ปัจจัยส่วนบุคคลกับวิธีการบริหารความขัดแย้ง : กรณีศึกษาบุคลากรในรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง

บทคัดย่อ

               วัตถุประสงค์ของการวิจัย คือ 1) ศึกษาระดับและลำดับความสำคัญของแต่ละวิธีการบริหารความขัดแย้งของบุคลากร  2) ศึกษาเปรียบเทียบปัจจัยส่วนบุคคลในเรื่องเพศและรุ่นของคนกับวิธีการบริหารความขัดแย้งของบุคคล  และ 3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล  ได้แก่  อายุ  การศึกษา  รายได้  และประสบการณ์ในการทำงานกับวิธีการบริหารความขัดแย้งของบุคคลในรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง กลุ่มตัวอย่างเป็นบุคลากรในรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง  จำนวน 40 คน  ซึ่งได้มาด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่าย  เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย  ได้แก่  แบบวัดวิธีการบริหารความขัดแย้งที่คณะผู้วิจัยปรับและพัฒนาจากแบบวัดวิธีการบริหารความขัดแย้ง ของ Thomas-Kilman ที่มีชื่อว่า Thomas-Kilman  Instrument (TKI) การวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ t-test และการวิเคราะห์สหสัมพันธ์แบบ Pearson Product-moment ผลการวิจัย พบว่า 1) เพศของบุคลากรที่แตกต่างกัน มีวิธีการบริหารความขัดแย้งไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (เนื่องจากค่า p >.05)  2) รุ่นของคนที่แตกต่างกัน มีวิธีการบริหารความขัดแย้งแตกต่างกัน โดยบุคลากร Generation Y มีวิธีการบริหารความขัดแย้ง  ด้านการปรองดองหรือยอมให้ (t = -2.45, p < .05) และด้านการหลีกเลี่ยง (t = -2.89, p < .05) สูงกว่า บุคลากร Generation X อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05  ในขณะที่บุคลากรใน Generation X มีวิธีการบริหารความขัดแย้งด้านการเอาชนะ (t = 3.98, p < .05) สูงกว่าบุคลากรใน Generation Y อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05  และ 3) ปัจจัยส่วนบุคคล  ได้แก่ อายุ  การศึกษา รายได้  และประสบการณ์ในการทำงาน มีความสัมพันธ์กับวิธีการบริหารความขัดแย้งของบุคลากร