อายุความตามพระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ.2539 กรณีการเรียกทายาทให้รับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทน

บทคัดย่อ

ตามที่พระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ.2539 ได้กำหนดอายุความในการใช้สิทธิเรียกร้องให้เจ้าหน้าที่ผู้กระทำละเมิดรับผิดในการปฏิบัติหน้าที่ต่อหน่วยงานของรัฐ หรือต่อบุคคลภายนอกหากเป็นกรณีหน่วยงานของรัฐมีสิทธิเรียกให้เจ้าหน้าที่ผู้กระทำความผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนอันเป็นตัวเงินแก่หน่วยงานของรัฐ แต่หากต่อมาเจ้าหน้าที่ผู้กระทำละเมิดได้ถึงแก่ความตาย เดิมกฎหมายกำหนดให้เจ้าหน้าที่ไม่ต้องรับผิด ต่อมากฎหมายกำหนดให้ทายาทต้องรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแต่ทั้งนี้ต้องไม่เกินมรดกส่วนที่ทายาทได้รับ ซึ่งใช้อายุความตามประมวลกฎหมายแพ่งและพานิชย์มาตรา 1754 วรรคสาม เป็นการฟ้องทายาทภายในอายุความมรดกโดยไม่ได้ระบุอายุความห้ามไว้ว่าต้องกระทำภายในระยะเวลาเท่าใดด้วย แต่ต่อมาได้มีคำพิพากษาศาลปกครองสูงสุดกำหนดให้ห้ามมิให้ฟ้องทายาทเมื่อพ้นอายุความสิบปีนับแต่วันทำละเมิดด้วยตามประมวลกฎหมายแพ่งและพานิชย์ มาตรา 448 วรรคหนึ่ง ทำให้เกิดประเด็นที่ต้องศึกษาในประเด็นดังกล่าวเพื่อนำมาวิเคราะห์กันต่อไป ทั้งนี้เพื่อให้เกิดความเป็นธรรมแก่ทายาทของเจ้าหน้าที่ผู้กระทำละเมิดและหน่วยงานของรัฐที่เป็นฝ่ายที่ได้รับความเสียหายด้วย