ภูมิทัศน์ทางโบราณคดีเทือกเขาพนมดงรักฝั่งตะวันออกตามแนวชายแดนไทย-กัมพูชา

ผู้แต่ง

  • สุรีรัตน์ บุบผา อาจารย์ประจำหลักสูตรสาขาวิชาประวัติศาสตร์ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี และนักศึกษาปริญญาเอก สาขา Archéologie et Ethnologie, UMR 8068 - Technologie et Ethnologie des Mondes Préhistoriques (CNRS, Université Paris 1 Panthéon-Sorbonne, Université Paris Nanterre), Maison des Sciences de l’Homme Mondes, Université Paris Nanterre, Paris, France อีเมล: sureeratana.b@ubu.ac.th

คำสำคัญ:

ภูมิทัศน์ทางโบราณคดี , ลำดับชั้นของการตั้งถิ่นฐาน, เทือกเขาพนมดงรัก, ไทย, กัมพูชา

บทคัดย่อ

การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และภูมิประเทศในบริเวณเทือกเขาพนมดงรักฝั่งตะวันออกตามแนวชายแดนไทย-กัมพูชา ครอบคลุมพื้นที่ทั้งสิ้น 4,238.5 ตารางกิโลเมตร ในพื้นที่ติดต่อระหว่างจังหวัดอุบลราชธานี ประเทศไทย และจังหวัดพระวิหาร ประเทศกัมพูชา มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) จัดลำดับชั้นของการตั้งถิ่นฐานซึ่งบ่งชี้ถึงอายุสมัยทางโบราณคดีและพัฒนาการทางวัฒนธรรม และ (2) ศึกษาความสัมพันธ์ของแบบแผนการตั้งถิ่นฐานและการใช้พื้นที่ของมนุษย์ในอดีตที่สัมพันธ์กับลักษณะภูมิประเทศซึ่งบ่งชี้ถึงแบบแผนทางวัฒนธรรมในอดีต

จากผลการศึกษาแหล่งโบราณคดีในพื้นที่วิจัยทั้งสิ้น  45 แหล่งนั้นบ่งชี้ว่าภูมิประเทศเป็นปัจจัยสำคัญที่มีผลต่อแบบแผนของมนุษย์ในอดีต โดยเฉพาะอย่างยิ่งแบบแผนการตั้งถิ่นฐาน แบบแผนการดำรงชีวิต แบบแผนความเชื่อและพิธีกรรม รวมทั้งยังเป็นแหล่งทรัพยากรธรรมชาติที่มีผลต่อแบบแผนเทคโนโลยีในการก่อสร้างศาสนสถานด้วย ทั้งนี้ปรากฏลำดับการตั้งถิ่นฐานมาตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ในสมัยเหล็กและยุคประวัติศาสตร์ในวัฒนธรรมเขมรโบราณและวัฒนธรรมล้านช้างตามลำดับ โดยพบการใช้พื้นที่กระจายไปตามภูมิประเทศจำนวน 3 ลักษณะ คือ พื้นที่ลาดเชิงเขาและพื้นที่สูงบนเทือกเขาในเขตจังหวัดอุบลราชธานี ประเทศไทย ส่วนพื้นที่ราบต่ำเชิงเขาอยู่ในเขตจังหวัดพระวิหาร ประเทศกัมพูชา  ทั้งนี้ความหนาแน่นของแหล่งโบราณคดีที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ลาดเชิงเขามีจำนวนมากที่สุดโดยปรากฏหลักฐานตั้งแต่สมัยเหล็ก สมัยเขมรโบราณ และสมัยล้านช้าง  ส่วนพื้นที่บนเทือกเขาพบการกระจายตัวของแหล่งโบราณคดีน้อยที่สุดโดยไม่ปรากฏแหล่งโบราณคดีในสมัยล้านช้าง สำหรับบริเวณที่ราบต่ำในเขตจังหวัดพระวิหารนั้นพบศาสนสถานเขมรจำนวนมาก ซึ่งการพบศาสนสถานจำนวนมากในบริเวณที่ราบต่ำในเขตจังหวัดพระวิหารยังมีนัยที่บ่งชี้ถึงชุมชนโบราณที่เพิ่มจำนวนมากขึ้นในช่วงที่อาณาจักรเขมรโบราณเจริญรุ่งเรืองและเริ่มแพร่ขยายอำนาจทางการเมืองรวมทั้งศิลปวัฒนธรรมจากที่ราบต่ำทางตอนใต้ของเทือกเขาพนมดงรักเข้าสู่ดินแดนประเทศไทยโดยผ่านทางช่องเขาต่างๆ ตั้งแต่ราวพุทธศตวรรษที่ 15 เป็นต้นมา นอกจากนี้ยังพบว่าแหล่งโบราณคดีเหล่านี้มีหน้าที่การใช้งานที่หลากหลาย ได้แก่ พื้นที่อยู่อาศัย พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์เพื่อประกอบพิธีกรรมทางความเชื่อและศาสนา โดยบางแหล่งปรากฎหลักฐานทั้งเป็นที่อยู่อาศัยและเป็นแหล่งพิธีกรรม ส่วนบางแหล่งยังใช้เป็นพื้นที่กิจกรรมหรือแหล่งผลิตสิ่งของเครื่องใช้ด้วย

เอกสารอ้างอิง

กรมศิลปากร, 2531. อดีตอีสาน. กรุงเทพฯ: มิตรสัมพันธ์.

กรมศิลปากร, 2539. ศิลปะถ้ำสมัยก่อนประวัติศาสตร์ในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.

จรรยา มาณะวิท (บรรณาธิการ), 2539. ทำเนียบโบราณสถานขอมในประเทศไทย เล่มที่ 4 ชัยภูมิ ร้อยเอ็ด ยโสธร ศรีสะเกษ อุบลราชธานี. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2534. ภูมิลักษณ์ประเทศไทย. กรุงเทพฯ: ด่านสุทธาการพิมพ์.

เด่นโชค มั่นใจ วีระพงษ์ ตันสุวรรณ และไชยกาล ไชยรังษี, 2543. ธรณีวิทยาบริเวณเทือกเขาพนมดงรัก. การประชุมเสนอผลงานกรมทรัพยากรธรณีและฝึกอบรมประจำปีงบประมาณ 2542 วันที่ 25-29 กรกฏาคม 2543.

ธิดา สาระยา, 2546. อาณาจักรเจนละ ประวัติศาสตร์อีสานโบราณ.พิมพ์ครั้งที่ 4.กรุงเทพฯ: มติชน.

ประภัสสร์ ชูวิเชียร, 2557. ศิลปะลาว. กรุงเทพฯ: มติชน.

พิเศษ เจียจันทร์พงษ์ เบญจมาส แพทอง และสมเดช ลีลามโนธรรม (บรรณาธิการ), 2544. วัฒนธรรม พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เอกลักษณ์และภูมิปัญญา จังหวัดศรีสะเกษ. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.

พิเศษ เจียจันทร์พงษ์ และคนอื่นๆ (บรรณาธิการ), 2544. วัฒนธรรม พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เอกลักษณ์และภูมิปัญญา จังหวัดอุบลราชธานี. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.

รุ่งโรจน์ ธรรมรุ่งเรือง, 2548. ปราสาทขอมในดินแดนไทย. กรุงเทพฯ: มติชน.

รุ่งโรจน์ ธรรมรุ่งเรือง และศานติ ภักดีคำ, 2557.ศิลปะเขมร. กรุงเทพฯ: มติชน.

ศรีศักร วัลลิโภดม, 2546. แอ่งอารยธรรมอีสาน. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: มติชน.

ศรีศักร วัลลิโภดม, อภิญญ์เพ็ญ และวลัยลักษณ์ ทรงศิริ, 2551. เขาพระวิหาร ระเบิดเวลาจากยุคอาณานิคม. กรุงเทพฯ: มติชน.

ศักดิ์ชัย สายสิงห์, 2555. เจดีย์ พระพุทธรูป ฮูปแต้ม สิม ศิลปะลาวและอีสาน. กรุงเทพฯ: มิวเซียมเพลส.

ศักดิ์ชัย สายสิงห์, 2556. ศรีศิขเรศวร: ปราสาทพระวิหาร. กรุงเทพฯ: มติชน.

สำนักศิลปากรที่ 9 อุบลราชธานี, 2562. รายงานการสำรวจเบื้องต้นโครงการอนุรักษ์และพัฒนาแหล่งโบราณคดีผาแต้มและแหล่งภาพเขียนสีพื้นที่อีสานตะวันออก (กิจกรรมดำเนินงานปีที่ 1 ในจังหวัดอุบลราชธานี พ.ศ. 2562) (เอกสารอัดสำเนา).

สำนักศิลปากรที่ 9 อุบลราชธานี, 2563(ก). โบราณสถานภูปราสาท ตำบลสีวิเชียร อำเภอน้ำยืน จังหวัดอุบลราชธานี. อุบลราชธานี: ม.ท.พ.

สำนักศิลปากรที่ 9 อุบลราชธานี, 2563(ข). รายงานการสำรวจแหล่งโบราณคดี โบราณสถาน ในพื้นที่อำเภอน้ำขุ่น อำเภอน้ำยืน จังหวัดอุบลราชธานี (เอกสารอัดสำเนา).

สุรพล ดำริห์กุล, 2549. แผ่นดินอีสาน. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.

สุริยวุฒิ สุขสวัสดิ์, ม.ร.ว., 2536. ปราสาทพระวิหาร ศาสนบรรพตที่โดดเด่นที่สุดในภาคพื้นเอเชียอาคเนย์. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.

สุริยวุฒิ สุขสวัสดิ์, ม.ร.ว., 2537. ศิลปะร่วมแบบเขมรในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: มติชน.

สุรีรัตน์ บุบผา, 2562. “ลำดับอายุของการตั้งถิ่นฐานทางโบราณคดีเขตเทือกเขาพนมดงรักฝั่งตะวันออก”. ดำรงวิชาการ. 8 (1): หน้า 11-40.

Anschuetz, Kurt F., Richard H. Wilshuchen, and Cherie L. Scheick. (2001). “An Archaeology of Landscapes: Perspectives and Directions”. Journal of Archaeological Research. 9 (2): pp. 157-211.

Aston, M, 1998. Interpreting the Landscape. London: Rutledge.

David, Bruno and Julian Thomas, 2016. Handbook of Landscape Archaeology. London: Routledge.

Higham, C. and Rachanie Thosarat, 2012. Early Thailand: from Prehistory to Sukhothai. Bangkok: River Books.

Hooke. D, 2001. The Landscape of Anglo-Saxon, England. Leicester: University of Leicester Press.

Hu, Di., 2011. “Advancing Theory? Landscape Archaeology and Geographical Information Systems”. PIA (Papers from the Institute of Archaeology). Volume 21: pp. 80-90.

Kuna, Matin and Dagnar Dreslerová, 2007. “Landscape Archaeology and ‘Community Areas’ in the Archaeology of Central Europe”. In: Hicks, D., McAtackney, L. Fairclough, G (eds): Envisioning Landscape: Situations and Standpoints in Archaeology and Heritage. Walnut Creek: Left Coast Press, pp. 146-171.

Santoni, Marielle, Christine Hawixbrock, and Viengkeo Souksavatdy, 2017. The French archaeological mission and Vat Phou: Research on an exceptional historic site in Laos. 27p. hal-03144441.

Papantoniou, Giorgos and Athanasios K. Vionis (2017). “Landscape Archaeology and Sacred Space in the Eastern Mediterranean: A Glimpse from Cyprus”. Land: pp. 1-18.

Renfrew, C., and Paul Bahn, 2012. Archaeology: Theories, Methods, and Practice. 6th Edition. London: Thames and Hudson Ltd.

ข้อมูลอิเล็กทรอนิคส์

กรมศิลปากร, 2559. ข้อมูลภูมิสารสนเทศของกรมศิลปากร. สืบค้นจาก http://gis.finearts.go. th/fineart/

สำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 9, สำนักอนุรักษ์สัตว์ป่า กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช. สืบค้นจาก http://portal.dnp.go.th/p/UbonRatchathani (เข้าถึงเมื่อ 29 มีนาคม 2563)

สำนักอุทยานแห่งชาติ, 2565. อุทยานแห่งชาติเขาพระวิหาร. สืบค้นจาก http://portal.dnp.go.th/Content/nationalpark?contentId=950 (เข้าถึงเมื่อ 31 มกราคม 2565)

สำนักอุทยานแห่งชาติ, 2565. อุทยานแห่งชาติภูจองนายอย. สืบค้นจาก http://portal.dnp.go.th/Content/nationalpark?contentId=958 (เข้าถึงเมื่อ 31 มกราคม 2565)

EFEO, 1990. Archaeological Sites in Cambodia [CISARK; Carte Interactive des Sites Archéologiques Khmers (Interactive Map for Archaeological Khmer Sites)], École française d'Extrême-Orient; EFEO (French Institute for Oriental Studies). Retrieved May 1, 2020, from http://cisark.mcfa.gov.kh/index.php

Fischer, Xavier, 2018. DEM.Net Elevation API. Retrieved August 27, 2021, from

https://elevationapi.com/playground_3dbbox

Ross, Russell R., ed., 1987. Cambodia: A Country Study. Washington: GPO for the Library of Congress. Retrieved March 27, 2020, from http://countrystudies.us/ cambodia/36.htm

โปรแกรม Google Earth

ข้อมูลสัมภาษณ์และเอื้อเฟื้อข้อมูล

รุ่งโรจน์ ภิรมย์อนุกูล. รองศาสตราจารย์ ดร., ภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง. (9 สิงหาคม 2564) สัมภาษณ์.

SHIMODA, Ichita. Associate Professor, PhD., World Heritage Program, Graduate School of Comprehensive Human Sciences, University of Tsukuba. (July 31, 2020) Interview.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-06-29

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความ