The Model for Education Management during the COVID-19 Pandemic of Princess Chulabhorn Science High School Chonburi
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were 1) to study the basic elements, purpose, and indicators of the model, and 2) to innovate and examine the model. This research was divided into two stages. The first stage was to study the basic elements, purpose, and indicators of the model for education management during the COVID-19 pandemic for Princess Chulabhorn Science High School Chonburi through document analysis, focus group discussions, and In-depth interviews. In the second phase, the model was innovated and examined using focus group discussions. Relevant documents, research analysis record forms, group discussion data forms, and in-depth interviews were used as the research instruments. Qualitative data were analyzed using content analysis. The research findings revealed that 1) education management during the COVID-19 pandemic consisted of 4 basic elements; there were (1) Prevention of the COVID-19 pandemic, (2) Preparation of the personnel, (3) Student assistance services, and (4) Hybrid learning. 2) The innovative model contained both the education model and the education model handbook. A focus group of experts assessed the investigating model as appropriate, feasible, and implementable.
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2563). การเตรียมความพร้อมของกระทรวงศึกษาธิการก่อนเปิดภาคเรียน 1 กรกฎาคม 2563. สืบค้นจาก https://moe360.blog/2020/05/08/การเตรียมความพร้อมของกระทรวงศึกษาธิการก่อนเปิดภาคเรียน 1 กรกฎาคม 2563.
กฤษณพงศ์ เลิศบำรุงชัย. (2564). Hybrid Learning การเรียนรู้แบบปรับเปลี่ยนได้. เข้าถึงได้จาก https://touchpoint.in.th/hybrid-learning.
เก็จกนก เอื้อวงศ์, ชูชาติ พ่วงสมจิตร์, นงเยาว์ อุทุมพร, กุลชลี จงเจริญ, และฐิติกรณ์ ยาวิไชย จารึกศิลป์. (2564). รูปแบบการจัดการเรียนรู้สำหรับนักเรียนระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานที่ได้รับผลกระทบจากสถานการณ์โควิด-19. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.
เก็จกนก เอื้อวงศ์, ชูชาติ พ่วงสมจิตร์, นงเยาว์ อุทุมพร, กุลชลี จงเจริญ และฐิติกรณ์ ยาวิไชย จารึกศิลป์. (2564). รูปแบบการจัดการเรียนรู้สำหรับนักเรียนระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานที่ได้รับผลกระทบจากสถานการณ์ COVID-19. รายงานการศึกษา, สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
เฉลิมชัย เลี้ยงสกุล. (2563). การศึกษาในยุค COVID-19. สืบค้นจาก https://jwc.rtarf.mi.th/new/index.php/2021-03-08-09-16-26?download=92:covid-19.
เบญจวรรณ เรืองศรี, อาลิษา วิเศษกาญจน์, ศุภมาส นุ่นสกุล และวศิณีย์ รุ่งรังสี. (2564). การจัดการเรียนการสอนในยุค New Normal Covid-19 โดยใช้รูปแบบการเรียนการสอนแบบ On Site. วารสารวิชาการสังคมมนุษย์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช, 10(2), 29-45.
เปรมยุดา สุดจำ. (2564). ระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในสถานการณ์โควิด-19. วารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์, 2(2), 10-17.
พระครูสังฆรักษ์สิงห์ชัย ฐิตธมฺโม, พระครูศรีสุธรรมนิวิฐ (ธานี สุขโชโต) และวรกฤต เถื่อนช้าง (2563). การดูแลช่วยเหลือนักเรียนและการจัดการเรียนการสอนในสถานการณ์โควิด 19. บัณฑิตศึกษาปริทรรศน์ วิทยาลัยสงฆ์นครสวรรค์, 8(2), 143-154.
Eisner, E. (1976). Education connoisseurship and criticism: Their form and functions in educational evaluation. Journal of Aesthetic Education, 10(3), 192–193.
Joyce, B. & Weil, M. (1996). Models of teaching (5th ed.). New York: Allyn & Bacon.
Keeves, J. P. (1988). Educational research, and methodology, and measurement. Oxford: Pergamon Press.
United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization. (2020). China ECE policy response to COVID-19. Retrieved from https://planipolis.iiep.unesco.org/en/2020/china-ece-policy-response-covid-19-6865.
Wongyai, W., & Patphol, M. (2020). Learning design for the new normal. Bangkok: Graduate School, Srinakharinwirot University.
