การพัฒนาคุณภาพชีวิตด้วยศีล

บทคัดย่อ

มนุษย์มีความต้องการทางกาย ได้แก่ ปัจจัย ๔ คือ เครื่องนุ่มห่ม อาหาร ที่อยู่อาศัย และยารักษาโรค และมีความต้องการทางจิตใจหรือทางศาสนา หมายถึง มีหลักธรรมที่ใช้เป็นแนวทางดำเนินชีวิต คือ การประพฤติปฏิบัติที่ดีงาม อันเป็นรากฐานของกิจการทั้งปวง พร้อมกันนี้ต้องมีศีล คือ ข้อปฏิบัติหรือข้อควบคุมกายและวาจาให้เว้นจากการทำความชั่ว

บุคคลผู้มีมีสุขภาพกายและจิตใจดี แท้จริง คือ การมีคุณภาพชีวิตที่ดี หมายความว่า สามารถดำรงชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุขตามฐานะ ภายใต้บริบทของวัฒนธรรมในสังคมที่ตนอาศัยอยู่ มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง จิตใจ  สติปัญญา  อารมณ์  ความรู้สึกนึกคิดเป็นไปในทางบวก  มีฐานะทางเศรษฐกิจสามารถพึ่งพาตนเองได้โดยไม่เป็นภาระของผู้อื่น

ศีล ถือเป็นระเบียบวินัย ในการนำมาฝึกฝนอบรมบุคคลในด้านความประพฤติสุจริตทางกาย

วาจาและอาชีวะ เพื่อทำให้มนุษย์มีคุณภาพชีวิตที่ดี รู้จักใช้เหตุผล เข้าใจชีวิต ทำประโยชน์ให้สังคม มีความรักเผื่อแผ่คนอื่น รู้จักเมตตากรุณาและให้อภัยผู้อื่น มองโลกในแง่ดี มีความเชื่อที่ถูกต้องและความสัมพันธ์ที่ดีต่อสภาพแวดล้อม รักษาผลประโยชน์ของสังคม