วัฒนธรรมองค์การเพื่อยกระดับผลการปฏิบัติงานขององค์การ คณะบริหารธุรกิจและการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความเทศน์นี้เพื่อนำเสนอวัฒนธรรมองค์กรที่ยกระดับผลการรักษาของสภาเป็นปัจจัยสำคัญที่ประสิทธิภาพการบริหารองค์กรเกิดและสนับสนุนองค์กรคือความเชื่อถือค่านิยมทั่วไปที่ความถี่ต่างกันที่และยึดถือปฏิบัติ ร่วมกันและการถ่ายทอดสืบต่อกันมาจากรุ่นสู่รุ่นโดยวัฒนธรรมองค์กรแบ่งออกได้เป็น 3 ระดับ 1) 2) ค่านิยมที่กล่าวอ้าง และ 3) ฐานยุทธวิธีเบื้องต้นก่อนแบ่งส่วนวัฒนธรรมองค์กรโดยพิจารณาจาก 2 ความสำคัญ คือ 1) กรอบความคิดภายนอก และ 2) กรอบความคิดของเป้าหมายเชิงยุทธศาสตร์ขององค์กร พบว่าวัฒนธรรมองค์กรสามารถแบ่งออกได้เป็น 4 ประเภทคือวัฒนธรรมองค์กรแบบปรับตัววัฒนธรรมองค์กรแบบมุ่งสู่ความสำเร็จวัฒนธรรมองค์กรแบบเข้มข้นและวัฒนธรรมองค์กร แบบต่อเนื่องอย่างไรก็ตามเคยเป็นของสภาผู้แทนราษฎรที่ปรับปรุงอย่างรวดเร็วเพื่อให้วัฒนธรรมขององค์กรแบบเดิมที่มีอยู่เดิมขององค์กรควรได้รับกฎระเบียบใหม่ให้เหตุผลที่ทันสมัยเพื่อให้สามารถปรับขององค์กรมีได้ แบบแผนการทำงานที่เน้นความสำเร็จขององค์กรซึ่งผู้ที่สามารถสร้างวัฒนธรรมองค์กรยกระดับเพื่อผลการดำเนินงานขององค์กรคือผู้บริหารผ่านการสร้างเสริมวัฒนธรรมองค์กรระบบควบคุม 1) วัฒนธรรมชี้นำองค์กร 2 ) วัฒนธรรมที่เน้นความสำคัญ 3) วัฒนธรรมที่เน้นนวัตกรรม 4) วัฒนธรรมที่เน้นจิตวิญญาณในการทำงานและจงรักภักดีต่อองค์กร และ 5) วัฒนธรรมที่เน้นการขับเคลื่อนลูกค้าเพื่อให้องค์กรประสบความสำเร็จและแข่งขันได้ในยุคนี้
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
จิรประภา อัครบวร. (2561). ไขโจทย์ HR ยุค 4.0: แนวโน้มทิศทางการปรับตัว. HR Society Magazine, 16(10), 36-40.
ณัฐวุฒิ เจริญร่าง และอัควรรณ์ แสงวิภาค. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรมองค์การ และประสิทธิผลในการปฏิบัติงานของพนักงานบริษัทผลิตสายไฟและสายเคเบิ้ลแห่งหนึ่งในจังหวัดระยอง. วารสารวิทยาลัยพาณิชยศาสตร์บูรพาปริทัศน์, 15(2), 16-30.
วิทยา พยัคฆันตร และเสรี ชัดแช้ม. (2564). การรับรู้วัฒนธรรมองค์การต่อผลการปฏิบัติงานขององค์การ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 12(1), 143-160.
วิรัช สงวนวงศ์วาน. (2550). การจัดการและพฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: เพียร์สัน เอ็ดดูเคชั่น
อินโดไชน่า.
สมใจ ลักษณะ. (2552). การพัฒนาประสิทธิภาพในการทำงาน. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: เพิ่มทรัพย์ การพิมพ์.
Colquitt, J. A., J. A LePine,. and M. J Wesson. (2015). Organizational Behavior: Improving Performance and Commitment in the Workplace. (4thed). New York: McGraw-Hill
Daft, R. L. (2010). New Era of Management. (9thed). London: Cengage Learning.
Kinicki, A. and B. K Wiiliams. (2013). Management: A Practical Introduction. (6thed).
New York: McGraw-Hill/Irwin.
Quick, J. C. and D. L. Nelson, (2013). Principles of Organizational Behavior: Realities and Challenges. (8thed). Boston: South-Western Cengage Learning.
Robbins, S. P. and T. A Judge. (2017). Organizational Behavior. (17thed). Essex: Pearson Education.
Schein, E. H. (1992). Organizational Culture and Leadership. California: Jossey–Bass Publishers.
Schermerhorn, J. R., Jr. (2005). Management. (8thed). New York: John Wiley and Sons.