ภาพแทนสตรีในวรรณคดีไทยเรื่อง “ขุนช้างขุนแผน”

Main Article Content

สุพัชริณทร์ นาคคงคำ

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาภาพแทนสตรีในวรรณคดีไทยเรื่อง “ขุนช้างขุนแผน” การศึกษานี้ผู้วิจัยได้นำแนวคิดภาพแทนมาใช้ในการศึกษาและเสนอผลการศึกษาด้วยวิธีการพรรณนาวิเคราะห์ ผลการศึกษาพบว่าผู้ประพันธ์สร้างภาพแทนสตรี 4 ลักษณะ ได้แก่ 1) สตรีกับความเป็นแม่ นำเสนอให้สตรีแสดงบทบาทหน้าที่ความเป็นแม่ที่ดีตามขนบของสังคม 2) สตรีกับความเป็นเมีย นำเสนอให้สตรีมีคุณลักษณะเป็นเมียที่ดีและเมียที่ผิดไปจากขนบของสังคม 3) สตรีในฐานะเป็นวัตถุทางเพศ นำเสนอให้สตรีเป็นวัตถุทางเพศผ่านสรีระความเป็นหญิง และเป็นเครื่องบำบัดความใคร่ของผู้ชายภายใต้โครงสร้างทางสังคมวัฒนธรรมชายเป็นใหญ่ 4) สตรีกับความเป็นอื่นในสังคม นำเสนอให้สตรีมีความสัมพันธ์ที่ผิดไปจากขนบของสังคมและความเป็นหญิง และนำเสนอให้สตรีเป็นคนชายขอบทางชาติพันธุ์ การสร้างภาพแทนสตรีในวรรณคดีไทยเรื่อง “ขุนช้างขุนแผน” เป็นการสร้างขึ้นมาบนพื้นฐานความสัมพันธ์เชิงอำนาจที่ไม่ทัดเทียมกันระหว่างเพศ ทำให้สตรีมีสถานะที่ด้อยกว่าผู้ชายทั้งในด้านสังคม การเมือง และวัฒนธรรม

Article Details

บท
บทความวิจัย

References

กิตติศักดิ์ เจิมสิทธิประเสริฐ. (2552). นัยทางการเมืองในเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชารัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์).

ขุนช้างขุนแผน ฉบับชำระใหม่. (2559). กรุงเทพฯ: แสงดาว.

จีราภา สตะเวทิน. (2554). ภาษาแสดงการครอบงำในนิตยสารของไทยมุมมองจากผู้ชายและผู้หญิง. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาภาษาศาสตร์เพื่อการสื่อสาร มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์).

ชลธิชา หอมฟุ้ง. (2556). สามนางพลัดถิ่นในเรื่องขุนช้างขุนแผน. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิยาลัยศิลปากร, 10(2), 19-29.

ชุมสาย สุวรรณชมพู. (2534). การศึกษาเปรียบเทียบเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณสำนักพระนครกับฉบับสำนวนอื่น. (วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาภาษาไทย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).

ณรงค์ศักดิ์ สอนใจ. (2545). การเปรียบเทียบวรรณกรรมดัดแปลงเรื่องขุนช้างขุนแผน. (วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาภาษาไทย มหาวิทยาลัยศิลปากร).

ดวงมน จิตร์จำนงค์. (2528). หลังม่านวรรณศิลป์. กรุงเทพฯ: เทียนวรรณ.

ธนกร เพชรสินจร. (2557). วิเคราะห์ตัวละครชายขอบในเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน: อำนาจ พื้นที่ และการเมืองในวรรณกรรมไทย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 6(2), 1-24.

นัทธนัย ประสานนาม. (2551). ศิลปะแห่งการสร้างอารมณ์โศกในเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน. วารสารมนุษยศาสตร์, 15(1), 27-39.

พีระพันธุ์ บุญโพธิ์แก้ว. (2532). วิเคราะห์พฤติกรรมของพระเวสสันดร พระลอ ขุนแผน และอิเหนาตามแนวจริยศาสตร์. (ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, วิชาเอกภาษาไทย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ พิษณุโลก).

วรรณธิรา วิระวรรณ. (2560). ภาพเชิงบวกและภาพเชิงลบของขุนแผน : ค่านิยมกับความจริง กรณีศึกษาเสภาเรื่อง “ขุนช้างขุนแผน” สำนวนรัชกาลที่ 2. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 9(2), 1-36.

วิเชียร เกษประทุม. (2558). เล่าเรื่อง ขุนช้าง-ขุนแผน. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัด เรืองแสงการพิมพ์.

สมเกียรติ ตั้งนโม. (2549). มองหาเรื่อง: วัฒนธรรมทางสายตา. มหาสารคาม: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

สุทธิชัย หวันแก้ว. (2546). กระบวนการกลายเป็นคนชายขอบ. กรุงเทพฯ: คณะกรรมการศึกษาวิจัยแห่งชาติ.

สุรเดช โชติอุดมพันธ์. (2548). วาทกรรม ภาพแทน อัตลักษณ์ วรรณคดีศึกษาในบริบทสังคมและวัฒนธรรม 2. สืบค้นจาก http://www.phd-lit.arts.chula.ac.th/Download/discourse.pdf

สุรีรัตน์ เทพหัสดิน ณ อยุธยา. (2541). การควบคุมทางสังคมด้วยการให้รางวัลและการลงโทษในเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน. (ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, วิชาเอกภาษาไทย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ).

เสนาะ เจริญพร. (2546). ภาพเสนอผู้หญิงในวรรณกรรมไทยช่วงทศวรรษ 2530: วิเคราะห์ความโยงใยกับประเด็นทาง

สังคม. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาการพัฒนาสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).

อภิวันทน์ อดุลยพิเชฏฐ์. (2544). สถานภาพและบทบาทของผู้หญิงและผู้ชายไทยในอดีต: ภาพสะท้อนจากวรรณกรรมเรื่องขุนช้างขุนแผน. (ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชามนุษยวิทยา มหาวิทยาลัยศิลปากร).

อรทัย เพียยุระ. (2563). เพศสภาวะและเพศวิถีในเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(3), 20-33.