Deconstruction of Phra Sri An Discourse in the Korean Film “Svaha: The Sixth Finger”
Keywords:
Deconstruction, discourse, Phra Sri An, Korean filmAbstract
The objective of this article is to study the deconstruction of Phra Sri An discourse in the Korean film “Svaha: The Sixth Finger”. The study found that, according to the dominant discourse, Phra Sri An would have a magnificent male body with the great dragon as his insignia, and be a symbol of light and a protective Father. This view was dismantled by an alternative discourse, and the screenplay was composed with a new meaning. According to this discourse, Phra Sri An is a female who was born via a bizarre event with an ugly body, accepted as the symbol of darkness with a snake as her guardian, and a protective Mother who comforts her children to do right and become wise. Phra Sri An discourses are dynamic and are interestingly created and reconstructed to have a cultural and political meaning through modern media.
References
กมลวรรณ มาดายัง, 2564. “นรกโชซ็อน” ปมความ “เหลื่อมล้ำ” ใน “เกาหลีใต้. ค้นเมื่อ 25 ธันวาคม
, จาก https://www.bangkokbiznews.com/world/965907
แคทรียา อังทองกำเนิด, 2556. “การอวตารในศาสนาฮินดู,” วารสารมนุษยศาสตร์ 20(1): 1-22.
______, 2562. อาร์คีไทพ์อวตาร ปรากฏการณ์ทางเทพปกรณัมในศาสนาฮินดูและพุทธศาสนา.
กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
จิรัฏฐ์ เฉลิมแสนยากร, 2558. “รื้อสร้างภาพลักษณ์ตายตัว: กลวิธีการตอบโต้อาณานิคมสมัยใหม่ในนวนิยาย
เรื่อง เจ้าการะเกด ของแดนอรัญ แสงทอง.” วารสารศิลปศาสตร์ 15(1): 1-17.
จิรัสสา คชาชีวะ, 2545. “ประติมานวิทยาของพระศรีอาริยเมตไตรยะจากอินเดียสู่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้.”
ดำรงวิชาการ. 1(1): 43-62.
จิระศักดิ์ สังเมฆ และประกาศิต ประกอบผล, 2562. “มารในคัมภีร์พระไตรปิฏก.” วารสารวไลยอลงกรณ์ ปริทัศน์ 9(3): 187-198.
ฉัตรสุมาลย์ กบิลสิงห์, 2538. พระพุทธศาสนาแบบทิเบต. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ส่องสยาม.
ชาญชัย คงเพียรธรรม และดาวเรือง วิทยารัฐ, 2556. คติความเชื่อเรื่องพระศรีอาริย์ในภาค
ตะวันออกเฉียงเหนือและประเทศกัมพูชา นับแต่ประมาณพุทธศตวรรษที่ 13-14 จนถึงปัจจุบัน:
การศึกษาจากหลักฐานประเภทจารึกและคัมภีร์ใบลาน. อุบลราชธานี: รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์
คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี
ถาปกรณ์ กำเนิดศิริ, 2563. “กระแสแห่งพุทธะในคาบสมุทรเกาหลี” วารสารพุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย 27(2): 139-188.
ธัญญา สังขพันธานนท์, 2556. ผู้หญิงยิงเรือ: ผู้หญิง ธรรมชาติ อำนาจ และวัฒนธรรมกำหนด. กรุงเทพฯ:
สำนักพิมพ์นาคร.
นพพล จันทร์กระจ่างแจ้ง และศิริวรรณ เรืองศรี, 2563. “การเปรียบเทียบพญานาคกับมังกรในมุมมอง
ศาสนาและความเชื่อ.” วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ 10(3): 165-179.
บำเพ็ญ ระวิน 2542. ประชุมพงศาวดารฉบับราษฎร์พระอนาคตวงศ์. นิธิ เอียวศรีวงศ์ (บรรณาธิการ).
กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ปฐม หงษ์สุวรรณ, 2557. “เติ๋มก๋าม นิทานซินเดอเรลลา: การรื้อสร้างความเป็นผู้หญิงในโลกสังคมนิยม
เวียดนาม.” วารสารวิชาการ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ 21(2): 27-53.
ปฐมรัตน์ สุขขียามานนท์, 2558. “แนวทางการส่งเสริมพระพุทธศาสนาในเกาหลีใต้”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตร
ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มนตรี สืบด้วง, 2553. “ผู้หญิงกับพระพุทธศาสนาเถรวาทในประเทศไทย.” วารสารศิลปศาสตร์ 10(1):
-243.
มัทนา จาตุรแสงไพโรจน์, 2561. “รื้อสร้างมายาคติความเป็นชายในสังคมญี่ปุ่น: การทบทวนความเป็นชาย
ในนวนิยายเรื่อง เสียงแห่งขุนเขา และนิทราเทวี ของคะวะบะตะ ยะซุนะริ.” วารสารวิชาการ
คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 14(1): 165-190.
รังสรรค์ นัยพรม และปฐม หงษ์สุวรรณ, 2561. “การรื้อสร้างเรื่องเล่าเจ้าอนุวงศ์กับนัยทางการเมือง
ในวรรณคดีลาวเรื่องท้าวเหลาคำ (เจ้าราชวงศ์).” วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ 35(2):
-255.
ราชบัณฑิตยสถาน, 2556. พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ:
ราชบัณฑิตยสถาน.
วศิน อินทรสระ, 2545. พุทธปรัชญามหายาน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สามชาย ศรีสันต์. 2559. “วาทกรรมแนววิพากษ์และการศึกษาการพัฒนาในสังคมไทย.” วารสารสำนัก
บัณฑิตอาสาสมัคร 13(1): 261-293.
เสถียร โพธินันทะ, 2516. ชุมนุมพระสูตรมหายาน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์บรรณาคาร.
สุรเดช โชติอุดมพันธ์, 2559.ทฤษฎีวรรณคดีตะวันตกในคริสต์ศตวรรษที่ 20. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์
แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อภิลักษณ์ เกษมผลกูล, 2552. “ตำนานพระศรีอาริย์ในสังคมไทย: การสร้างสรรค์และบทบาท.” วิทยานิพนธ์
ปริญญาอักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย ภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อภิญญา เฟื่องฟูสกุล, 2551. มานุษยวิทยาศาสนา แนวคิดพื้นฐานและข้อถกเถียงเชิงทฤษฎี. เชียงใหม่:
ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
อริยธรรม ป., 2526. ฎีกามาลัยเทวสูตร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ธรรมบรรณาคาร.
เอดเวิร์ด คอนซ์, 2552. พุทธศาสนา. (แปลโดย นิธิ เอียวศรีวงศ์). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน. (ต้นฉบับพิมพ์
เมื่อ 1951, ภาษาอังกฤษ)
อุษา พัดเกตุ, 2550. สตรีนิยมที่ถูกรื้อสร้าง: การศึกษาการผลึกกำลังของผู้หญิงในกรงอำนาจผู้ชาย
ในนวนิยายเรื่องเมียเจ้า ของเอมี่ทาน. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
Barker, Chris. , 2000. Cultural Studies: Theory and Practice. Landon: Sage.
Gross, Rita M. , 1993. Buddhism after Patriarchy: A Feminist History, Analysis,
and Reconstruction of Buddhism. Albany: State University of New York Press.
Hyun-key Kim Hogarth. , 2002. Syncretism of Buddhism and Shamanism in Korean. Seoul:
Jimoondang Publishing Company.
Suzuki, D.t., 1981. Mahayana Buddhism. 4th ed. London: Biddles.
Tyson, Lois., 2006. Critical Theory Today: A Userfriendly Guide. 2nd ed. London: Routledge.
Young-tae Kim., (1993). “Buddhism in the Three Kingdom” The History and Culture of
Buddhism in Korean. Seoul: Dongguk University Press.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Damrong Journal of The Faculty of Archaeology Silpakorn University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้เป็นผลงานของข้าพเจ้าแต่เพียงผู้เดียว และ/หรือเป็นผลงานของข้าพเจ้าและผู้ร่วมงาน ตามชื่อที่ระบุในบทความจริง และเป็นผลงานที่มิได้ถูกนำเสนอหรือตีพิมพ์ที่ใดมาก่อน
