Digital Skills Development for Teachers for Organising Active Learning in the 21st Century of Secondary Schools under the Secondary Educational Service Area Office Chachoengsao
Main Article Content
Abstract
The purposes of this study were to: 1) examine the current and desired states of digital skills for teachers in organizing active learning in the 21st century in secondary schools under the Secondary Educational Service Area Office Chachoengsao; 2) compare teachers’ digital competencies for active learning in the 21st century in these schools, classified by age and school size; 3) evaluate the needs for digital competencies for active learning in the 21st century in this context. The sample consisted of 303 teachers from secondary schools under the Secondary Educational Service Area Office Chachoengsao in 2023, selected through multi-stage sampling. The research instrument was a questionnaire designed to assess the current and desired states of teachers' digital skills for active learning in the 21st century, utilizing a 5-point rating scale. The data were analyzed using frequency, mean, standard deviation, one-way analysis of variance (One-Way ANOVA), and, where differences were found, pairwise comparisons using the LSD method and the Priority Needs Index (PNImodified).
The results of the research revealed that 1) the current state of teachers’ digital skills for active learning management in the 21st century is at a high level while the desired condition is at the highest level. 2) Digital skills for active learning management, both for individual skills and overall, showed significant differences (p < .01) when analyzed by age and school size. 3) regarding the needs for digital skills for teachers to organize active learning in the 21st century, applied work skills showed the highest needs (PNIModified =0.31 with the ability to create subject-specific YouTube channels being the highest individual item (PNIModified = 0.5909).
Article Details
References
กนกวรรณ ฉัตร์แก้ว. (2562). การจัดการเรียนรู้เชิงรุกในยุคประเทศไทย 4.0 ของครูผู้สอนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยรังสิต, ปทุมธานี.
กชพร มั่งประเสริฐ. (2564). แนวทางการพัฒนาสมรรถนะครูยุค Thailand 4.0 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมเพชรบุรี. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 7(1), 79-88.
กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2559). แผนพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. กรุงเทพฯ: กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร.
กิตติพันธ์ อุดมเศรษฐ์. (ม.ป.ป.) การใช้เทคโนโลยีในการจัดการเรียนการสอน. สืบค้นจาก https://www.prc.ac.th/wp-content/uploads/2022/05/Tech-Instruction.pdf
เขมรัตน์ บุญหล่อสุวรรณ์. (2562). การศึกษาประสบการณ์การใช้งานดิจิทัลแพลตฟอร์มเพื่อสนับสนุนการสอนของครู (การค้นคว้าอิสระนิเทศศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, ปทุมธานี.
ใจทิพย์ ณ สงขลา. (2561). การออกแบบการเรียนแนวดิจิทัล = Digital learning design. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชะเอม มีเชาว์, ประยูร อิ่มสวาสดิ์, และภัคณัฏฐ์ จันทนวรานนท์ สมพงษ์ธรรม. (2565). การพัฒนาตัวบ่งชี้และแนวทางการบริหารงานวิชาการในทศวรรษหน้า (พ.ศ. 2563-2572) ของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา ภาคตะวันออก. e-Journal of Education Studies, Burapha University, 4(1), 17-31.
ทัพพ์เทพ ภาปราชญ์. (2565). สื่อดิจิทัลกับเทคโนโลยีสารสนเทศ. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ธีระ รุญเจริญ. (2550). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษา. ยุคปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่าง.
นวพัฒน์ เก็มกาแมน. (2563). แนวทางการพัฒนาการรู้ดิจิทัลสำหรับครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 7 (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล ธัญบุรี, ปทุมธานี.
นวลจันทร์ จุฑาภักดีกุล. (2558). Executive functions กับความพร้อมทางการเรียนในเด็กปฐมวัย. สืบค้นจาก http://www.escd.or.th/data/2016/ef.pdf
ภาสกร เรืองรอง. (2557). เทคโนโลยีการศึกษากับครูไทยในศตวรรษที่ 21. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 5(2), 195-205.
รุ่ง แก้วแดง. (2545). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารยุคปฏิรูปการศึกษา : ผู้บริหาร (การศึกษา)มืออาชีพ. กรุงเทพฯ: วี.ที.ซี.คอมมิวนิเคชั่น.
โรงเรียนก้อนแก้วพิทยาคม. (2566). รายงานการประเมินตนเอง (Self – Assessment Report : SAR) ปีการศึกษา 2565. ฉะเชิงเทรา: โรงเรียนก้อนแก้วพิทยาคม.
วรรณศร จันทโสลิด. (2560). การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในองค์กร กรณีศึกษามหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย (งานค้นคว้าอิสระวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, กรุงเทพฯ.
วัชรา เล่าเรียนดี, ปรณัฐ กิจรุ่งเรือง, และอรพิน ศิริสัมพันธ์. (2560). กลยุทธ์การจัดการเรียนรู้เชิงรุก เพื่อพัฒนาการคิดและยกระดับคุณภาพการศึกษา สำหรับศตวรรษที่ 21. นครปฐม: เพชรเกษมพริ้นติ้ง กรุ๊ป.
ศิวพร ศรีมังคละ. (2561). สมรรถนะด้านการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารพื้นฐาน ของครูสังกัดสำนักงานเขต พื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 3 (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต).มหาวิทยาลัยราชภัฎสกลนคร, สกลนคร.
ศิริวรรณ วณิชวัฒนวรชัย. (2561). การบริหารจัดการชั้นเรียน. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 16(1), 24-38.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาฉะเชิงเทรา. (2566). รายงานผลการดำเนินงาน ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2565. ฉะเชิงเทรา: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาฉะเชิงเทรา.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2561, 18 พฤษภาคม). ทักษะด้านดิจิทัลของข้าราชการและบุคลากรภาครัฐเพื่อการปรับเปลี่ยนเป็นรัฐบาลดิจิทัล. ที่ นร ๑๐๑๓/ว ๖.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๗๙. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักทดสอบทางการศึกษา (2566). คู่มือการประเมินคุณภาพผู้เรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ปีการศึกษา 2566. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2560). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระวิทยาศาสตร์ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560) ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์และเกษตรแห่งประเทศไทย.
สิริวัจนา แก้วผนึก. (2560). รูปแบบการพัฒนามรดกดิจิทัลด้วยกระบวนการเล่าเรื่องดิจิทัลแบบสืบสอบอย่างมีวิจารณญาณบนเว็บ 3.0 เพื่อส่งเสริมการรู้ดิจิทัลของนิสิตนักศึกษาสารสนเทศศาสตร์ปริญญาบัณฑิต (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
สิริศจี จินดามัย. (2561). แนวทางพัฒนาทักษะด้านดิจิทัลของข้าราชการและบุคลากรสำนักงาน ก.ค.ศ.. รายงานการศึกษาส่วนบุคคล, การพัฒนาหลักสูตรพัฒนานักบริหารระดับสูง กระทรวงศึกษาธิการ (นบส.ศธ.) รุ่นที่ 8, สถาบันพัฒนาครู คณาจารย์ และบุคคลากรทางการศึกษา, สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2560). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. พิษณุโลก: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สุคนธ์ สินธพานนท์. (2560). หลากหลายวิธีสอนเพื่อพัฒนาคุณภาพเยาวชนไทย. กรุงเทพฯ: 9119 เทคนิค พริ้นติ้ง.
สุพิษ ชัยมงคล. (2556). กลยุทธ์การพัฒนาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้เชิงรุกของครูผู้สอน ระดับประถมศึกษาในพื้นที่สูง (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, เชียงราย.
อมรรัตน์ ดอนพิลา. (2566). ความต้องการจำเป็นและแนวทางพัฒนาทักษะดิจิทัลของครูในศตวรรษที่ 21 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษามุกดาหาร (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต).มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, สกลนคร.
อัญสุชา บุญขันตินาถ. (2561). การพัฒนาทักษะด้านดิจิทัล สำหรับข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา. วารสารข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา, 39(1), 5-8.
Martin, A., & Grudziecki, J. (2006). DigEuLit: Concepts and tools for digital literacy development. Innovation in Teaching and Learning in Information and Computer Sciences, 5(4), 249-267
Hinojo-Lucena, F.-J., Aznar-Diaz, I., Caceres-Reche, M.-P., Trujillo-Torres, J.-M., & Romero-Rodriguez, J.-M. (2019). Factors influencing the development of digital competence in teachers: analysis of the teaching staff of Permanent Education Centers. IEEE Access, 7, 178744-178752.
