การสร้างแนวคิดและการกำหนดรูปแบบการแสดงละครเพลง เรื่องโทนรัก

บทคัดย่อ

บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์คือ 1) เพื่อวิเคราะห์การสร้างแนวคิดการแสดงละครเพลง เรื่องโทนรัก 2) เพื่อวิเคราะห์การกำหนดรูปแบบการแสดงละครเพลง เรื่องโทนรัก โดยศึกษาข้อมูลพื้นฐานจากเอกสารวิชาการ สัมภาษณ์ผู้ทรงคุณวุฒิ ตลอดจนศึกษาและชมวีดิทัศน์การแสดงละครเพลงรพีพร ตั้งแต่ปีพุทธศักราช 2496-2538 นำข้อมูลทั้งหมดมารวบรวม วิเคราะห์ สังเคราะห์สู่การสร้างแนวคิดและการกำหนดรูปแบบการแสดงละครเพลง เรื่องโทนรัก

               ผลการศึกษาพบว่า 1) การสร้างแนวคิดละครเพลงเรื่องโทนรัก จากการศึกษาละครเพลงของรพีพร มุ่งเน้นการนำเสนอเกี่ยวกับเรื่องราวชีวิตและความรักของหนุ่มสาวที่มีฐานะที่แตกต่างกัน สอดแทรกแนวคิดการอนุรักษ์ศิลปะการแสดงพื้นบ้านรำโทนเพื่อให้ผู้ชมได้รับสุนทรียะศิลป์ทางการแสดง และการนำเทคโนโลยีมาใช้ในการออกแบบฉาก โดยสามารถนำสถานที่ต่าง ๆ ที่ระบุในการแสดงละคร สู่การสร้างความเสมือนจริงผสมผสานในการแสดง สร้างความตระหนักรู้ในการเห็นคุณค่าของตนเองแก่ผู้ชมทุกช่วงวัย

     2) การกำหนดรูปแบบการแสดงละครเพลงเรื่องโทนรัก มีรูปแบบการแสดงหลักคือ “ร้อง เล่น เต้น ระบำ” โดยคำว่า ร้อง หมายถึง การดำเนินเรื่องด้วยการร้องเพลงสลับการพูดเจรจา เล่น หมายถึง การดำเนินเรื่องแบบอย่างละคร เต้น หมายถึง การรำ/เต้นเดี่ยว รำ/เต้นคู่ โดยใช้ท่าทางแบบนาฏศิลป์ไทยและนาฏศิลป์ร่วมสมัย ระบำ หมายถึง การใช้ท่าทางนาฏศิลป์ไทยและนาฏศิลป์ร่วสมสมัย โดยผู้แสดง 2 คนขึ้นไป หรือเป็นหมู่คณะ อาจทำท่าทางเดียวกันพร้อมเพรียงกัน หรือแตกต่างกันตามทำนองเพลง การแสดงแบ่งออกเป็น 3 ฉาก คือ

      ฉากที่ 1 โทนทุ่ง สื่อถึง ภูมิหลังของตัวละครที่มีความผูกพันกับศิลปะการแสดงพื้นบ้านรำโทน

      ฉากที่ 2 โทนกรุง สื่อถึง การเดินทางเข้าสู่เมืองกรุงเพื่อความรักในอาชีพ

      ฉากที่ 3 โทนรัก สื่อถึง การตัดสินใจเพื่อสิ่งที่รัก