Syncretism of Buddhism with Brahmanism as Evidenced by Sanskrit Inscriptions in Thailand and Cambodia

Authors

  • Dr. Chirapat Prapandvidya Assistant Professor, Royal Institute, Office of Fine and Applied Arts Royal Society. email : chirapat.prapandvidya@gmail.com

Keywords:

Theravāda, Mahāyāna, Shaivism, Vaishnavism

Abstract

Brahmanism and Buddhism must have reached Southeast Asia around the 4th century CE as indicated by iconographic evidence. Epigraphic evidence indicates that Buddhism that used the Sanskrit language flourished in Funan in the 6th century CE alongside Vaishnavism. A large number of inscriptions in Pali, mainly containing extracts from the Buddhist Pali canon, could be found in the central part of Thailand during the 6th and 7th centuries CE. This indicates that Buddhism practiced in this area belonged to the Early Theravāda sect. During the same period, however, Brahmanism must have been followed by the people as well, judging from the few inscriptions in Sanskrit with Brahmanical content found in the area. In the later period there are sizable numbers of inscriptions in Sanskrit and Khmer found in Thailand and Cambodia that show syncretism of Buddhism with Brahmanism.

References

ภาษาไทย

กรมศิลปากร, (2529). จารึกในประเทศไทยเล่ม 1. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร.

________________________(2529) จารึกในประเทศไทยเล่ม 3. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร.

กวีศักดิ์ วาปีกุลเศษฐ์, พระมหา (2564). จารึกสุไหงมาส 2 ใน จารึกที่สำคัญในอินเดียและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เล่ม 1, สมบัติ มั่งมีสุขศิริ เป็นบรรณาธิการ. กรุงเทพฯ: ศูนย์สันสกฤตศึกษา ร่วมกับภาควิชา ภาษาตะวันออก คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากรโดยความอุปถัมภ์กระทรวงวัฒนธรรมประเทศ อินเดีย.

จิรพัฒน์ ประพันธ์วิทยา “ปรัชญาปารมิตาสูตฺร” ใน วารสารไทย-ภารต ฉบับที่ 37 ปีที่ 45 พ.ศ.2564

________และ Sato Keiko, (2564). จารึก เมืองเสมา(K.1141) ใน จารึกที่สำคัญในอินเดียและ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เล่ม 1, สมบัติ มั่งมีสุขศิริ เป็นบรรณาธิการ กรุงเทพฯ: ศูนย์สันสกฤตศึกษา ร่วมกับภาควิชาภาษาตะวันออก คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร โดยความอุปถัมภ์กระทรวง วัฒนธรรมประเทศอินเดีย.

สมบัติ มั่งมีสุขศิริ เป็นบรรณาธิการ (2564). จารึกที่สำคัญในอินเดียและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เล่ม 1, กรุงเทพฯ:

ศูนย์สันสกฤตศึกษาร่วมกับภาควิชาภาษาตะวันออกคณะโบราณคดีมหาวิทยาลัยศิลปากร โดยความอุปถัมภ์กระทรวงวัฒนธรรมประเทศอินเดีย.

นวพรรณ ภัทรมูล (ผู้รวบรวมข้อมูล) จารึกวัดจงกอ ค้นจาก https://db.sac.or.th/inscriptions/inscribe/detail/2538 วันที่ 16 ตุลาคม 2566

ภาษาอังกฤษ

Cœdès, G, ed., (1942). Inscriptions du Cambodge Volume II. Paris: Ecole Francaise D’Extreme-

Orient.

________ed., (1954).Inscriptions du Cambodge Volume VI. Paris: Ecole Francaise D’Extreme-

Orient.

_________(1975). The Indianized States of Southeast Asia, edited by Water F.Vella, translated by Susan Brown Cowing. Canberra: Australian National University Press.

Krairiksh, Piriya. (1974). Buddhist Folk Tales Depicted at Chula Pathon Cedi. Bangkok: Prachandra Printing Press.

Lavy, Paul A. and Clarke, Wesley, (2015). Integrating the Phong Tuek Viṣṇu: The Archaeology and

Art History of a Forgotten Image in Journal of the Siam Society, Vol.103.

Majumdar, R.C.(1953). Inscriptions of Kambuja. Calcutta: The Aseatic Society.

Mangmeesukhsiri, Sombat, ed., (2021). Select Inscriptions in India and Southeast Asia volume I. Bangkok: Sanskrit studies centre in Association with the Department of Oriental Languages, Faculty of Archaeology.

Prapandvidya, Chirapat, (1990). The Sabbāk inscription, Evidence of an Early Vajrayana Buddhist

Presence in Thailand. In the Journal Siam Society, Volume 78, part II.

Downloads

Published

2023-12-26