การจัดการการท่องเที่ยวเชิงพุทธศาสนาในย่านไชน่าทาวน์กรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความต้องการของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีผลต่อการพัฒนา
แหล่งท่องเที่ยวเชิงพุทธศาสนาในย่านเยาวราช และเพื่อพัฒนาแนวทางการจัดการการท่องเที่ยว
เชิงพุทธศาสนาในย่านเยาวราช ใช้กระบวนการศึกษาวิจัยเชิงผสานวิธี (Mix Research Method) เก็บ
รวบรวมข้อมูลกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 387 ตัวอย่าง นำมาวิเคราะห์ทางสถิติ(t-test Independent) หา
ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลที่แตกต่างกัน ประกอบด้วย เพศ อายุกับความต้องการของ
นักท่องเที่ยวต่อการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว โดยกำหนดค่านัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และใช้การสัมภาษณ์
ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียที่เกี่ยวข้องกับการจัดการการท่องเที่ยว จำนวน 4 ท่าน และนำมาวิเคราะห์ข้อมูลเชิง
เนื้อหา (Content Analysis)
ผลการวิจัย พบว่า ความต้องการต่อการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงพุทธศาสนาในย่านเยาวราช
มีความแตกต่างกัน โดยพิจารณาเป็นรายคู่ พบว่า กลุ่มตัวอย่างที่มีอายุระหว่าง 51-60 ปี(Mean = 3.89)
มีค่าเฉลี่ยความต้องการนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว มีความแตกต่างกับจาก
ช่วงวัยอื่น ๆ ได้แก่สิ่งอำนวยความสะดวก กิจกรรม การจัดรูปแบบให้บริการเป็นแบบเหมารวม การบริการ
ที่นักท่องเที่ยวควรได้รับ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับนัยสำคัญ .05
แนวทางการพัฒนาการจัดการเชิงพุทธศาสนาในย่านเยาวราช จำเป็นต้องอาศัยการประสาน
ความร่วมมือของทุกภาคส่วน ทั้งภาครัฐ ภาคเอกชน และภาคประชาชน โดยจะต้องมีการวางแผน
การพัฒนาการท่องเที่ยว ทั้ง 6 ด้าน ได้แก่ ด้านสิ่งดึงดูดใจ ด้านการเข้าถึง ด้านสิ่งอำนวยความสะดวก
ด้านกิจกรรม ด้านรูปแบบการบริการแบบชุด และด้านการบริการการท่องเที่ยว เพื่อให้เป็นแหล่งท่องเที่ยว
ทางพระพุทธศาสนาที่ผสมผสานวัฒนธรรมไทย-จีน ซึ่งสร้างความประทับใจแก่นักท่องเที่ยวและสร้าง
ชื่อเสียงให้กับประเทศไทยด้วย