ปัจจัยที่ส่งเสริมการท่องเที่ยวไทย-กัมพูชาที่เดินทางเข้าออกบริเวณพื้นที่ชายแดนด่านช่องสะงำ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยครั้งนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพมีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยที่ส่งเสริมการท่องเที่ยวไทย-กัมพูชาที่เดินทางเข้าออกบริเวณพื้นที่ชายแดนด้านช่องสะงำ 2) ศึกษาปัญหา อุปสรรค และแนวทางส่งเสริมการท่องเที่ยวไทย-กัมพูชาที่เดินทางเข้าออกบริเวณพื้นที่ชายแดนด้านช่องสะงำ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักท่องเที่ยวชาวไทย-กัมพูชา ประชาชนหรือพ่อค้าแม่ค้าชาวไทย-กัมพูชา และตำรวจตรวจคนเข้าเมืองจังหวัดศรีสะเกษ-จังหวัดอุดรมีชัย รวมทั้งสิ้นจํานวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง
ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัจจัยที่ส่งเสริมการท่องเที่ยวไทย-กัมพูชาที่เดินทางเข้าออกบริเวณพื้นที่ชายแดนด่านช่องสะงำ มีวัตถุประสงค์ในการเดินทางเพื่อพักผ่อนหย่อนใจ ซื้อสินค้าพื้นบ้าน ค้าขาย/แลกเปลี่ยนสินค้าทางการเกษตร และปฏิบัติหน้าที่ทางราชการ และให้ความสำคัญกับปัจจัยทางกายภาพ ปัจจัยทางวัฒนธรรม ปัจจัยระหว่างบุคคล ปัจจัยทางเศรษฐกิจ ปัจจัยทางเทคโนโลยี และ ปัจจัยทางสิ่งแวดล้อม 2) สภาพ ปัญหา อุปสรรค ต่อการท่องเที่ยวไทย-กัมพูชาที่เดินทางเข้าออกบริเวณพื้นที่ชายแดนด่านช่องสะงำ คือ ปัญหาการแพร่ระบาดของเชื่อไวรัส โควิด-19 ปัญหาการค้าขายของประชาชนในพื้นที่ ปัญหาไม่มีรถโดยสารประจำทางไปที่จุดหมายปลายทาง นอกจากนี้ยังมีปัญหาเรื่องการใช้ถนนเนื่องจากถนนมีขนาดเล็กและชำรุดและแนวทางส่งเสริมการท่องเที่ยว และ ส่วนประสมทางการตลาดการท่องเที่ยวไทย-กัมพูชาบริเวณพื้นที่ชายแดนด่านช่องสะงำ ดังนี้ 1) ด้านผลิตภัณฑ์ 2) ด้านการจัดจำหน่า 3) ด้านราคา 4) ด้านการส่งเสริมทางการตลาด 5) ด้านบรรจุภัณฑ์ 6) ด้านบุคคลกร 7) ด้านลักษณะทางกายภาพ และ 8) ด้านกระบวนการ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
จาตุรงค์ เพ็งนรพัฒน์และคณะ. (2560). ยุทธศาสตร์การพัฒนาการท่องเที่ยวชายแดนไทย-กัมพูชาบริเวณ
จังหวัดศรีสะเกษ ภายใต้ยุทธศาสตร์ความร่วมมือทางเศรษฐกิจอิรวดี-เจ้าพระยา-แม่โขง. วารสาร
มหาวิทยาลัยนครพนม, 7(1), 83.
วิลาสินี ชนะสุด. (2564). แรงจูงใจในการท่องเที่ยวและภาพลักษณ์การท่องเที่ยวที่ส่งผลต่อการตัดสินใจขอ
นักท่องเที่ยวชาวไทยในการมาเยือนจังหวัดตรัง.ใน การประชุมนานาชาติ DPU ด้านนวัตกรรม
ธุรกิจและสังคมศาสตร์ 2021. ประชุมวิชาการระดับชาติและนานาชาติ(น. 404 – 415)
กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์
ชลิกา อุตมะแก้ว และคณะ. (2564). ผลกระทบและการปรับตัวของการท่องเที่ยวชุมชนจากการแพร่
ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ 2019 ในเขตพื้นที่หมู่บ้านขุนกลาง ตำบลบ้านหลวง
อำเภอจอมทอง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารข่วงผญา, 15(12), 17.
บริสุทธิ์ แสนคำ. (2564). พฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวไทยหลังสถานการณ์โควิด 19,
วารสารศิลปศาสตร์และอุตสาหกรรมบริการ, 4(1),160.
ทัศนียา กิตติภาคย์พฤทธ์ และคณะ. (2563). พฤติกรรมนักท่องเที่ยวและปัจจัยส่วนประสมการตลาด
บริการที่มีผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในจังหวัดลำปาง วารสาร
วิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 6(3),72.
รจิต คงหาญ. (2560). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่ส่งผลต่อการรับรู้คุณภาพบริการธุรกิจท่องเที่ยว
ของนักท่องเที่ยวต่างชาติสูงอายุเขตอันดามัน. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 11 (ฉบับพิเศษ),
-30.
สมหทัย จารุมิลินท. (2561). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดและพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวที่มีอิทธิพล
ต่อการตัดสินใจเลือกเดินทางมาท่องเที่ยวซ้ำในอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ของ
นักท่องเที่ยวทที่มีภูมิลําเนาอยู่ในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. (วิทยานิพนธ์ปริญญา
ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ).
ทิพย์สุดา ธรรมลาภากุล. (2560). การเมืองในการกำหนดนโยบายพื้นที่เศรษฐกิจการค้าชายแดน จุดผ่าน
แดนถาวรช่องสะงำ อำเภอภูสิงห์ จังหวัดศรีสะเกษ. (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต,
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์).
Klinsrisuk, K. (2002) The research report on potential and possibility of trading along the
border in northeast provinces. (Research Report). Nakon Rachasrima: Suranaree
university of technology.
Siriphong, S. (1994). The study of development on planning along borders: the case study
of Thai–Laos border in Loei province. ( Master’s degree thesis, Chulalongkorn
university)