อิทธิพลของความไว้วางใจ ทัศนคติ และส่วนประสมทางการ ตลาดต่อการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของผู้บริโภคในจังหวัดสงขลา
คำสำคัญ:
ความไว้วางใจ, ทัศนคติ, ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาด, การตัดสินใจซื้อบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาถึงปัจจัยด้านความไว้วางใจที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของผู้บริโภคในจังหวัดสงขลา 2) เพื่อศึกษาปัจจัยด้านทัศนคติที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของผู้บริโภคในจังหวัดสงขลา และ 3) เพื่อศึกษาปัจจัยด้านส่วนประสมทางการตลาด 4 Ps (ผลิตภัณฑ์ ราคา ช่องทางการจัดจำหน่าย และการส่งเสริมการตลาด) ที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของผู้บริโภคในจังหวัดสงขลา กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้บริโภคในจังหวัดสงขลาที่เคยซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านสื่อสังคมออนไลน์ การศึกษาครั้งนี้ได้ทำการเก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม จำนวน 223 คน วิเคราะห์โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุโดยใช้โมเดลสมการโครงสร้างแบบกำลังสองน้อยสุดบางส่วน ผลการวิจัยพบว่าปัจจัยด้านช่องทางการจัดจำหน่าย ทัศนคติ การส่งเสริมการตลาด ผลิตภัณฑ์ ความไว้วางใจส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของผู้บริโภคในจังหวัดสงขลา ในขณะที่ปัจจัยด้านราคาไม่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของผู้บริโภคในจังหวัดสงขลา ดังนั้นผลการวิจัยครั้งนี้จะเป็นประโยชน์กับธุรกิจเสื้อผ้าแฟชั่นออนไลน์ที่ต้องการทำความเข้าใจปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อของผู้บริโภคและพัฒนากลยุทธ์ทางการตลาดที่เหมาะสม
เอกสารอ้างอิง
เกษม พิพัฒน์เสรีธรรม. (2560). ผู้บริโภคยุคประเทศไทย 4.0. สืบค้นเมื่อ 5 ธันวาคม 2561, จาก https://marketeeronline.co/archives/6366.
จันทนา ศรีพนมธร, ธนสุวิทย์ ทับหิรัญรักษ์ และสุคนธ์ เครือนํ้าคํา. (2560). การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์อาหารเสริมประเภทต่าง ๆ ของผู้บริโภคศึกษา กรณีศึกษา : นักศึกษาวิทยาลัยเทคนิค อําเภอเมือง จังหวัดระนอง. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา. 8(1), 404-410.
จารวี ปะวะละ. (2560). สื่อสังคมออนไลน์.สืบค้นเมื่อ26มีนาคม2561, จากhttps://www.mindmeister.com/952412180/.
จิระวัฒน์ วงศ์สวัสดิวัฒน์. (2542). ทัศนคติ ความเชื่อ และพฤติกรรม : การวัด การพยากรณ์ และการเปลี่ยนแปลง. กรุงเทพฯ : สามดีการพิมพ์.
จิราพร ระโหฐาน และประวีณา สุขเกษม. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมผู้บริโภคในการเลือกซื้อเสื้อผ้าสุภาพบุรุษผ่านร้านค้าออนไลน์ในจังหวัดชลบุรี. วารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี. 13(4), 193-200.
จุฑาฎา โพธิ์ทอง และ จันทรบ์รูณ์ สถิตวิริยวงศ์. (2558). “แบบจำลองปัจจัยของเอสคอมเมิร์ซและความไว้วางใจที่มีอิทธิพลต่อความตั้งใจซื้อสินค้าออนไลน์ของผู้บริโภค”, ใน รายงานการประชุมวิชาการระดับประเทศด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง. 7(1), 250-254.
ฉวีวงศ์ บวรกีรติขจร. (2560). การศึกษาการซื้อขายสินค้ากลุ่มแฟชั่นในสื่อสังคมออนไลน์. Veridian E-Journal, Silpakorn University. 10(2), 2056-2071.
ชยาลัย โพธิเจริญ, นิตยา เจรยีงประเสริฐ และวรัท วินิจ. (2559). แผนการตลาดออนไลน์ของร้านฟีมสเตอร์. วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. 2(3), 214-232.
ทวีรัชต์ คงรชต. (2561). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการซื้อสินค้าผ่าน ระบบออนไลน์ของคนวัยทำงานในจังหวัดนนทบุรี. วารสารเกษตรศาสตร์ธุรกิจประยุกต์ สถาบันการจัดการปัญญาภิวัฒน์. 12(16), 40-60.
ธนวรรณ แสงสุวรรณ. (ม.ป.ป.). นโยบายราคา. สืบค้นเมื่อ 18 มิถุนายน 2561, จากhttps://www.stou.ac.th/stouonline/lom/data/sms/market/Unit5/MENUUNIT5.html.
ธัญนันท์ วรเศรษฐพงษ์. (2558). ความไว้วางใจในธุรกิจ E-COMMERCE ของบริษัท LAZADA.ดุษฎีนิพนธ์ บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต. นครปฐม : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.
ธิดารัตน์ ปสันน์สิริคุณ และจิราภา พึ่งบางกรวย. (2560). ทัศนคติการซื้อสินค้าและบริการออนไลน์ของประชาชนในจังหวัดชลบุรี, วารสารการจัดการธุรกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา. 6(2), 30-42.
บุษยา วงษ์ชวลิตกุล , สงวน วงษ์ชวลิตกุล, ธนกร ลิ้มศรัณย์, อรอุมา ปราชญ์ปรีชา, ทศพล ปราชญ์ปรีชา และจอมภัค จันทะคัต. (2560). พฤติกรรมการซื้อและการวิเคราะห์องค์ประกอบปัจจัยที่มีผลต่อการซื้อสินค้าหรือบริการผ่านระบบพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ของผู้บริโภคในเขตเทศบาลนครนครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิชาการบริหารธุรกิจ สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย. 6(1), 95-113.
เบญจมาศ สิริใจ. (2013). What is a product?. สืบค้นเมื่อ 18 มิถุนายน 2561, จาก https://plus.google.com/115009435353692532404/posts/.
ปรเมษฐ์ สิริพิพัฒน์ และฐติกุล ไชยวรรณ์. (2559) ปัจจัยส่วนประสมการตลาดที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้า ออนไลน์ของผู้สูงอายุคนไทย. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ. 26(2), 136-149.
พัชชรินทร์ อดออม. (2558). ปัจจัยด้านทัศนคติต่อการซื้อ การซื้อจากแรงกระตุ้น และรูปแบบของแฟชั่นที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าเครื่องประดับผ่านช่องทางออนไลน์ ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
พิศุทธิ์ อุปถัมภ์. (2556). ความไว้วางใจและลักษณะธุรกิจผ่านสื่อสังคมออนไลน์ส่งผลต่อความตั้งใจซื้อสินค้า ผ่านสื่อสังคมออนไลน์. การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
มีนา อ่องบางน้อย. (2553). คุณค่าตราสินค้าความไว้วางใจและความพึงพอใจที่มีผลต่อความภักดี ต่อตราสินค้า CAT CDMA (แคท ซีดีเอ็มเอ). วิทยานิพนธ์ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
รุ่งนภา บุญคุ้ม. (2536). ทัศนคติของพัฒนากรต่อนโยบายการจัดตั้งศูนย์สาธิตการตลาด:กรณีศึกษาศูนย์ช่วยเหลือทางวิชาการพัฒนาชุมชน เขตที่ 3. วิทยานิพนธ์ พัฒนบริ-หารศาสตรมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ : สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
วราภรณ์ บุญเต็ม, เฉลิมศรี คุมหอยกัณฑ์ และณัฐวดี ทองทิพย์. (ม.ป.ป.). ความหมายของ E-Commerce. สืบค้นเมื่อ 18 มีนาคม 2560, จาก https:// sites.google.com / site/ ecommercepa02.
วารุณี ศรีสรรณ, วรรณรพี บานชื่นวิจิตร และกิตติพันธ์ คงสวัสดิ์เกียรต. (2560). การตัดสินใจซื้อสินค้าออนไลน์ของผู้บริโภควัยทำงานในเขตกรุงเทพมหานครปริมณฑลและต่างจังหวัด. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร. 14(67),41-46.
วิภาวรรณ มโนปราโมทย์. (2556). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าผ่านสังคมออนไลน์ (อินสตาแกรม) ของประชากรในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ บริหารธุรกิจมหาบัณ- ฑิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์, ปริญ ลักษิตานนท์ และศุภร เสรีรัตน์. (2541). กลยุทธ์การตลาดและการบริหารการตลาด. กรุงเทพฯ : ธีระฟิล์มและไซเท็กซ์.
สํานักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2559). การสำรวจการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในครัวเรือน พ.ศ.2559. สืบค้นเมื่อ 4 ธันวาคม 2561, จาก https://www.nso.go.th/sites/2014/DocLib13/icthh_report_59.pdf.
สํานักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2560). การสำรวจการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในครัวเรือน 2560 พ.ศ.2560. สืบค้นเมื่อ 4 ธันวาคม 2561, จากhttps://www.nso.go.th/sites/ 2014/DocLib13/ FullReportICT_60.pdf.
สํานักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2561). การสำรวจการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในครัวเรือน2561ไตรมาสที่ 1. สืบค้นเมื่อ 4 ธันวาคม 2561, จากhttps://www.nso.go.th/sites/2014/Pages.
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2560). มูลค่าอีคอมเมิร์ซไทย ปี 59 และคาดการณ์มูลค่าปี 60. สืบค้นเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2561, จาก https://www.etda.or.th/content/value-of-e-commerce-survey-in-thailand -2017.html.
สำนักงานรัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์. (2560). Thailand Digital Government 2021. สืบค้นเมื่อ 4เมษายน 2560, จาก https://www.ega.or.th/th/profile/2035/.
สิริชัย ดีเลิศ และสุภาวดี รัตนพงศ์พันธ์. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อกระบวนการตัดสินใจซื้อสินค้าผ่าน ระบบพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ของกลุ่มผู้บริโภคตลาดเฉพาะกลุ่ม, Veridian E-Journal, Silpakorn University. 11(1), 2404-2424.
สุณิสา ตรงจิตร์ใ (2559). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าออนไลน์ผ่านช่องทางตลาดกลาง พาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ (E-Marketplace). การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เสาวลักษณ์ สมานพิทักษ์วงค์. (2560). ส่วนประสมทางการตลาดในการตัดสินใจซื้อสินค้าผ่านระบบอินเทอร์เน็ตของผู้บริโภคในเขตจังหวัดสงขลา.สารนิพนธ์ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. สงขลา : มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
อภิวิทย์ ยั่งยืนสถาพร. (2558). พฤติกรรมผู้บริโภคที่มีผลต่อการตัดสินใจใช้ห้องบันทึกเสียงสร้างมูลค่าสำหรับมัลติมีเดียและงานตัดต่อ. การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
อรณชิ โชคชัย และนิตยา เจรียงประเสริฐ. (2558). ส่วนประสมการตลาดที่มีผลต่อการซื้อเสื้อผ้าเด็กเล็กของผู้บริโภคในจังหวัดสมุทรสาคร. วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. 1(4), 430-449.
อิสรีย์ อนันต์โชคปฐมา. (2558). ส่วนประสมทางการตลาดและการตัดสินใจซื้อสินค้าใน Line Gift Shop. การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Chin, W. W., Marcolin, B. L. and Newsted, P. R. (2003). A Partial Least Squares Latent Variable Modeling Approach for Measuring Interaction Effects : Results from a Monte Carlo Simulation Study and an Electronic-mail Emotion/Adoption Study. Information Systems Research, 14(2), 189-217.
Etzel, M. J., Walker, B. J. and Stanton, W. J. (2001). Marketing Management. Boston, MA. : McGraw-Hill.
Marketeer Online (2018). 5 พฤติกรรมผู้บริโภคปลายปี 2018 ถึงต้นปี 2019. สืบค้นเมื่อ 5 ธันวาคม 2561, จาก https://marketeeronline.co/archives/84118
Stevens, J. (2002). Applied Multivariate Statistics for the Social Sciences (4th ed.). Mahwah, NJ : Lawrence Erlbaum Associates.
จันทนา ศรีพนมธร, ธนสุวิทย์ ทับหิรัญรักษ์ และสุคนธ์ เครือนํ้าคํา. (2560). การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์อาหารเสริมประเภทต่าง ๆ ของผู้บริโภคศึกษา กรณีศึกษา : นักศึกษาวิทยาลัยเทคนิค อําเภอเมือง จังหวัดระนอง. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา. 8(1), 404-410.
จารวี ปะวะละ. (2560). สื่อสังคมออนไลน์.สืบค้นเมื่อ26มีนาคม2561, จากhttps://www.mindmeister.com/952412180/.
จิระวัฒน์ วงศ์สวัสดิวัฒน์. (2542). ทัศนคติ ความเชื่อ และพฤติกรรม : การวัด การพยากรณ์ และการเปลี่ยนแปลง. กรุงเทพฯ : สามดีการพิมพ์.
จิราพร ระโหฐาน และประวีณา สุขเกษม. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมผู้บริโภคในการเลือกซื้อเสื้อผ้าสุภาพบุรุษผ่านร้านค้าออนไลน์ในจังหวัดชลบุรี. วารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี. 13(4), 193-200.
จุฑาฎา โพธิ์ทอง และ จันทรบ์รูณ์ สถิตวิริยวงศ์. (2558). “แบบจำลองปัจจัยของเอสคอมเมิร์ซและความไว้วางใจที่มีอิทธิพลต่อความตั้งใจซื้อสินค้าออนไลน์ของผู้บริโภค”, ใน รายงานการประชุมวิชาการระดับประเทศด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง. 7(1), 250-254.
ฉวีวงศ์ บวรกีรติขจร. (2560). การศึกษาการซื้อขายสินค้ากลุ่มแฟชั่นในสื่อสังคมออนไลน์. Veridian E-Journal, Silpakorn University. 10(2), 2056-2071.
ชยาลัย โพธิเจริญ, นิตยา เจรยีงประเสริฐ และวรัท วินิจ. (2559). แผนการตลาดออนไลน์ของร้านฟีมสเตอร์. วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. 2(3), 214-232.
ทวีรัชต์ คงรชต. (2561). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการซื้อสินค้าผ่าน ระบบออนไลน์ของคนวัยทำงานในจังหวัดนนทบุรี. วารสารเกษตรศาสตร์ธุรกิจประยุกต์ สถาบันการจัดการปัญญาภิวัฒน์. 12(16), 40-60.
ธนวรรณ แสงสุวรรณ. (ม.ป.ป.). นโยบายราคา. สืบค้นเมื่อ 18 มิถุนายน 2561, จากhttps://www.stou.ac.th/stouonline/lom/data/sms/market/Unit5/MENUUNIT5.html.
ธัญนันท์ วรเศรษฐพงษ์. (2558). ความไว้วางใจในธุรกิจ E-COMMERCE ของบริษัท LAZADA.ดุษฎีนิพนธ์ บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต. นครปฐม : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.
ธิดารัตน์ ปสันน์สิริคุณ และจิราภา พึ่งบางกรวย. (2560). ทัศนคติการซื้อสินค้าและบริการออนไลน์ของประชาชนในจังหวัดชลบุรี, วารสารการจัดการธุรกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา. 6(2), 30-42.
บุษยา วงษ์ชวลิตกุล , สงวน วงษ์ชวลิตกุล, ธนกร ลิ้มศรัณย์, อรอุมา ปราชญ์ปรีชา, ทศพล ปราชญ์ปรีชา และจอมภัค จันทะคัต. (2560). พฤติกรรมการซื้อและการวิเคราะห์องค์ประกอบปัจจัยที่มีผลต่อการซื้อสินค้าหรือบริการผ่านระบบพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ของผู้บริโภคในเขตเทศบาลนครนครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิชาการบริหารธุรกิจ สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย. 6(1), 95-113.
เบญจมาศ สิริใจ. (2013). What is a product?. สืบค้นเมื่อ 18 มิถุนายน 2561, จาก https://plus.google.com/115009435353692532404/posts/.
ปรเมษฐ์ สิริพิพัฒน์ และฐติกุล ไชยวรรณ์. (2559) ปัจจัยส่วนประสมการตลาดที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้า ออนไลน์ของผู้สูงอายุคนไทย. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ. 26(2), 136-149.
พัชชรินทร์ อดออม. (2558). ปัจจัยด้านทัศนคติต่อการซื้อ การซื้อจากแรงกระตุ้น และรูปแบบของแฟชั่นที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าเครื่องประดับผ่านช่องทางออนไลน์ ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
พิศุทธิ์ อุปถัมภ์. (2556). ความไว้วางใจและลักษณะธุรกิจผ่านสื่อสังคมออนไลน์ส่งผลต่อความตั้งใจซื้อสินค้า ผ่านสื่อสังคมออนไลน์. การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
มีนา อ่องบางน้อย. (2553). คุณค่าตราสินค้าความไว้วางใจและความพึงพอใจที่มีผลต่อความภักดี ต่อตราสินค้า CAT CDMA (แคท ซีดีเอ็มเอ). วิทยานิพนธ์ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
รุ่งนภา บุญคุ้ม. (2536). ทัศนคติของพัฒนากรต่อนโยบายการจัดตั้งศูนย์สาธิตการตลาด:กรณีศึกษาศูนย์ช่วยเหลือทางวิชาการพัฒนาชุมชน เขตที่ 3. วิทยานิพนธ์ พัฒนบริ-หารศาสตรมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ : สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
วราภรณ์ บุญเต็ม, เฉลิมศรี คุมหอยกัณฑ์ และณัฐวดี ทองทิพย์. (ม.ป.ป.). ความหมายของ E-Commerce. สืบค้นเมื่อ 18 มีนาคม 2560, จาก https:// sites.google.com / site/ ecommercepa02.
วารุณี ศรีสรรณ, วรรณรพี บานชื่นวิจิตร และกิตติพันธ์ คงสวัสดิ์เกียรต. (2560). การตัดสินใจซื้อสินค้าออนไลน์ของผู้บริโภควัยทำงานในเขตกรุงเทพมหานครปริมณฑลและต่างจังหวัด. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร. 14(67),41-46.
วิภาวรรณ มโนปราโมทย์. (2556). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าผ่านสังคมออนไลน์ (อินสตาแกรม) ของประชากรในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ บริหารธุรกิจมหาบัณ- ฑิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์, ปริญ ลักษิตานนท์ และศุภร เสรีรัตน์. (2541). กลยุทธ์การตลาดและการบริหารการตลาด. กรุงเทพฯ : ธีระฟิล์มและไซเท็กซ์.
สํานักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2559). การสำรวจการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในครัวเรือน พ.ศ.2559. สืบค้นเมื่อ 4 ธันวาคม 2561, จาก https://www.nso.go.th/sites/2014/DocLib13/icthh_report_59.pdf.
สํานักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2560). การสำรวจการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในครัวเรือน 2560 พ.ศ.2560. สืบค้นเมื่อ 4 ธันวาคม 2561, จากhttps://www.nso.go.th/sites/ 2014/DocLib13/ FullReportICT_60.pdf.
สํานักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2561). การสำรวจการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในครัวเรือน2561ไตรมาสที่ 1. สืบค้นเมื่อ 4 ธันวาคม 2561, จากhttps://www.nso.go.th/sites/2014/Pages.
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2560). มูลค่าอีคอมเมิร์ซไทย ปี 59 และคาดการณ์มูลค่าปี 60. สืบค้นเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2561, จาก https://www.etda.or.th/content/value-of-e-commerce-survey-in-thailand -2017.html.
สำนักงานรัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์. (2560). Thailand Digital Government 2021. สืบค้นเมื่อ 4เมษายน 2560, จาก https://www.ega.or.th/th/profile/2035/.
สิริชัย ดีเลิศ และสุภาวดี รัตนพงศ์พันธ์. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อกระบวนการตัดสินใจซื้อสินค้าผ่าน ระบบพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ของกลุ่มผู้บริโภคตลาดเฉพาะกลุ่ม, Veridian E-Journal, Silpakorn University. 11(1), 2404-2424.
สุณิสา ตรงจิตร์ใ (2559). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าออนไลน์ผ่านช่องทางตลาดกลาง พาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ (E-Marketplace). การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เสาวลักษณ์ สมานพิทักษ์วงค์. (2560). ส่วนประสมทางการตลาดในการตัดสินใจซื้อสินค้าผ่านระบบอินเทอร์เน็ตของผู้บริโภคในเขตจังหวัดสงขลา.สารนิพนธ์ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. สงขลา : มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
อภิวิทย์ ยั่งยืนสถาพร. (2558). พฤติกรรมผู้บริโภคที่มีผลต่อการตัดสินใจใช้ห้องบันทึกเสียงสร้างมูลค่าสำหรับมัลติมีเดียและงานตัดต่อ. การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
อรณชิ โชคชัย และนิตยา เจรียงประเสริฐ. (2558). ส่วนประสมการตลาดที่มีผลต่อการซื้อเสื้อผ้าเด็กเล็กของผู้บริโภคในจังหวัดสมุทรสาคร. วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. 1(4), 430-449.
อิสรีย์ อนันต์โชคปฐมา. (2558). ส่วนประสมทางการตลาดและการตัดสินใจซื้อสินค้าใน Line Gift Shop. การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Chin, W. W., Marcolin, B. L. and Newsted, P. R. (2003). A Partial Least Squares Latent Variable Modeling Approach for Measuring Interaction Effects : Results from a Monte Carlo Simulation Study and an Electronic-mail Emotion/Adoption Study. Information Systems Research, 14(2), 189-217.
Etzel, M. J., Walker, B. J. and Stanton, W. J. (2001). Marketing Management. Boston, MA. : McGraw-Hill.
Marketeer Online (2018). 5 พฤติกรรมผู้บริโภคปลายปี 2018 ถึงต้นปี 2019. สืบค้นเมื่อ 5 ธันวาคม 2561, จาก https://marketeeronline.co/archives/84118
Stevens, J. (2002). Applied Multivariate Statistics for the Social Sciences (4th ed.). Mahwah, NJ : Lawrence Erlbaum Associates.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
2019-01-21
รูปแบบการอ้างอิง
สุวรรณภักดี ภ., & จันทร์ศรี ว. (2019). อิทธิพลของความไว้วางใจ ทัศนคติ และส่วนประสมทางการ ตลาดต่อการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของผู้บริโภคในจังหวัดสงขลา. วารสารเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 10(2), 21–38. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/ecbatsu/article/view/154342
ฉบับ
ประเภทบทความ
บทความวิจัย
