กลวิธีทางความสุภาพและระบบความสุภาพของตำรวจท่องเที่ยวไทย
คำสำคัญ:
ตำรวจท่องเที่ยวไทย, ความสุภาพ, การสื่อสารต่างวัฒนธรรม, วาทกรรมศึกษา, การสื่อสารต่างวาทกรรมบทคัดย่อ
วัตถุประสงค์ของการวิจัยครั้งนี้เพื่อมุ่งเน้นศึกษากลวิธีทางความสุภาพและระบบความสุภาพของ ตำรวจท่องเที่ยวไทยในการให้บริการนักท่องเที่ยวต่างชาติที่ศูนย์บริการนักท่องเที่ยวในประเทศไทย ซึ่งประกอบไปด้วยคำถามในการวิจัยทั้งหมด2ข้อ ได้แก่ 1.ตำรวจท่องเที่ยวใช้กลวิธีทางความสุภาพ ใดเมื่อให้บริการนักท่องเที่ยวที่ศูนย์บริการนักท่องเที่ยว 2.ตำรวจท่องเที่ยวและนักท่องเที่ยวใช้ระบบทาง ความสุภาพใดบ้างขณะให้บริการนักท่องเที่ยวที่มาแจ้งความ ณ ศูนย์บริการนักท่องเที่ยว ผู้วิจัยเลือกใช้ การวิเคราะห์วาทกรรมของตำรวจท่องเที่ยวไทยทั้งระดับคำศัพท์ และ ระดับวาทกรรม เพื่อเข้าสู่การหาคำตอบ ในงานวิจัย จากการวิจัยพบว่าตำรวจท่องเที่ยวไทยใช้วัจนกรรมพูดสั่งและวัจนกรรม บอกกล่าวมากที่สุด ในการให้บริการนักท่องเที่ยว สำหรับกลวิธีในการให้บริการนักท่องเที่ยว ผู้เข้าร่วมวิจัย เลือกใช้การพูดตรง กลวิธีทางความสุภาพแบบการมีส่วนร่วมและแบบให้ความเป็นอิสระ ผลการวิจัยจากภาษาในการให้บริการ นักท่องเที่ยวยังสรุปได้ว่าตำรวจท่องเที่ยวไทยและนักท่องเที่ยวมีระบบความสุภาพแบบเป็นลำดับชั้น โดยบทบาทหน้าที่ การแต่งกาย และบรรยากาศที่ตั้งศูนย์ให้บริการนักท่องเที่ยวเป็นปัจจัยที่ทำให้ตำรวจ ท่องเที่ยวมีอำนาจเหนือกว่านักท่องเที่ยว
เอกสารอ้างอิง
Austin J.L., 1962. How to Do Things with Words. Oxford: Oxford University Press.
Bou-Franch P. & Garces-Conejos P., 2003. “Teaching Linguistic Politeness: A Methodological Proposal.” IRAL 41 (1): 1-22.
Brown P. & Levinson S.C., 1978. Politeness: Some Universals in Language Usage. Cambridge: Cambridge University Press.
Cargill M., 1998. “Cross-cultural Postgraduate Supervision Meetings as Intercultural Communication.” In M. Kiley & G. Mullins (eds.), Paper presented at the Quality in Postgraduate Research: Managing the New Agenda (pp. 175-187). Adelaide: The University of Adelaide, 23-24 April 1998.
Department of Tourism, 2015. Overview of Tourists in Thailand. Tourism and Sports Ministry.
Drew P. & Heritage J., 1992. Talk at Work: Interaction in Institutional Settings. Cambridge: Cambridge University Press.
Fasold R., 1990. Sociolinguistics of Language. Cambridge: Basil Blackwell.
Grice H.P., 1975. “Logic and Conversation.” In P. Cole & J.L. Morgan (eds.), Syntax and Semantics, Vol. 3: Speech Acts (pp. 41-58). New York : Academic Press.
Gu Y., 1990. “Politeness Phenomena in Modern Chinese.” Journal of Pragmatics 14 (22): 237-257.
Ide S., 1982. “Japanese Sociolinguistics: Politeness in Women’s Language.” Lingua 57: 357-387.
Mao L.R., 1994. “Beyond Politeness Theory: ‘Face’ Revisited and Renewed.” Journal of Pragmatics 21 (5): 451-486.
Matsumoto Y., 1988. “Reexamination of the Universality of Face: Politeness Phenomena in Japanese.” Journal of Pragmatics 12 (4): 403-426.
Merritt M., 1976. “On Questions Following Questions in Service Encounters.” Language in Society 5: 315-357.
Pan Y., 2000. Politeness in Chinese Face-to-face Interaction. Vol. 67. U.S.A.: Ablex.
Reiter R.M. & Placencia M.E., 2004. Displaying Closeness and Respectful Distance in Montevidean and Quiteño Service Encounters. Amsterdam: John Benjamins.
Schiffrin D., 1987. Discourse Markers. Cambridge: Cambridge University Press.
Scollon R. & Scollon S.W., 1995. Intercultural Communication : A Discourse Approach. Oxford: Blackwell.
Scollon R., Scollon S.W. & Jones R.H., 2012. Intercultural Communication: A Discourse Approach. 3rd ed. Oxford: Wiley-Blackwell.
Searle J.R., 1969. Speech Acts: An essay in the philosophy of language. Cambridge: Cambridge University Press.
Searle J.R., 1979. Expression and Meaning: Studies in the Theory of Speech Acts. Cambridge: Cambridge University Press.
Sodpiban P., 2002. Intercultural Communication in Tourism Development. Language Institute, Prince of Songkla University, Phuket campus.
Tannen D., 1984. Conversational Style: Analysing Talk Among Friends. Norwood: Ablex.
Tannen D., 1989. Talking Voices: Repetition, Dialogue and Imagery in Conversational Discourse. Cambridge: Cambridge University Press.
Tannen D., 1990. You Just Don’t Understand: Women and Men in Conversation. New York: William Morrow.
Tannen D., 1996. That’s Not What I Meant!: How Conversational Style Makes or Breaks Your Relations with Others. New York: Ballantine.
Ting-Toomey S., 1988. “Intercultural Conflict Styles: A Face-Negotiation Theory.” In Y.Y. Kim & W.B. Gudykunst (eds.), Theories in Intercultural Communication. CA: Sage.
Tipmontree S., 2007. The Use and the Problems of English and Intercultural Communication Skills of Thai Tourist Police Officers. Master’s dissertation, University of Thai Chamber of Commerce, Bangkok.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความนี้เป็นผลงานของข้าพเจ้าแต่เพียงผู้เดียว และ/หรือเป็นผลงานของข้าพเจ้าและผู้ร่วมงาน ตามชื่อที่ระบุในบทความจริง และเป็นผลงานที่มิได้ถูกนำเสนอหรือตีพิมพ์ที่ใดมาก่อน
