พุทธบูรณาการเพื่อส่งเสริมภาวะผู้นำทางการเมืองของนักการเมืองท้องถิ่นในองค์การบริหารส่วน ตำบลแม่ใส อำเภอเมืองพะเยา จังหวัดพะเยา
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาระดับภาวะผู้นำทางการเมืองของนักการเมืองท้องถิ่นในองค์การบริหารส่วนตำบลแม่ใส อำเภอเมืองพะเยา จังหวัดพะเยา 2. เปรียบเทียบภาวะผู้นำทางการเมืองของนักการเมืองท้องถิ่นในองค์การบริหารส่วนตำบลแม่ใส อำเภอเมืองพะเยา จังหวัดพะเยา โดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล 3. นำเสนอหลักพุทธบูรณาการในการส่งเสริมภาวะผู้นำทางการเมืองของนักการเมืองท้องถิ่น ในองค์การบริหารส่วนตำบลแม่ใส อำเภอเมืองพะเยา จังหวัดพะเยา เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี เครื่องมือที่ใช้ได้แก่ แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ ใช้สถิติเพื่อวิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ประชากร จำนวน 6,074 คนได้ประชากรกลุ่มตัวอย่างจำนวน 376 คน จากสูตรของทาโร่ ยามาเน่ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 10 รูปหรือคน และนำเสนอข้อมูลโดยการพรรณนาวิเคราะห์
ผลการวิจัยพบว่า 1. ระดับภาวะผู้นำทางการเมืองของนักการเมืองท้องถิ่น ในภาพรวมทั้ง 4 ด้าน มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับพึงพอใจมาก ผลรวมค่าเฉลี่ย (x̄= 4.04) เมื่อจำแนกเป็นรายข้อ พบว่า ด้านสถานการณ์ของผู้นำ เป็นลำดับแรก อยู่ในระดับความพึงพอใจมาก มีค่าเฉลี่ย (x̄= 4.12) รองลงมา ได้แก่ ด้านพฤติกรรมของผู้นำ อยู่ในระดับความพึงพอใจมาก มีค่าเฉลี่ย (x̄= 4.06) และด้านอำนาจ อิทธิพลของผู้นำ อยู่ในระดับความพึงพอใจมาก มีค่าเฉลี่ย (x̄= 3.97) เป็นลำดับสุดท้าย ตามลำดับ 2. การเปรียบเทียบภาวะผู้นำทางการเมืองของนักการเมืองท้องถิ่นตามปัจจัยส่วนบุคคล พบว่า ประชาชนที่มีปัจจัยส่วนบุคคลทั้งเรื่องเพศ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ และรายได้ที่แตกต่างกัน มีความคิดเห็นต่อภาวะผู้นำทางการเมืองของนักการเมืองท้องถิ่น ไม่แตกต่างกัน จึงเป็นการปฏิเสธสมมติฐานที่ตั้งไว้ 3. ผลการวิเคราะห์การบูรณาการไตรสิกขา แสดงให้เห็นว่า ศีล เป็นรากฐานทางจริยธรรมในการประพฤติและใช้อำนาจอย่างถูกต้อง สมาธิ เป็นพลังในการรักษาความมั่นคงทางจิตใจและการตัดสินใจอย่างมีสติ และปัญญา เป็นกลไกในการใช้ความรู้และเหตุผลเพื่อประโยชน์ส่วนรวม
เอกสารอ้างอิง
เดชชาติ ตรีทรัพย์,พระครูปัญญาธีรธรรม(ศรีแก้ว)และบัญญัติ แพรกปาน.(2559).การนำหลักไตรสิกขามาใช้ในชีวิตประจำวันของประชาชนเทศบาลตำบลไม้เรียง อำเภอฉวาง จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์.ปีที่ 3 ฉบับที่ 2 ประจำเดือนกรกฎาคม – ธันวาคม 2559,หน้า 14-27.
บุญชม ศรีสะอาด.(2554).การวิจัยเบื้องต้น.(พิมพ์ครั้งที่ 9).กรุงเทพมหานคร : สุวีริยาสาส์น,หน้า 42-43.
บุญใจ ศรีสถิตนรากูร.(2549).การพัฒนาและตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือวิจัย: คุณสมบัติของการวัดเชิงจิตวิทยา.กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,หน้า 174.
พระธรรมโกศาจารย์(ประยูร ธมฺมจิตฺโต).(2549).พุทธวิธีบริหาร.( พิมพ์พิเศษ 5).กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย,หน้า 26.
พระประสิทธิ์ สุเขธิโต(บุญหนา), และคณะ.(2564).ภาวะผู้นำผู้นำทางการเมืองของผู้นำท้องถิ่นในองค์การบริหารส่วนตำบลกุดน้ำใส อำเภอจัตุรัส จังหวัดชัยภูมิ. วารสารสถาบันวิจัยพิมลธรรม,ปีที่ 8 ฉบับที่ 2 ประจำเดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 2564,หน้า 67-79.
พระครูวิชัยธรรมโสภณ (สุวัณ ฐิตโสภโณ). (2563). ภาวะผู้นำทางการเมืองของนักการเมืองตามทรรศนะของพระสงฆ์ในเขตการปกครองคณะสงฆ์อำเภอนาวัง จังหวัดหนองบัวลำภู. รัฐศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชารัฐศาสตร์, บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, หน้า 1.
พระครูอุทัยกิจจารักษ์(สุรางค์ จันทร์งาม).(2563).ภาวะผู้นำทางการจัดการตามแนวพระพุทธศาสนา. นครสวรรค์ : ห้างหุ้นส่วนจำกัด นครสวรรค์ บรอดแคงติ้ง ซิสเต็ม, หน้า 1.
พระมหาอาทิตย์ ช่วยนา.(2563).การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามหลักไตรสิกขาในอำเภอบัวใหญ่ จังหวัดนครราชสีมา.ปริญญานิพนธ์รัฐศาสตร์มหาบัณฑิต.สาขาวิชารัฐศาสตร์.บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, หน้า 115-116.
ราเชนทร์ นพณัฐวงศกร.(2561).ภาวะผู้นำในการบริหารงานปกครองส่วนท้องถิ่น กรณีศึกษา: องค์การบริหารส่วนตำบลแห่งหนึ่ง ในจังหวัดปทุมธานี.วารสารการเมือง การบริหาร และกฎหมาย. ปีที่ 10 ฉบับที่ 3 ประจำเดือนกันยายน - ธันวาคม 2561,หน้า 139 - 156.
วิเชียร วิทยอุดม.(2550).ภาวะผู้นำ.กรุงเทพมหานคร : บริษัท ธีระฟิลม์และไซเท็กซ์ จำกัด, หน้า 3.
ศุภกร จันทราวุฒิกร.(2562).การศึกษาและพัฒนารูปแบบการฝึกอบรมตามหลักไตรสิกขาเพื่อเสริมสร้างภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารและหัวหน้างานองค์กร.ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาประยุกต์.บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สมคิด จาตุศรีพิทักษ์.(2544).วิสัยทัศน์ขุนคลัง.(พิมพ์ครั้งที่ 2).กรุงเทพมหานคร : ผู้จัดการ, หน้า 77.
สุวิมล ติรกานันท์.(2546).การเลือกใช้สถิติในงานวิจัยทางสังคมศาสตร์ : แนวทางสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, หน้า 198.
สำเริง จันทรสุวรรณ.(2550).สถิติเพื่อการวิจัยทางสังคมศาสตร์.(พิมพ์ครั้งที่ 2).ขอนแก่น : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยขอนแก่น, หน้า 78.
องค์การบริหารส่วนตำบลแม่ใส.(2567).ประชากรในพื้นที่.สืบค้นจาก https://maesaiphayao.go.th /page/view/155/ สืบค้นเมื่อ 2 ตุลาคม 2567.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารวิชาการแสงอีสาน Saeng-Isan Academic Journal ISSN:3027-6152(Print), ISSN:3027-6160(Online)
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เชียนบทความโดยตรง ซึ่งวารสารไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง นอกจากนั้น ผู้เขียนทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์เผยแพร่นั้น จะต้องไม่เป็นบทความที่กำลังอยู่ในการพิจารณาเพื่อตีพิมพ์ในวารสารอื่นหรือเคยตีพิมพ์เผยแพร่มาแล้ว หากมีการใช้ภาพ ข้อความหรือตารางของผู้เขียนหรือผู้นิพนธ์ท่านอื่น ผู้เขียนจะต้องอ้างแหล่งที่มาหรือเจ้าของลิขสิทธ์
Publication Ethic:
The detail published in Saeng Isan Journal is opinion and responsibility of the authors, and it is not relevant with the jouranl. Besides, the authors must certify that the original manuscript is not in the process to publish in other journals or used to publish in other journals. If the authors use paragraphs, pictures or tables from others, the athours must refer to the original sources.
Article Consideration:
Each article will be published by a panel three journalists with expertise in relevant fields, and get the editorial approval before publishing. The review is in the form of The article's double blind.
To comply with copyright law. The author must sign the copy of the article submission form to the journal. In addition, the author must confirm that the original article submitted to the journal is only one publication in Saeng Isan Journal. If the images or tables of other authors appearing in other publications are used, the author must ask permission of the copyright owner before publishing.
