Architectural Changes of the Tripitaka Hall in the Sangkhawat Area in the Reign of King Rama III

Authors

  • Dr. Somchok Sinnugool Associate Professor, Department of Architecture and Planning, Faculty of Architecture, Art and Design, King Mongkut's Institute of Technology Ladkrabang. email: ssinnugool@hotmail.com

Keywords:

Tripitaka Hall, Sangkhawat Area, King Rama III

Abstract

The Tripitaka Hall is an architectural work that is more structured and unique than any building in the Sangkhawat area. It reflects the usage and concept of meaning that is enshrined in Phra Dhamma Chedi. An important pattern inherited from the late Ayutthaya period and still appearing in the early Rattanakosin period is a raised wooden house built on a pillar in the middle of a pond. It consists of a layout with a balcony surrounding it, and there are special decorations showing the house is of high status. The purpose of this article is to understand the changes that occurred in the art style and architecture of the Tripitaka Hall during the reign of King Rama Nang Klao and also the causes of these changes.

A major change in the architecture of Hor Trai occurred during the reign of King Rama III. The major change is to change materials and structures from wooden houses to brick-and-mortar construction, and this coincides with the demolition and transformation of all the cloisters in the Sangkhawat area as the King wished to have the various temples restored. The main feature of the Hor Tri that remains is that it is raised on pillars or a high base, and includes a layout with a surrounding balcony as well as exquisite decorations that represent status. What has changed besides the materials and structures that make up the building are elements in the layout and location that are no longer located in the middle of the pond, and a shift from stand-alone buildings to locating them as part of a group in the Sangkhawat area with the introduction of the concept of area planning for buildings in the form of wooden dwellings (such as having a terrace or patio which is an open area connecting between houses). There is a fence and a draw wall connected to other buildings to create an enclosed area within the village, which is an important characteristic of the site layout that can be found by most of the Tri-Machinery towers in this group.

References

ไขแสง ศุขะวัฒนะ, 2526. วัดพุทธศาสนาที่ได้รับอิทธิพลศิลปะจีนในสมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์.กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

โชติ กัลยาณมิตร, 2548. พจนานุกรม สถาปัตยกรรมและศิลปะเกี่ยวเนื่อง. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ

ดำรงราชานุภาพ, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยา, 2513. ตำนานพระพุทธเจดีย์. ธนบุรี: ศิลปาบรรณาคาร

ทิพากรวงศ์, เจ้าพระยา, 2478. พระราชพงศาวดาร กรุงรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ 1. พระนคร: โรงพิมพ์พระจันทร์

_______, 2504. พระราชพงศาวดาร กรุงรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ 3 เล่ม 2. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภา

น. ณ ปากน้ำ, 2541. ศิลปกรรมในบางกอก. กรุงเทพฯ: บริษัทเลิฟแอนด์ลิพเพรส จำกัด

นิยะดา เหล่าสุนทร (บรรณาธิการ), 2544. ประชุมจารึกวัดพระเชตุพน. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน)

แน่งน้อย ศักดิ์ศรี, หม่อมราชวงศ์ และคณะ, 2531. สถาปัตยกรรมพระบรมมหาราชวัง. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์กรุงเทพ (1984) จำกัด

ปรมานุชิตชิโนรส, กรมสมเด็จพระ, 2544. ประชุมจารึกวัดพระเชตุพน. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน)

ประชา แสงสายัณห์, 2540. “กุฏิก่ออิฐถือปูน.” วิทยานิพนธ์ปริญญาสถาปัตยกรรมศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสถาปัตยกรรมศาสตร์ ภาควิชาสถาปัตยกรรม บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ราชบัณฑิตยสถาน, 2550. พจนานุกรมศัพท์ศิลปกรรม อักษร ก ฮ ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน

วินัย พงศ์ศรีเพียร, 2551. “พรรณนาภูมิสถานพระนครศรีอยุธยา เอกสารจากหอหลวง” (ฉบับความสมบูรณ์. กรุงเทพฯ: อุษาคเนย์

ศักดิ์ชัย สายสิงห์, 2551. งานช่าง สมัยพระนั่งเกล้าฯ. กรุงเทพฯ: มติชน

สันติ เล็กสุขุม, 2539. “จระนำ, จรณำ จินตนาการปราสาทจำลองของช่างไทย.” ศิลปวัฒนธรรม 17 (9): 154.

สุภัทรดิศ ดิศกุล, หม่อมเจ้า, 2502. “ประวัติหอเขียนวังสวนผักกาด.” ใน หอเขียนวังสวนผักกาด. พระนคร: ศิวพร

Downloads

Published

2023-06-29