The Relationship between Ayutthaya Style Pulpit Art and the Lanna Art

Authors

  • Patison Benyasuta Doctoral Student of Program in Art History, Graduate School, Silpakorn University. email: patisonii4@hotmail.com

Keywords:

Dharmas, Pulpit, wood carving, Ayutthaya art, Lanna art

Abstract

This article aims at comparing and pointing out the influence of Lanna arts towards Ayutthaya’s wooden-carved pulpits from 16th-17th centuries by focusing on remaining architectural elements and ornamental patterns. The early style of Ayutthaya’s wooden  pulpits (dating around 16 – 17th century) was influenced by styles of art from Lanna states in the north of Thailand, as a result of many wars in the 16th century. During that time, the style of Ayutthaya’s pulpits was inspired by many characteristics of the Mandapa (sacred images architecture), some Prasat-styled stupas, and also involved Lanna decorative patterns for a short period of time (especially emphasized on the example from the sermon throne in Wat Kokkham and Wat Krut), and later the Ayutthaya pulpit gradually developed its own style throughout 17th and 18th centuries. Some decorative details can be observed in the appearance of the rooftop style, elements of the columns, and decorative patterns that clearly show the influence from Lanna art.

References

ฉัตรแก้ว สิมารักษ์, 2541. “ประติมากรรมปูนปั้นรูปเทพชุมนุมประดับ ผนังวิหารเจ็ดยอด วัดเจ็ดยอด

(มหาโพธาราม) จังหวัดเชียงใหม่”. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาประวัติศาสตร์ศิลปะ คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ

ประภัสสร์ ชูวิเชียร, 2552. “วัดวรเชตุเทพบำรุง แบบอย่างของงานช่างอยุธยาในช่วงพุทธศตวรรษที่ 22”.

วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาประวัติศาสตร์ศิลปะไทย คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ

เพ็ญสุภา สุขคตะ ใจอินทร์, 2548. โบราณวัตถุและศิลปวัตถุในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หริภุญไชย.

พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร

สันติ เล็กสุขุม, 2553. พัฒนาการของลายไทย กระหนกกับเอกลักษณ์ไทย. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ :

เมืองโบราณ

___________, 2532. ลวดลายปูนปั้นแบบอยุธยาตอนปลาย (พ.ศ. 2172-2310). พิมพ์ครั้งที่ 1.

กรุงเทพฯ : มูลนิธิเจมส์ ทอมป์สัน

___________, 2549. ศิลปะภาคเหนือ หริภุญชัย – ล้านนา. พิมพ์ครั้งที่ 2 กรุงเทพ : เมืองโบราณ

___________, 2550. ศิลปะอยุธยา งานช่างหลวงแห่งแผ่นดิน. พิมพ์ครั้งที่ 3 กรุงเทพฯ : เมืองโบราณ

สุคนธ์ ศิริโภคทรัพย์, 2519. “สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถกับการรวบรวมอาณาจักรสุโขทัย”. วิทยานิพนธ์

ศิลปะศาสตร์บัณฑิต สาขาโบราณคดี คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ

Downloads

Published

2022-06-29