แนวทางการจัดการเรียนการสอนเพื่อพัฒนาทักษะการจำคำศัพท์ภาษาจีนสำหรับผู้เรียนชาวไทย

Main Article Content

ปิยธิดา สังสีแก้ว

บทคัดย่อ

            เครื่องมือสำคัญในการเรียนภาษาจีนของผู้เรียนคือคำศัพท์ ซึ่ง “คำศัพท์” นั้นถือได้ว่าเป็นหัวใจสำคัญที่ขาดไม่ได้ในการเรียนภาษา ไม่เฉพาะในภาษาจีนเท่านั้น แต่ยังรวมถึงภาษาอื่น ๆ ด้วย เพราะการติดต่อสื่อสาร ไม่ว่าจะเป็นการฟัง การพูด การอ่าน หรือการเขียน ความเข้าใจในภาษาจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อรู้ความหมายของคำศัพท์ หากไม่รู้ความหมายของคำศัพท์จะส่งผลให้การสื่อสารเกิดความผิดพลาด หรือการเจรจาไม่สัมฤทธิ์ผล ดังนั้นบทความนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอเทคนิคการจัดการเรียนการสอนคำศัพท์ภาษาจีนเพื่อให้ผู้เรียนเกิดทักษะการจำคำศัพท์ภาษาจีนได้ดียิ่งขึ้น พร้อมทั้งให้ข้อเสนอแนะในการจัดการเรียนการสอนภาษาจีนให้กับครู อาจารย์ เพื่อนำไปปรับใช้ในการจัดการเรียนการสอน วิธีการสอนที่เสนอแนะได้แก่ การอธิบายส่วนประกอบของตัวอักษรจีน การปูพื้นฐานในการเขียนอักษรจีน การเขียนตามคำบอก การจัดกลุ่มคำศัพท์ตามชนิดของคำ การฝึกใช้คำศัพท์ตามบริบท การฝึกแต่งประโยคจากคำศัพท์ การอธิบายคำศัพท์ใหม่ด้วยคำศัพท์เดิมที่มีความหมายใกล้เคียงกัน การอ่านคำศัพท์ การแปลความหมายของคำศัพท์เป็นภาษาไทย การใช้เกมในการจัดการเรียนการสอน และการใช้กิจกรรมบันเทิงหรือกิจกรรมนันทนาการ

Article Details

บท
บทความวิชาการ

References

คุณิตา เดชะโชติ และจาง ซู่คุน. (2561). การใช้เกมการศึกษาเพื่อพัฒนาความจำด้านคำศัพท์ภาษาจีนสำหรับงานบริการ ในธุรกิจโรงแรม.

มนุษยศาตร์และสังคมศาสตร์ : พลังปัญญาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน (หน้า 673-682). คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา.

จุฬารัตน์ คำน้อย และหลิวชู จิ้นหลิง. (2561). การสร้างคลังข้อมูลและวิเคราะห์การเขียนตัวอักษรจีนผิดของนักศึกษาไทย ระดับอุดมศึกษา กรณีศึกษาสำนักวิชาจีนวิทยา มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง. วารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 11 (2), 102-119.

ณัฏฐพล คุปต์โรจน์ม บุษกร วิชชุลตา และกรรณิการ์ ช่อไม้ทอง. (2559). การสอนคำศัพท์ภาษาอังกฤษโดยใช้กลวิธีการเดาคำศัพท์จากบริบท. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศษสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต, 25-42.

ภารดี ประพฤติกิจ และวัชรี ไพสาทย์ วิภาวัลย์ ฟองไพบูลย์. (2554). การใช้เทคนิคเขียนตามคำบอกเพื่อพัฒนาคำศัพท์ภาษาอังกฤษของนักศึกษา. วารสารวิชาการศิลปศาตร์ประยุกต์, 48-56.

ภูเทพ ประภากร. (2561). การพัฒนาทักษะการจำคำศัพท์ภาษาจีนโดยใช้หมวดนำตัวอักษรจีน. วารสาร มทร.อีสาน, 5 (2), 100-111.

เหงียน ถิ หญือ อี๊. (2556). การใช้เกมคำศัพท์เพื่อพัฒนาการเรียนรู้คำศัพท์ภาษาไทยของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ นครโฮจิมินห์ สาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม. เข้าถึงได้จาก สำนักงานการวิจัยแห่งชาติ: https://doi.nrct.go.th/ListDoi/listDetail?Resolve_DOI=10.14457/SWU.the.2013.1

เหยิน จิ่งเหวิน. (2562). รู้จริงเรียนจีน (จุ๊กจิ๊กจอจีน เล่ม 2 ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 2 (เล่มที่ 3). กรุงเทพฯ: กรุงเทพ กรีนไลฟ์ พริ้นติ้ง เฮ้าส์.

刘珣. (2007). 汉语作为第二语言教学兼论 (卷 4). 北京: 北京语言大学出版社.

周小兵,朱其智และ邓小宁. (2012). 外国人学汉语语法偏误研究 (卷 4). 北京: 北京语言大学出版社.

崔永华,杨寄洲. (2009). 汉语课堂教学技巧. 北京: 北京语言大学出版社.

徐子亮และ吴仁甫. (2005). 实用对外汉语教学法. 北京: 北京大学出版社.

王建勤. (2009). 第二语言习得研究. 北京: 商务印书馆.

黄伯荣และ李炜. (2012). 现代汉语(上册). 北京: 北京大学出版社.