การพัฒนาขีดความสามารถตามบุคลิกภาพพนักงานจากแบบวัดบุคลิกภาพของไมเยอร์ บริกจ์ (MBTI): กรณีศึกษา บริษัท ไทยรุ่งยูเนี่ยนคาร์ จำกัด (มหาชน)
DOI:
https://doi.org/10.55164/ecbajournal.v16i1.262264คำสำคัญ:
การพัฒนาขีดความสามารถ, แบบบุคลิกภาพ, ไมเยอร์ บริกจ์บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาบุคลิกภาพของพนักงานในบริษัทตามแบบวัดบุคลิกภาพของไมเยอร์ บริกจ์ 2) เพื่อศึกษาบุคลิกภาพของพนักงานที่ตรงกับสายงานของบริษัท และ 3) เพื่อพัฒนาและรักษาขีดความสามารถตามบุคลิกภาพพนักงาน บริษัท ไทยรุ่ง ยูเนี่ยนคาร์ จำกัด (มหาชน) ประชากร คือ พนักงานของบริษัทจำนวน 819 คน กลุ่มตัวอย่างจำนวน 260 คน สามารถเก็บข้อมูลได้ 215 คน ซึ่งคิดเป็นร้อยละ 82.69 ซึ่งมีความใกล้เคียงกับกลุ่มตัวอย่างที่กำหนดไว้ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือแบบวัดบุคลิกภาพ และแบบสัมภาษณ์ความต้องการบุคลิกภาพที่ตรงกับสายงานของบริษัท วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ และการวิเคราะห์ข้อมูลแบบบรรยาย
ผลการวิจัยพบว่า 1) บุคลิกภาพของพนักงานส่วนใหญ่ชอบที่จะอยู่กับโลกส่วนตัวมากกว่าการอยู่กับโลกภายนอก การอยู่กับข้อมูลที่จับต้องได้ ใช้เหตุผล และมีระเบียบแบบแผน 2) ผลการศึกษาบุคลิกภาพของพนักงานที่ตรงกับความของบริษัท ไทยรุ่ง ยูเนี่ยนคาร์ จำกัด (มหาชน) พบว่า ฝ่ายงานขายเพื่อผู้ผลิตอุปกรณ์เดิมและการตลาด ฝ่ายงานวิจัยและพัฒนา ผู้ตอบแบบสอบถามยังไม่มีทักษะที่สอดคล้องกับสายงานของบริษัท ส่วนงานธุรกิจ บัญชีและการเงิน มีจำนวน 22 คน ที่มีบุคลิกภาพที่ตรงกับสายงานของบริษัท ส่วนฝ่ายงานบริหารทรัพยากรมนุษย์ มีจำนวน 19 คน ที่มีบุคลิกภาพที่ตรงกับสายงานของบริษัท และฝ่ายงานอุตสาหกรรมและวิศวกรรม มีจำนวน 2 คน ที่มีบุคลิกภาพที่ตรงกับสายงานของบริษัท 3) การพัฒนาและรักษาขีดความสามารถตามบุคลิกภาพพนักงาน พบว่า ควรมุ่งไปที่การมอบหมายงานที่เหมาะสมกับทักษะแต่ละบุคคล ส่วนการพัฒนาขีดความสามารถด้านตำแหน่งหน้าที่ สามารถพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมที่สอดคล้องกับความต้องการของบริษัทเช่น มุ่งเน้นการเข้าสังคม การวิเคราะห์ข้อมูลและการวางแผนอย่างเป็นระบบ ทั้งนี้การประเมินผลคุณภาพของหลักสูตรการฝึกอบรมเป็นการรักษาให้พนักงานยังคงอยู่และเติบโตก้าวหน้าขึ้นในบริษัท
เอกสารอ้างอิง
Aonchaviang, D.,(2021). Increasing the Potential of Manpower in the Eastern Special Development Zone. Academic Journal of the Institute for Manpower Development in the Eastern Special Development Zone. 1(2), 7-26.
Hattasak, M., & Itthipatanan, S.,(2002). A Study of the Personality of Bangkok University Students According to the Myers Briggs Personality Scale (MBTI). Retrieved from https://www.bu.ac.th/knowledgecenter/epaper/jan_june2004/ manasanan.pdf
Holland, J. L. (1961). The Psychology of Vocational Choice, a Theory of Personality Types and Model Environments. Mass: Blasdell.
Indarakamheng, A., Tantiwiwat S., Chawanovanitch J., Prasitthichoke P., & Jantasiri Y., (2019) Factors for Success and Guidelines for Quality Manpower Development. Journal of Behavioral Sciences. 25(2), 152–170.
Jung, C. G. (1939) The Integration of The Personality. N.Y.: Ferrar and Rinehart.
Kaplan, R. S., & Norton, D. P. (1992). The Balanced Scorecard; Measures that Drive Performance, Harvard Business Review.
McClelland, D.C. (1973). Testing for Competence Rather than for Intelligence. American Psychologist, 28, 1-14.
McGregor, D. (1960). The Human Side of Enterprise. New York: McGraw–Hill Book Company, Inc
Myers, I. B., & Myers, P. B. (1995). Gifts Differing: Understanding Personality Type. Mountain View. CA: Davies-Black Publishing.
Northouse, P. (2004). Leadership Theory and Practice. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
Pisalputra, P., Khongklai, J., & Kittisaknavin, C., (2016) Guidelines for Increasing Organizational Competency in Human Resource Competency Development, 9(1), 1315-1326.
Stott, K., & Walker, A. (1995). Teams Teamwork & Teambuilding. Singapore: Prentice- Hall. Synder.
Tangen, S. (2003). Evaluation and Revision of Performance Measurement Systems. Research Project Description in: Work Packages, Proceed-ings of the Proper Scientific Advisory Group meeting. (December 10-12) Gothenburg, Sweden.
Tangen, S. (2004). Performance Measurement: from Philosophy to Practice. International Journal of Productivity and Performance Management, 53(8), 726-737.
Theerawekin, N., (1997). Personality Theory and Adaptation. Bangkok : Thammasat University.
Thongjuea, T., & Thummek, P. (2017) Human Resource Development Guidelines in the 21st Century in Education Dimension. Journal of Peace Studies Review MCU 5(3), 389-403.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 Faculty of Economics and Business Administration, Thaksin University
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
