ปัญหาเกี่ยวกับการจัดตั้งวิสาหกิจเพื่อสังคมในรูปแบบบริษัทจำกัด
Main Article Content
Abstract
Businesses that create projects to give benefits for community, social and environment are interested by the Government, people and business itself. This type of business is called “Corporate Social Responsibility”, business organizations meant to create the positive impact on community, social and environment. However, these activities are not main goals of business. So, It is developed into a new type of organizations called “Social Enterprise” which primary objective is to create benefits for community, social and environment, and also itself.
The Royal Thai government has been working for years to support social enterprise by issuing tax reduction laws, giving knowledge about tax and capital and, especially, proposing the Social Enterprise Promotion Act. However, the law merely aims to support social enterprise. According to the draft of the Social Enterprise Promotion Act, there is no provision about social enterprise structure or regulatory system confirming that organizations will follow social purposes. Moreover, the study also found that establishment of social enterprise under the Thai law will face legal problems such as definition of “social purpose,” minority shareholder right protection, duty and liability of director, stakeholder’s right, source of fund and regulatory mechanism.
This research was aimed to study establishment of social enterprise in the form of company by comparing between Thai and foreign laws, to propose the solutions for those problems.
According to the law of the United States of America and the United Kingdom, It is found that both of the countries have specific laws for social enterprise established in the form of company. This assists to clarify the structure of the social enterprise, support business, reduce obstacles and ensure that the social enterprise can work effectively under the social purpose. This research suggests that there should be a specific Thai law for social enterprise in the form of company which is distinct from The Civil and Commercial Code.
Article Details
บทความหรือข้อความคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏในวารสารบัณฑิตศึกษานิติศาสตร์เป็นวรรณกรรมของผู้เขียนโดยเฉพาะคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
References
รชฏ เจริญฉ่ำ. หลักกฎหมายว่าด้วย นิติบุคคล สมาคม มูลนิธิ. 2540.
ภาสกร ชุณหอุไร. คำอธิบายประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ เรียงมาตรา ว่าด้วย หุ้นส่วนและบริษัท บรรพ 3 มาตรา 1024-1273/4. กรุงเทพมหานคร : กองทุนศาสตราจารย์จิตติ ติงศภัทิย์. 2553.
โสภณ รัตนากร. คำอธิบายประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ หุ้นส่วน บริษัท.
พิมพ์ครั้งที่ 12.กรุงเทพมหานคร : นิติบรรณาการ. 2553.
เจมส์ ฟุลเชอร์. ทุนนิยม ความรู้ฉบับพกพา. แปลโดย ปกรณ์ เลิศเสถียรชัย. กรุงเทพมหานคร: บริษัทโอเพ่นเวิลด์ส พับลิชชิ่ง เฮ้าส์ จำกัด. 2554.
คณะผู้จัดทำรวมกิจการเพื่อสังคมในไทย. SE Catalog รวมกิจการเพื่อสังคมในไทย. กรุงเทพมหานคร : บริษัท แอคมี พริ้นติ้ง จำกัด, 2555.
ทิพย์ชนก รัตโนสถ. คำอธิบายเรียงมาตรา กฎหมายลักษณะห้างหุ้นส่วน และบริษัท. พิมพ์ครั้งที่ 6.กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์เดือนตุลา, 2556.
อนันตชัย ประยูรถม. จรัสวรรณ กิตติสุนทรากุล. วิชญ์พล บัญชาวชิระชัย. เสาวพร วิทยะถาวร. นรีรัตน์ สันธยาติ และ จิวัสสา ติปยานนท์. ไขความหมาย
การพัฒนาอย่างยั่งยืน.กรุงเทพมหานคร : หจก.วนิดาการพิมพ์. 2557.
บทความ
ศิลปะพร ศรีจั่นเพชร. “คณะกรรมการ : กลไกของบรรษัทภิบาล.” วารสารบริหารธุรกิจ. ปีที่ 35 ฉบับที่ 135 (ตุลาคม-ธันวาคม 2555) : 1-3.
. “หลักสำคัญของการกำกับดูแลกิจการ.” วารสารบริหารธุรกิจ. ปีที่ 35 ฉบับที่ 133 (มกราคม-มีนาคม 2555) : 1-4.
ธีรพร ทองขะโชค. “การใช้แบบจำลองสมการโครงสร้างในการศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความรับผิดชอบต่อสังคมของบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย.”วารสารบริหารธุรกิจ. ปีที่ 36 ฉบับที่ 140 ตุลาคม-ธันวาคม 2556 : 71-97.
เกวลิน มะลิ. “กิจการเพื่อสังคมในประเทศไทย.” วารสารเศรษฐศาสตร์ และ
กลยุทธการจัดการ.ฉบับที่ 2. ปีที่ 1 (กรกฎาคม – ธันวาคม 2557) :
104-112.
นิลุบล เลิศนุวัฒน์. “Benefit Corporation : ความเป็นไปได้ในการปรับใช้ในประเทศไทย.” วารสารนิติศาสตร์. ฉบับที่ 1. ปีที่ 44. (มีนาคม 2558) : 215-249.
วิทยานิพนธ์
เพ็ญพิมล อรุณสุรัตน์. “บริษัทได้มาซึ่งหุ้นของตนเอง : เพื่อรักษาระดับราคาหุ้น.” วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2546.
ณัฐวุฒิ อิภะวัต. “ความรับผิดทางอาญาของผู้บริหารนิติบุคคล: ศึกษาเฉพาะกรณีทุจริตในสถาบันการเงินและบริษัทในตลาดทุน.” วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต
คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2554.
ทศทีปต์ อภิญญาสกุล. “ภาระการพิสูจน์ในหลักการตัดสินใจทางธุรกิจ.” วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2555.
เอกสารอิเล็กทรอนิกส์
“รายงานการศึกษาฉบับสมบูรณ์ โครงการสำรวจความคิดเห็นและทัศนะคติทางสังคมรายไตรมาส เรื่อง ภารกิจร่วมของเอกชนในการแก้ปัญหาความยากจน
และลดความเหลื่อมล้ำทางสังคม : CSR และ Social Enterprise .
จัดพิมพ์โดย สำนักงานพัฒนาฐานข้อมูลและตัวชี้วัดทางสังคม
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจ และสังคมแห่งชาติ.” http://social.nesdb.go.th/social/Default.aspx?tabid= 125&
articleType=ArticleView&articleId=67, 18 พฤษภาคม 2559.
สายนโยบายสถาบันการเงิน ธนาคารแห่งประเทศไทย. “แนวทางการวัดมูลค่ายุติธรรม ตามมาตรฐานรายงานทางการเงินระหว่างประเทศ ฉบับที่ 13.”
.https://www.bot.or.th/Thai/FinancialInstitutions/.../IFRS%2013%20FVM.p, 7 กันยายน 2559.