นโยบายและกลยุทธ์การสื่อสารท่องเที่ยวช่วงวิกฤตการณ์ ไร้นักท่องเที่ยวต่างชาติ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเกี่ยวกับการสื่อสารในภาวะวิกฤตของภาครัฐและภาคเอกชนในด้านเครื่องมือสื่อสารที่นำมาใช้ ได้แก่ สื่อสารมวลชน สื่อบุคคล สื่อใหม่ และสื่อกิจกรรม การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) มีวิธีเก็บข้อมูล ประกอบด้วย การสังเกตการณ์ (Observation) การสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interview) และการใช้ชุดคำถามแบบกึ่งมีโครงสร้าง (Semi-Structure) กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วย ผู้ประกอบการธุรกิจโรงแรมและที่พัก นักธุรกิจในพื้นที่ท่องเที่ยว ประชากรในพื้นที่ และนักวิชาการด้านการท่องเที่ยว ในพื้นที่ศึกษาคือ เขตเศรษฐกิจพิเศษพัทยา จังหวัดชลบุรี โดยใช้กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ประกอบธุรกิจโรงแรมและที่พัก ในเขตเศรษฐกิจพิเศษ เมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี จำนวน 10 คน ผู้ประกอบธุรกิจส่วนตัวในเขตเศรษฐกิจพิเศษ เมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี จำนวน 3 คน และประชาชนที่อาศัยในเขตเศรษฐกิจพิเศษ เมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี จำนวน 3 คน พร้อมทั้งสัมภาษณ์เพิ่มเติมจากนักวิชาการด้านการท่องเที่ยว จำนวน 4 ท่าน วิธีวิเคราะห์ช้อมูล คือ การวิเคราะห์ใช้การวิเคราะห์แบบแก่นโครงเรื่อง (Thematic) ร่วมกับ หลักการของแผนการสื่อสารภาวะวิกฤตของ Fearn-Banks และแนวคิดอื่นๆที่เกี่ยวข้อง มาประกอบการวิเคราะห์

ผลการวิจัย พบว่า วิกฤตการณ์โรคระบาดที่เกิดขึ้นนั้นเป็นสภาวะที่มีความจำเพาะ จำเป็นต้องใช้แนวคิดทางการสื่อสารในภาวะวิกฤตร่วมกับแนวคิดการใช้สื่อแบบผสมผสาน มาเพื่อสร้างสื่อประชาสัมพันธ์ที่มีประสิทธิภาพความจำเพาะต่อเงื่อนไขและสภาพสังคมที่เกิดขึ้น แผนการสื่อสารวิกฤตจำเป็นต้องใช้การสื่อสารที่ชัดเจน ถูกต้อง ไม่เลือกปฏิบัติ และรวดเร็วทันต่อสถานการณ์ เครื่องมือสื่อสารที่นำมาใช้ ได้แก่ สื่อสารมวลชน สื่อบุคคล สื่อใหม่ และสื่อกิจกรรม ซึ่งจำเป็นต้องทำงานร่วมกัน เนื่องจากความต้องการที่หลากหลายของกลุ่มผู้รับสารทั้งในด้านมิติเชื้อชาติ อายุ เพศ รายได้ และความต้องการท่องเที่ยวในประเทศไทย โดยมีนโยบายและกลยุทธ์ด้านความปลอดภัยในการป้องกันโรคระบาดถือเป็นประเด็นสำคัญในการสื่อสารวิกฤตการณ์ และผู้ส่งสารจำเป็นต้องแสดงข้อมูลทั้งแบบภาพ เสียง และข้อความเพื่อให้ผู้รับสารสามารถเข้าใจข้อมูลได้อย่างครบถ้วนสมบูรณ์มากที่สุด