การบริหารจัดการของบริษัท วี แอนด์ วี คอนสตรัคชั่น เอ็นจิเนียริ่ง ซีซเท็ม จำกัด ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันปัญหาและแนวทางการบริหารจัดการของ บริษัท วี แอนด์ วี คอนสตรัคชั่น เอ็นจิเนียริ่ง ซีซเท็ม จำกัด ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง เก็บรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มเป้าหมาย คือ กลุ่มลูกค้าและพนักงานประจำ จำนวน 40 คน เครื่องมือในการวิจัยประกอบด้วยการสัมภาษณ์ การสนทนากลุ่มเพื่อถอดข้อมูลบริบทการจัดการของ บริษัท วี แอนด์ วี คอนสตรัคชั่น เอ็นจิเนียริ่ง ซีซเท็ม จำกัด เพื่อสรุปเป็นข้อมูลเชิงประจักษ์ ผลการวิจัยสรุปได้ ดังนี้
สภาพปัจจุบันปัญหาพบว่า ขาดแคลนบุคลากร ใช้วัสดุอุปกรณ์อย่างฟุ่มเฟือย การจ้างงานไม่ต่อเนื่อง ค่าใช้จ่ายเพิ่มมากขึ้น ขาดเงินทุนในการดำเนินกิจการและเกิดภาวะหนี้สิน
แนวทางการบริหารจัดการตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง คือ การมีบุคลากรที่มีฝีมือ มีความรู้ความสามารถ มีประสบการณ์และมีทักษะอย่างมืออาชีพ และการพัฒนาศักยภาพอย่างต่อเนื่อง การบริหารเงินทุนอย่างรอบคอบ การบริหารความเสี่ยง การใช้งบประมาณอย่างประหยัดคุ้มค่าอยู่บนพื้นฐานของความโปร่งใสและยุติธรรม สามารถตรวจสอบได้ การจัดการใช้ทรัพยากรอย่างประหยัดและคุ้มค่ามีการตรวจสอบ มีการบำรุงดูแล อย่างสม่ำเสมอ สร้างจิตสำนึกให้ทุกคนมีส่วนรับผิดชอบ และการสร้างพันธมิตรทางธุรกิจ
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่ และคณาจารย์ท่านอื่นๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
References
จักรปรุฬห์ วิชาอัครวิทย์. (2555). รูปแบบการบริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฏีบัณฑิต, สาขาผู้นำทางการศึกษาและการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่).
บริษัท วี แอนด์ วี คอนสตรัคชั่น เอ็นจิเนียริ่ง จำกัด. (2558). รายงานผลการดำเนินงานประจำปี 2558. ม.ป.ท.: ม.ป.พ.
ประเวช วะสี. (2544). การพัฒนาพลังสร้างสรรค์ขององค์กร. กรุงเทพฯ: หมอชาวบ้าน
พัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ, สำนักงานคณะกรรมการ. (2548).แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 10 (พ.ศ. 2550-2554). กรุงเทพฯ: รุ่งเรืองการพิมพ์.
สมศรี จินะวงษ์. (2544). การวิเคราะห์กระบวนการเรียนรู้กิจกรรมทางเศรษฐกิจและการกระจายรายได้ในชุมชนที่ใช้แนวทางการพัฒนาแบบเศรษฐกิจพอเพียง. (วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต, คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
สุเมธ ตันติเวชกุล. (2541). การดำเนินชีวิตในระบบเศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพระราชดำริ. กรุงเทพฯ: มติชน.
สุเมธ ตันติเวชกุล. (2550). เศรษฐกิจพอเพียง. ราชภัฏกรุงเก่า, 14(23), 1-11.
สุขสรรค์ กันตะบุตร. (2550). การประยุกต์ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในภาคธุรกิจ. กรุงเทพฯ: สำนักงานวิจัยแห่งชาติ.
อภิชัย พันธเสน สรวิชญ์ เปรมชื่น และ พิเชษฐ์ เกียรติเดชปัญญา. (2546). การประยุกต์พระราชดำริเศรษฐกิจพอเพียงกับอุตสาหกรรมขนาดกลางและขนาดย่อม. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
อภิชัย พันธเสน, ปรีชา เปี่ยมพงศ์สานต์, ฐิติพร ศิริพันธ์ พันธเสน และสุวัจฉรา เปี่ยมญาติ. (2549). การสังเคราะห์องค์ความรู้เกี่ยวกับเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.