มโนทัศน์การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของอาเซียนในศตวรรษที่ 21 จากบริบทการประชุม ผู้นำเขตเศรษฐกิจเอเปค ครั้งที่ 29 ในมิติการท่องเที่ยว คณะบริหารธุรกิจและการบัญชี มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ
Main Article Content
บทคัดย่อ
การประชุมผู้นำเขตเศรษฐกิจเอเปคครั้งที่ 29 ถือเป็นครั้งแรกที่ประเทศไทยสามารถจัดการประชุมระดับคอเลสเตอรอลด้านการท่องเที่ยวที่ฟื้นฟูทรัพยากรที่ทำให้เกิดความเสื่อมโทรม เพื่อให้สมดุลในปริมาณที่เป็นไปตามมาตรฐานและสนับสนุนให้คนติดตามมี ส่วนร่วมที่ได้รับผลประโยชน์อย่างเท่าเทียมกัน โดยบทความวิชาการนี้พบว่านักวิทยาศาสตร์สามารถตรวจสอบได้ในประเทศที่เยี่ยมชมเอเปคถึง 7 คำถามที่ปรากฏขึ้นรูปแบบการฟังร่วมคือ 1) ระดับการวิจัยพบว่าสามารถประชุมเขตเศรษฐกิจเอเปคได้ ที่ 29 จะเห็นมิติการท่องเที่ยวในนั้น “การประชุมคณะทำงานในด้านการท่องเที่ยวเอเปค ครั้งที่ 60 และการประชุมท่องเที่ยวเอเปคครั้งที่ 11” มีมติที่จะนำเอาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนมาเป็นเวลานาน ใช้ 2) ระดับพื้นที่พบว่ามีเอเปคเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องการพัฒนาการท่องเที่ยวภายใต้กรอบความร่วมมือของสาธารณรัฐประชาชนเขตพัฒนาเศรษฐกิจอาเซียนในด้านตะวันออก-บรูไนที่มาเลเซีย มาเลเซีย และเขตเศรษฐกิจสามฝ่ายตรวจสอบ-มาเลเซีย-ไทยจากการตรวจสอบ เนื้อหาในการตรวจสอบพบว่าเอเปคและมีเป้าหมายที่จะฟื้นฟูภาคการท่องเที่ยวที่สามารถตรวจสอบโรคไวรัสโคโรนา 2019 นำแนวคิดเศรษฐกิจเศรษฐกิจ-เศรษฐกิจเศรษฐกิจ-เศรษฐกิจสีเขียวมาพิจารณาใช้บทความซึ่งคำแนะนำนี้ ค้นพบมโนมุมมองของการท่องเที่ยว 5 มุมมองคือรูปลักษณ์ของเจ้าบ้านพื้นที่ท่องเที่ยวและการควบคุมที่ศูนย์วิจัย 2 ฉบับคือ 1) เชิงกลยุทธ์เพื่อฟื้นฟูการท่องเที่ยวเจลเอเปคภายใต้แนวคิดการท่องเที่ยว สร้างความยั่งยืน และ 2) คู่มือเอเปคในส่วนได้ส่วนเสียด้านการท่องเที่ยวซึ่งเอกสารทั้ง 2 เป็นหลักเป็นผลลัพธ์รูปธรรมจากการประชุมที่พบกับชื่อเสียงของนักร้องคลาสสิคปุตราจายา ค.ศ. 2040
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงการต่างประเทศ. (2565). ไทยนำเอเปคสู่การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ: กระทรวงการ
ต่างประเทศ.
กรุงเทพธุรกิจ. (2565). เปิดความสำคัญแถลงการณ์ร่วมรัฐมนตรีเอเปค ปี 2022 ศักราชใหม่เศรษฐกิจ
สีเขียว. กรุงเทพฯ: กรุงเทพธุรกิจ.
กองวิจัยการตลาด การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2558). การศึกษาแนวโน้มและทิศทางการท่องเที่ยว
ไทยในปี พ.ศ. 2563 Thai Tourism Scenario 2020. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
กองอาเซียน. (2554). แผนแม่บทว่าด้วยความเชื่อมโยงระหว่างกันในอาเซียน. กรุงเทพฯ:
กระทรวงการต่างประเทศ.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2546). การคิดเชิงมโนทัศน์. กรุงเทพฯ: ซัคเซส มีเดีย.
จุฑามาศ ส่งศรี. (2553). ความตกลงเขตการค้าเสรีอาเซียนกับประเทศคู่เจรจาโอกาสการค้าบริการและ
การลงทุน. กรุงเทพฯ: Sagitate.
ฉลองศรี พิมลสมพงศ์. (2555). การท่องเที่ยว: มิติแห่งศาสตร์บูรณาการ. พิษณุโลก: คณะวิทยาการจัดการ
และสารสนเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ชาญวิทย์ เกษตรศิริ. (2556). อาเซียนศึกษา. สมุทรปราการ: มูลนิธิโตโยต้าประเทศไทย.
ณรงค์ โพธิ์พฤกษานันท์. (2556). อาเซียนศึกษา. กรุงเทพฯ: แมคกรอ-ฮิล.
เทิดชาย ช่วยบำรุง. (2557). แนวทางการปฏิรูปการท่องเที่ยวไทย. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่ง
ประเทศไทย.
ผู้จัดการ. (2565). ‘ฮุนเซน’ ยก ‘ต่อสู้โควิด-ฟื้นการท่องเที่ยว’ เป็นภารกิจสำคัญของอาเซียน. กรุงเทพฯ:
ผู้จัดการ.
พิจาริณี โล่ชัยยะกูล. (2560). PATA 60th Anniversary and Conference: ความเป็นจริงใหม่ของ
การเดินทางท่องเที่ยว ปัจจุบัน และอนาคต. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
พระธรรมปิฎก. (ป.อ. ปยุตโต). (2543). การพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโกมลคีมทอง.
ศูนย์ความหลากหลายทางชีวภาพอาเซียน. (2556). ความร่วมมือระดับภูมิภาคเพื่อการจัดการพื้นที่อนุรักษ
อย่างมีประสิทธิภาพในอาเซียน. จาการ์ตา: ศูนย์อาเซียนเพื่อความหลากหลาย.
ศูนย์บริหารจัดการความรู้เพื่อรองรับการเปิดเสรีบริการท่องเที่ยว. (2557). กฎหมายการท่องเที่ยวอาเซียน.
กรุงเทพฯ: วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศูนย์ศึกษาการค้าระหว่างประเทศ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย. (2546). โครงการศึกษารวบรวมฐานข้อมูล
การเปิดเสรีด้านการบริการและการท่องเที่ยวในกรอบอาเซียน เอเปก และองค์การการค้าโลก.
กรุงเทพฯ: ศูนย์ศึกษาการค้าระหว่างประเทศ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
สำนักเอเชียตะวันออก. (2558). สู่การเป็นประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน. กรุงเทพฯ: กรมเจรจาการค้า
ระหว่างประเทศ กระทรวงพาณิชย์.
ASEANTA. (2011). ASEAN Tourism Strategic Plan 2011– 2015. Jakarta: ASEAN.
. (2015). ASEAN Tourism 2014 Annual Report. Jakarta: ASEAN.
Glen, Niki. (2014). Sustainability Week, Responsibility Tourism Dialogue. Johannesburg:
Sustainable Tourism Partnership Programme.
SEAMEO-SPAFA. (2015). Tourism and Cultural Heritage in Southeast Asia. Bangkok:
SEAMEO-SPAFA.