรณ์ถาวรวัตถุที่กล่าวถึงนี้จริงหรือไม่ หรือ จุดใดบ้างที่ท่านทรงเป็นผู้ดำเนินการปฏิสังขรณ์
เมื่อเกิดปัญหาเช่นนี้ทำให้บทความนี้เลือกใข้หลักฐานทางศิลปกรรมตรวจสอบกับพระราชพงศาวดารฯ ผลที่ได้คือสถานที่ต่างๆข้างต้น มีหลักฐานงานช่างสมัยอยุธยาตอนปลายอยู่จริง แสดงให้เห็นว่าคงถูกปฏิสังขรณ์ครั้งใหญ่ในระยะเวลานี้ แม้บางแห่งยังคงไม่สามารถบอกได้ว่าอยู่ภายใต้การควบคุมของเจ้าผ้าธรรมาธิเบศรหรือไม่ แต่ข้อมูลศิลปกรรมก็ช่วยให้ทราบว่าในครั้งอยะยาตอนปลายนี้จุดใดบ้างที่ได้รับการปฏิสังขรณ์ ซึ่งเป็นข้อมูลที่ไม่ได้บันทึกไว้ในพระราชพงศาวดารฯ
เอกสารอ้างอิง
นิธิ เอียวศรีวงศ์. ประวัติศาสตร์รัตนโกสินทร์ในพระราชพงศาวดารอยุธยา. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์บรรณกิจ, 2523.
ประชุมพงศาวดารภาคที่ 82 เรื่อง พระราชพงศาวดารกรุงสยาม จากต้นฉบับของบริติชมิวเซียม กรุงลอนดอน. กรุงเทพ : กรมศิลปากร, 2537.
“พระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับ หลวงประเสริฐอักษรนิติ์” ใน คำให้การชาวกรุงเก่า คำให้การขุนหลวงหาวัด และ พระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับ หลวงประเสริฐอักษรนิติ์. พิมพ์ครั้งที่ 2, พระนคร : คลังวิทยา, 2515.
“พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับ พันจันทานุมาศ (เจิม)” ใน พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับ พันจันทานุมาศ (เจิม) กับ พระจักรพรรดิพงศ์ (จาด). พระนคร : อักษรบริการ, 2507.
พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับ สมเด็จพระนพรัตน์ วัดพระเชตุพน. พระนคร : คลังวิทยา, 2505.
สันติ เล็กสุขุม, กระหนกในดินแดนไทย. กรุงเทพฯ : มติชน, 2539.
สันติ เล็กสุขุม, เจดีย์ราย “ทรงปราสาทยอด” วัดราชบูรณะ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. กรุงเทพ : สำนักพิมพ์อมรินทร์วิชาการ, 2541.
สันติ เล็กสุขุม, ลวดลายปูนปั้นแบบอยุธยาตอนปลาย (พ.ศ. 2172-2310). กรุงเทพฯ : มูลนิธิ เจมส์ ธอมป์สัน, 2532.
สันติ เล็กสุขุม, วิวัฒนาการของชั้นประดับลวดลาย และลวดลายสมัยอยุธยาตอนต้น. กรุงเทพฯ : อมรินทร์การพิมพ์, 2522.
สันติ เล็กสุขุม, ศิลปะอยุธยา : งานช่างหลวงแห่งแผ่นดิน. กรุงเทพฯ : มติชน, 2542.
อุษณีย์ ธงไชย, พระราชพงศาวดาร และพงศาวดาร หลักฐานที่สร้างขึ้นเพื่อสถาบันกษัตริย์. เชียงใหม่ : ภาควิชาประวัติศาสตร์ประวัติศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 2540.
ดาวน์โหลด
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความนี้เป็นผลงานของข้าพเจ้าแต่เพียงผู้เดียว และ/หรือเป็นผลงานของข้าพเจ้าและผู้ร่วมงาน ตามชื่อที่ระบุในบทความจริง และเป็นผลงานที่มิได้ถูกนำเสนอหรือตีพิมพ์ที่ใดมาก่อน