The Effects Of Cooperative Learning Activities On Social Study Religion And Culture Learning Area Prathomsuksa Five Students
Main Article Content
Abstract
The purposes of this study were; 1) to compare the achievements before and after the cooperative learning activities focused on social studies religion and cultural learning in Prathomsuksa five, 2) to compare cooperative behaviour before and after the cooperative learning activities focused on social studies religion and cultural learning in Prathomsuksa five, and 3) to compare analytical thinking before and after the cooperative learning activities focused on social studies religion and cultural learning in Prathomsuksa five. The sample group used in this study was a group of 54 Prathomsuksa five students at Darasamutr Srisacha Chonburi School in the second semester, 2019 by using cluster random Sampling. The tools used in this study were; 1) the lesson plans of cooperative learning activities, 2) a learning achievement test, 3) an observation form of cooperative behaviour, and 4) an analytical thinking test. The statistics used were mean, standard deviation and t-test. The results of the study were as follows; 1) The achievement of Prathomsuksa five students after studying with the cooperative learning activities was higher than before studying at a statistical significance level of .05, 2) Cooperative behaviour of Prathomsuksa five students after studying with the cooperative learning activities was higher than before studying at a statistical significance level of .05, and 3) Analytical thinking ability of Prathomsuksa 5 students after doing the cooperative learning activities was higher than before studying at a statistical significance level of .05.
Article Details
Attribution
References
กนกทิพย์ พลเสน. (2551). ผลของการใช้กิจกรรมการเรียนการสอนแบบการแข่งขันระหว่างกลุ่มด้วยเกมต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรมของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 กลุ่มโรงเรียนสามโก้. ครุศาสตร์มหาบัณฑิต, สาขาหลักสูตรและการสอน, มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). มาตรฐานการเรียนรู้และตัวชี้วัด กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์วิทยาศาสตร์และสาระภูมิศาสตร์ ในกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560) ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551.กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
จงรักษ์ ตั้งละมัย. (2545). ผลการฝึกความคิดเห็นอเนกนัยในเนื้อหาต่างกันที่มีต่อความสามารถในการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปี ที่ 1. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต,สาขาวิชาการวัดผลการศึกษา,บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชนาธิป พรกุล. (2543). รูปแบบการจัดการเรียนการสอนที่ผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณรงค์ สังข์มุรินทร์. (2549). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนแบบร่วมมือโดยใช้เทคนิคจิ๊กซอว์ต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรมของนักเรียนช่วงชั้นที่ 2 ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาหลักสูตรและการสอน, มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม.
ดวงกมล สินเพ็ง. (2553). การพัฒนาผู้เรียนสู่สังคมแห่งการเรียนรู้ การจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง: กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ : บริษัท วี. พริ้นท์ (1991) จำกัด.
บวรศักดิ์ อุวรรณโณ. (2553). วิกฤตเศรษฐกิจและวิกฤตทางการเมืองในประเทศไทยในอดีตและปัจจุบัน. นนทบุรี : สถาบันพระปกเกล้า.
ประพันธ์ศิริ สุเสารัจ. (2551). การพัฒนาการคิด. กรุงเทพฯ: 9119 เทคนิคพริ้นติ้ง.
ปิยะฉัตร ขาวแก้ว. (2542). ผลการเรียนแบบร่วมมือโดยใช้เทคนิคจิกซอว์ ที่มีทักษะการทำงานร่วมกันและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ในรายวิชา ส 306 ประเทศของเรา 4 ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสตรีราชินูทิศ. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต,สาขาหลักสูตรและการสอน,บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ไพศาล หวังพานิช. (2551). การประเมินผลการเรียน. กรุงเทพมหานคร: รุ่งเรืองการพิมพ์.
วรรณทิพา รอดแรงค้า. (2540). การสอนวิทยาศาสตร์ที่เน้นทักษะกระบวนการ. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาคุณภาพวิชาการ (พว.).
วัชรา เล่าเรียนดี. (2548). เทคนิควิธีการจัดการเรียนรู้สำหรับครูมืออาชีพ. นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วัฒนาพร ระงับทุกข์. (2541). การจัดการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง. กรุงเทพฯ: ต้นอ้อ.
สุคนธ์ สินธพานนท์. (2550). สุดยอดวิธีสอนสังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม นำไปสู่การจัดการเรียนรู้ยุคใหม่. กรุงเทพฯ : อักษรเจริญทัศน์.
สุวิทย์ มูลคำ และ อรทัย มูลคำ. (2545). วิธีจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาระบบความคิด. กรุงเทพฯ:ภาพพิมพ์.
Aronson, E., Breil, J., & Social Psychology Network. (2014). The Jigsaw Classroom. Retrieved from https://www.jigsaw.org
Slavin, Robert E. (1987). Cooperative Learning and Cooperative School, Educational
Leadership. 45, 7-13.
Slavin, R. E. (1995). Cooperative Learning: Theory, Research and Practice. 2nd ed.
Boston: Allyn and Bacon.