The Development of an Educational Management Model with Community Resources and Local Wisdom for Life Skill of Student in Bannongchan School
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were 1) to develop an educational management model based on community resources and local wisdom to improve students' life skills at Bannongchan school, and 2) to investigate the efficacy of an educational management model based on community resources and local wisdom in developing students' life skills at Bannongchan school. The samples of this research were nine teachers and 105 students studying at Bannongchan school in the academic year 2020. The research findings showed that: 1) an educational management model based on community resources and local wisdom was developed to develop students' life skills at Bannongchan school. The educational management model consisted of five stages: (1) Increasing local wisdom awareness, (2) Gathering community resources and local wisdom, (3) Planning for searching community resources and local wisdom, (4) Adhering to the set plan, and (5) Evaluating and applying. 2) The model's effectiveness was found that: 2.1) Students' life skills after using the model were higher than before with statistically significant differences at .05. The effectiveness index (E.I.) was at 0.7813. 2.2) Teacher Satisfaction with the educational management model with community resources and local wisdom for life skills was at the highest level. 2.3) Student Satisfaction with the educational management model with community resources and local wisdom for life skills was at the highest level.
Article Details
Attribution
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: ชุมนุม สหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ทัศนีย์ ทองไชย. (2556). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนตามแนวคิดการจัดการความรู้กับภูมิปัญญาท้องถิ่นสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน, มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ทิศนา แขมมณี. (2545). รูปแบบการเรียนการสอนทางเลือกที่หลากหลาย. กรุงเทพฯ, ด่านสุทธาการพิมพ์.
ยุพินธ์ บุญเทพ. (2556). การจัดการภูมิปัญญาท้องถิ่นตามหลักสูตรสถานศึกษาของโรงเรียนน้ำดิบวิทยาคม จังหวัดลำพูน. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา,มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2553). จุดเน้นสู่การพัฒนาคุณภาพผู้เรียนเพื่อการขับเคลื่อนการหลักสูตร การจัดการเรียนรู้ การวัดและประเมินผล. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2553). แผนพัฒนาการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ (ฉบับที่11) พ.ศ. 2555 – 2559. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2559). สภาวะการศึกษาไทย ปี 2557/2558 “จะปฏิรูปการศึกษาไทยให้ทันโลกในศตวรรษที่ 21 ได้อย่างไร. กรุงเทพฯ: สำนักวิจัยและพัฒนาการศึกษา.
Bruner J. I. (1963). The Process of Education. New York: Alfred A. Knopf Random House.
Butterwick, S. and Benjamin, A. (2006). The road to employability through personal deelopment: a critical analysis of the silences and amgiguities of the British Columbia (Canada) Life Skills Curriculum. International Journal of Lifelong Education, 25(1), DOI: 10.1080/02601370500309543
Jaycox. R. (2001). Rural home schooling and place-based education. Charleston, W V: ERIC.
Lawey. (1998). Florida module on generic teacher competencies: Module on module. Florida: The University of Florida.
World Health Organization. (1994). Life skills education for Children and Adoleseences in schools. Geneva.
