การส่งเสริมทักษะการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารและความคิดสร้างสรรค์ โดยการจัดการเรียนรู้แบบสร้างสรรค์เป็นฐานสำหรับนักเรียนประถมศึกษาตอนปลาย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบทักษะการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารของผู้เรียน ก่อนและหลังการจัดการเรียนรู้แบบสร้างสรรค์เป็นฐานของนักเรียนประถมศึกษาตอนปลาย 2) เพื่อเปรียบเทียบความคิดสร้างสรรค์ของผู้เรียนก่อนและหลังการจัดการเรียนรู้แบบสร้างสรรค์เป็นฐานของนักเรียนประถมศึกษาตอนปลาย กลุ่มตัวอย่าง คือนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนบ้านสันเวียงใหม่ ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 จำนวน 12 คน ซึ่งได้มาจากการคัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แผนการจัดการเรียนรู้โดยใช้วิธีสอนแบบสร้างสรรค์เป็นฐาน จำนวน 8 แผน 16 ชั่วโมง 2) แบบวัดทักษะการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร 3) แบบวัดความคิดสร้างสรรค์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าความเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิตินอนพาราเมตริก ใช้วิธีทดสอบแบบ The Wilcoxon Signed –rank Test ผลการวิจัยพบว่า 1) ทักษะการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารของนักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนปลายหลังได้รับการจัดการเรียนรู้แบบสร้างสรรค์เป็นฐานสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2) ความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนปลายหลังได้รับการจัดการเรียนรู้แบบสร้างสรรค์เป็นฐานสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กนิษฐา พูลลาภ. (2563). การส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ด้วยการจัดการเรียนรู้แบบผสมผสานร่วมกับการเรียนรู้แบบสร้างสรรค์เป็นฐาน สำหรับนักเรียนห้องพิเศษวิทยาศาสตร์ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนผดุงนารี (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, มหาสารคาม.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2557). ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่อง ปฏิรูปการสอนอังกฤษ. สืบค้นจาก https://www.moe.go.th/ปฏิรูปการสอนอังกฤษ-2/
กระทรวงศึกษาธิการ. (2566). ศธ.ยกระดับสมรรถนะและความสามารถภาษาอังกฤษของคนไทยฯ. สืบค้นจาก https://www.obec.go.th/archives/921443
กฤษณา ทิมสี. (2562). การพัฒนาความคิดสร้างสรรค์และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนโดยใช้วิธีสอนแบบสร้างสรรค์เป็นฐาน (CBL) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 (วิจัยในชั้นเรียน). โรงเรียนเรืองวิทย์พิทยาคม สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 41.
ชินกฤต อุดทา. (2560). ทฤษฎีการเรียนรู้กลุ่มเกสตัลท์. สืบค้นจาก https://job-chinnakit.blogspot.com/2019/04/cognitive-theory.html
ณัฐวุฒิ บุญบรรลุ. (2559). การพัฒนาแผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ ตามแนวคิดของกาเย่ ร่วมกับการใช้สื่อมัลติมีเดีย เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการคิดวิเคราะห์ เรื่องอาเซียนศึกษา ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, มหาสารคาม.
ดวงกมล สินเพ็ง. (2553). การพัฒนาผู้เรียนสู่สังคมแห่งการเรียนรู้ : การจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดวงเดือน ศาสตรภัทร. (2557). การคิดสร้างสรรค์ A Creative Thinking. วารสารสุขภาพกับการจัดการสุขภาพ, 1(1), 16-18.
ทวีศักดิ์ ชูมา. (2560). แนวทางการพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารโดยใช้รูปแบบกลวิธีการสื่อสาร. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, 3(1), 128-129.
ทิศนา แขมมณี. (2551). ทฤษฎีการเรียนรู้แบบร่วมมือ. สืบค้นจาก https://niramon2244.blogspot.com/2015/07/theory-of-cooperative-or-collaborative.html
เทิดชัย บัวผาย. (2559). ทฤษฎีการสร้างความรู้ด้วยตนเอง(Constructivism). สืบค้นจาก https://071sutamadchuaychoonooblogspot.com/2018/07/constructivism.html
ภัทรภร บุญศรี. (2562). การพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวันโดยใช้บทฝึกการสนทนาภาษาอังกฤษ (รายงานวิจัยทุนอุดหนุนจากสถาบันวิจัยและพัฒนา). มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, มหาสารคาม.
มงคล เรียงณรงค์. (2558). การพัฒนาทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนโดยใช้รูปแบบการสอนแบบสร้างสรรค์เป็นฐาน (CBL) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่1 รายวิชา ส21103 สังคมศึกษา 2 (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ขอนแก่น.
มูอะมาเราะห์. (2013). การพัฒนาการพูดภาษาอังกฤษ โดยใช้วิธีการทำงานกลุ่มและการทำงานแบบร่วมมือกัน (Group work and cooperative learning). สืบค้นจาก http://ir-thesis.swu.ac.th/dspace/bitstream/123456789/1624/1/gs611130050.pdf
วรวรรณ นิมิตพงษ์กุล. (2562). การจัดการเรียนรู้แบบสร้างสรรค์เป็นฐาน. สืบค้นจาก https://bsru.net/วิธีการสอนแบบสร้างสรรค/
วรางคณา เค้าอ้น. (2560). การพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โดยใช้สถานการณ์เป็นฐานการเรียนรู้ (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). วิทยาลัยครุศาสตร์, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
วิริยะ ฤาชัยพานิชย์. (2558). การสอนแบบสร้างสรรค์เป็นฐาน Creativity Based Learning (CBL). กรุงเทพฯ: วารสารนวัตกรรมการเรียนรู้, 1(2), 23-37.
วิวัฒน์ ทองวาด. (2554). The role of communicative activities in developing proficiency in speaking English in Thailand. International Journal of Communicology, University of Colombo, Sri Lunka. July 2011.
ศิริญาพร ปรีชา. (2558). การประยุกต์รูปแบบการจัดการเรียนการสอนโดยใช้ความคิดสร้างสรรค์เป็นฐาน. การประชุมวิชาการการเรียนรู้เชิงรุก, 14-15 พฤษภาคม 2558 ณ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช.
ศิริวรรณ ชัยศิริวงษ์. (2560). การพัฒนาความสามารถด้านการพูดเพื่อการสื่อสารภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน ด้วยกิจกรรมการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, มหาสารคาม.
สถาบันการศึกษาภาษาอังกฤษ อีเอฟ เอดูเคชันเฟิสต์ (EF Education First). (2566). ความสามารถภาษาอังกฤษของคนไทย. สืบค้นจาก https://www.obec.go.th/archives/921443.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562). แนวทางการนิเทศเพื่อพัฒนาและส่งเสริมการจัดการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning) ตามนโยบายลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้. สืบค้นจาก http://www.sesalpglpn.go.th/wp-content/uploads/2019/12/book10-62.pdf
สิริพัชร์ เจษฎาวิโรจน์. (2564). การจัดการเรียนรู้แบบสร้างสรรค์เป็นฐานกับกิจกรรมพหุปัญญา. Journal of Roi Kaensarn Academi, 6(11), 370-384.
สุภาพ เต็มรัตน์. (2550). ปัจจัยที่ส่งต่อพฤติกรรมการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญของครู สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานเขตภาคใต้ตอนบน (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต).มหาวิทยาลัยรามคำแหง, กรุงเทพฯ.
อรวรรณ อุดมสุข. (2564). ผลการจัดการเรียนรู้แบบสร้างสรรค์เป็นฐาน (CBL) ร่วมกับสื่ออินโฟกราฟิกที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวรรณคดีไทยของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 (การค้นคว้าอิสระ การศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก.
Alblawi. (2014). Effectiveness of teaching English subject using drama on the development of students' creative thinking. IOSR Journal of Research & Method in Education (IOSR-JRME), 4(6), 54-63.
Davis, P.J. (1999). Gender differences in autobiographical memory for childhood emotional experiences. Journal of Personality and Social Psychology, 76(3), 498–510.
Guilford, J.P. (1950). Creativity American psychologist. New York: McGraw-Hill.
Hamdee Buenae. (2023). The Development of metaverse learning innovation through creativity-based learning management on probability to develop problem solving skills for grade 9 students (Master’s thesis). Yala Rajabhat University, Thailand.
Koffka, K. (1935). Principles of Gestalt Psychology. London: Routledge and Kegan Paul.
Larsen-Freeman (2000). Techniques and principles in language teaching. Journal of English Studies, 3(2001-2), 277-281.
Mari K., & Hopper. (2018). Alphabet soup of active learning: comparison of PBL, CBL, and TBL. Journal of the Human Anatomy and Physiology Society, 22(2), 144-149.
Richardson, C., & Mishra, P. (2018). Learning environments that support student creativity: developing the SCALE. Thinking Skills and Creativity. 27(1), 45-54. https://doi.org/10.1016/j.tsc.2017.11.004
Scott, R. (1981). Speaking in communication in the classroom. London: Longman.
Vygotsky, L. S. (1978). Mind in society: The development of higher psychological processes. Cambridge: Harvard University Press.
