ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อระดับบัณฑิตศึกษา สาขาบริหารธุรกิจ ของประชาชนในจังหวัดสงขลา
คำสำคัญ:
การตัดสินใจ, การศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา, สาขาบริหารธุรกิจบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อระดับบัณฑิตศึกษาสาขาบริหารธุรกิจของประชาชนในจังหวัดสงขลา จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคลและปัจจัยทางการศึกษา และเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลกับปัจจัยทางการศึกษาของประชาชนในจังหวัดสงขลา กลุ่มตัวอย่างเป็นนิสิตนักศึกษาที่อยู่ระหว่างการศึกษาชั้นปีสุดท้าย หรือประชาชนทั่วไปในจังหวัดสงขลาที่สำเร็จการศึกษาในระดับปริญญาตรีแล้ว จำนวน 400 คน เลือกตัวอย่างแบบเจาะจง เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ความแปรปรวน และค่าไค-สแควร์ ผลการศึกษาพบว่า 1) ประชาชนในจังหวัดสงขลาที่มีเพศ อายุ สถานภาพการสมรส ที่อยู่อาศัยในปัจจุบัน อาชีพ และรายได้เฉลี่ยต่อเดือนต่างกัน มีปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อระดับบัณฑิตศึกษาสาขาบริหารธุรกิจ แตกต่างกัน 2) ประชาชนในจังหวัดสงขลาที่มีสถาบันที่กำลังศึกษา/สำเร็จการศึกษา ปีการศึกษาที่จะสำเร็จการศึกษา/สำเร็จการศึกษา มูลเหตุจูงใจในการศึกษาต่อระดับบัณฑิตศึกษาสาขาบริหารธุรกิจ แหล่งเงินทุนที่ใช้ในการศึกษา และสถาบันที่ต้องการศึกษาต่างกัน มีปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อระดับบัณฑิตศึกษาสาขาบริหารธุรกิจ แตกต่างกัน และ 3) อายุ สถานภาพการสมรส ที่อยู่อาศัยในปัจจุบัน อาชีพ และรายได้เฉลี่ยต่อเดือน มีความสัมพันธ์กับปัจจัยทางการศึกษา
เอกสารอ้างอิง
ฉัตรชัย อินทสังข์, ณพรรณ สินธุศิริ, ดุษฎี เทียมเทศ บุญมาสูงสง และปุริม หนุนนัด. (2552). ความต้องการศึกษาต่อและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิตของนักศึกษาจังหวัดนครราชสีมา. นครราชสีมา : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน.
ชูชัย สมิทธิไกร. (2557). พฤติกรรมผู้บริโภค (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชไมพร กาญจนกิจสกุล. (2555). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์. ตาก : โพรเจ็คท์ ไฟฟ์-ไฟว์.
นิชานันท์ สัญจร. (2554). การเปรียบเทียบค่าใช้จ่ายในการศึกษาระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ สาขาวิชาการประถมศึกษา ระหว่างมหาวิทยาลัยของรัฐ. สารนิพนธ์ เศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่อง เกณฑ์มาตรฐานหลักสูตรระดับบัณฑิตศึกษา พ.ศ. 2558. (2558, 13 พฤศจิกายน). ราชกิจจานุเบกษา, เล่ม 132, ตอนพิเศษ 295ง, หน้า 13–23.
ประวิตรี ดุกทอง. (2554). ส่วนประสมทางการตลาดบริการที่สัมพันธ์กับการเลือกศึกษาต่อระดับบัณฑิตศึกษาของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา ในจังหวัดนครศรีธรรมราช. วิทยานิพนธ์ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. นครศรีธรรมราช : วิทยาลัยเทคโนโลยีภาคใต้.
ภาวิตา กั้นเกษ. (2556). ปัจจัยในการตัดสินใจศึกษาต่อระดับปริญญาโทของนักศึกษาชั้นปีที่ 4 ปีการศึกษา 2554 มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร เขตบางเขน กรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.
มหาวิทยาลัยทักษิณ. (2559). คู่มือการศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา ปีการศึกษา 2559. สืบค้นเมื่อ 4 มกราคม 2560, จาก https://www.tsu.ac.th/course/manual_tsu_2559_02.pdf.
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย. (2560). บัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย. สืบค้นเมื่อ 4 มกราคม 2560, จาก https://www.rmutsv. ac.th.
มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา. (2560). ข้อมูลหลักสูตรระดับปริญญาโท ปีการศึกษา 2559. สงขลา : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา.
มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. (2560). หลักสูตรบัณฑิตศึกษา. สืบค้นเมื่อ 1 กรกฎาคม 2560, จาก https://www.grad.psu.ac.th.
มหาวิทยาลัยหาดใหญ่. (2560). หลักสูตร. สืบค้นเมื่อ 1 กรกฎาคม 2560, จาก https://www.hu.ac.th.
ยุพาวรรณ วรรณวาณิชย์. (2554). การตลาดบริการ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
วันวิสาข์ แก้วสมบูรณ์. (2553). เหตุจูงใจในการศึกษาต่อระดับบัณฑิตศึกษา. สืบค้นเมื่อ 10 สิงหาคม 2559, จาก www2.tsu.ac.th/grad_/report_/files/06044949200949.doc.
ศันสนีย์ ไชยเพีย. (2556). ปัจจัยที่มีอิทธิพลในการเลือกเข้าศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษาของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชมงคลอีสสาน วิทยาเขตขอนแก่น. การศึกษาอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. ขอนแก่น : มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สุพรรณี อินทร์แก้ว. (2549). การตลาดธุรกิจบริการเฉพาะอย่าง (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : ธนาเพรส.
สุวัฒนา ฐิตวัฒนพงศ์. (2543). การสำรวจค่าใช้จ่ายส่วนตัวของนักศึกษา มหาวิทยาลัยรามคำแหง. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
อุษณีย์ แจ่มใส. (2551). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจศึกษาต่อระดับอุดมศึกษา มหาวิทยาลัยรังสิต. วิทยานิพนธ์ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.
