การเปลี่ยนแปลงกระบวนทัศน์ของเด็กและเยาวชนกลุ่มเสี่ยงเพื่อป้องกันการกระทำความผิดและการก่อปัญหาสังคม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์ พัฒนาพฤตินิสัยแก้ไขพฤติกรรมเสี่ยง และบูรณาการสภาพแวดล้อมเชิงสังคมที่พึงประสงค์ สำหรับป้องกันการกระทำความผิดและการก่อปัญหาสังคมของเด็กและเยาวชนกลุ่มเสี่ยง และ (2) สร้างเครือข่ายความร่วมมือระหว่างหน่วยงานภาครัฐและเอกชนในการให้ความช่วยเหลือและพัฒนาทักษะ การดำเนินชีวิตของเด็กและเยาวชนกลุ่มเสี่ยง โดยมีกลุ่มเป้าหมาย กลุ่มที่ 1 เป็นการอบรมแกนนำเด็กและเยาวชนกลุ่มเสี่ยงที่อยู่ในกระบวนการยุติธรรมเนื่องจากกระทำความผิดและอยู่ระหว่างการพิจารณาของศาลเยาวชนและครอบครัว อยู่ระหว่างได้รับอนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราว หรืออยู่ระหว่างใช้มาตรการพิเศษระหว่างการพิจารณาคดี หรือถูกควบคุมตัวอยู่ในสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน จำนวน 100 คน กลุ่มที่ 2 เด็กและเยาวชนกลุ่มเสี่ยงที่อยู่ในชุมชนที่ยังไม่เคยกระทำความผิดมาก่อน จำนวน 200 คน และกลุ่มที่ 3 การประชุมเชิงปฏิบัติการร่วมกันระหว่างเจ้าหน้าที่แต่ละหน่วยงานภาคีเครือข่ายด้านการกำกับติดตามเด็กหรือเยาวชนในกระบวนการยุติธรรมอย่างไร้รอยต่อ จำนวน 100 คน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า 1.การปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์ โดยใช้วิธีการฝึกอบรมให้ความรู้และทำกิจกรรมต่าง ๆ ตามที่คณะวิทยากรได้นำมาให้เด็กและเยาวชนได้ทำการทดลอง มีกระบวนทัศน์ที่เปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่ดี ผลคะแนน การประเมินระดับพลังใจพลังชีวิตภายหลังการทำกิจกรรมเพิ่มขึ้นทุกกลุ่มเป้าหมาย มีรายละเอียดดังนี้ (1) เด็กและเยาวชนที่เข้าร่วมกิจกรรมเสริมสร้างพลังใจเติมพลังชีวิต จังหวัดนครราชสีมา มีระดับพลังใจพลังชีวิตหลังเข้าร่วมกิจกรรม อยู่ในระดับมากที่สุด (ร้อยละ 86.73) (2) เด็กและเยาวชนที่เข้าร่วมกิจกรรมเสริมสร้างพลังใจเติมพลังชีวิต สถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชนจังหวัดสมุทรปราการ จังหวัดสมุทรปราการ มีระดับพลังใจพลังชีวิตหลังเข้าร่วมกิจกรรม อยู่ในระดับมากที่สุด (ร้อยละ 84.57) และเด็กและเยาวชนที่เข้าร่วมกิจกรรมเสริมสร้างพลังใจเติมพลังชีวิต โรงเรียนวัดมะลิ และชุมชนใกล้เคียง จังหวัดกรุงเทพมหานคร มีระดับพลังใจพลังชีวิตหลังเข้าร่วมกิจกรรม อยู่ในระดับมากที่สุด (ร้อยละ 87.33) 2.เครือข่าย ความร่วมมือระหว่างหน่วยงานภาครัฐและเอกชนในการให้ความช่วยเหลือและพัฒนาทักษะการดำเนินชีวิตของเด็กและเยาวชนกลุ่มเสี่ยง แบ่งออกเป็น 3 ขั้นตอนดังนี้ (1) ขั้นต้นน้ำ ประกอบด้วย ประชาชนทั่วไป และองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (อปท.) (2) ขั้นกลางน้ำ ประกอบด้วย โรงเรียน สถาบันการศึกษา สื่อมวลชน มูลนิธิ และ(3) ขั้นปลายน้ำ ประกอบด้วย ตำรวจ อัยการ ศาล สถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน ศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชน คุมประพฤติ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
อยู่ระหว่างการปรับปรุง (ลิขสิทธิ์และการรับผิดชอบ)
เอกสารอ้างอิง
ธนัชชา รอดกันภัย, และเสน่ห์ บุญกำเนิด. (2560). การสร้างภูมิคุ้มกันทางสังคมของเยาวชนกลุ่มเสี่ยง: กรณีศึกษา นักศึกษา กศน. ตำบลควนทอง อำเภอขนอม จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารนาคบุตรปริทรรศน์, 9(2), 132-140.
ปัณณธร นันทิประภา, และสุวิชา เป้าอารีย์. (2565). การขับเคลื่อนเครือข่ายเพื่อการคุ้มครองเด็ก: เครือข่ายคุ้มครองเด็กเทศบาลเมืองหนองปรือ อำเภอบางละมุง จังหวัดชลบุรี. วารสารพัฒนาสังคมและยุทธศาสตร์การบริหาร, 24(2), 100-120.
พัชรา สินลอยมา, นัทธปราชญ์ นันทิวัฒน์กุล, ธเนศ เกษศิลป์, และมุทิตา มากวิจิตร์. (2560). การเปลี่ยนแปลงกระบวนทัศน์ของเด็กและเยาวชนไทย ที่กระทำผิดซ้ำเพื่อเสริมสร้างความตระหนักในคุณค่าของชีวิตก่อนคืนสู่สังคม. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
พัชรินทร์ นินทจันทร์, ศรีสุดา วนาลีสิน, ลัดดา แสนสิหา, ขวัญพนมพร ธรรมไทย, และพิสมัย อรทัย. (2555). ความแข็งแกร่งในชีวิตและพฤติกรรมเสี่ยงของวัยรุ่นไทย. รามาธิบดีพยาบาลสาร, 17(3), 430-442.
ฟาติมะห์ ขันธศักดิ์. (2558). สาเหตุการกระทำความผิดของเด็กและเยาวชนและกระบวนการพิจารณาคดีเด็กและเยาวชน ตามพระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ.2553. สำนักงานอัยการคดีเยาวชนและครอบครัวจังหวัดยะลา.
ลักษณา พงษ์ภุมมา. (2560). ปัญหาของวัยรุ่นในสังคมไทย. วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2552). ทฤษฎีการประเมิน (พิมพ์ครั้งที่ 7). สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2564). รายงานสถานการณ์เด็กและเยาวชน 2564.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). ภาวะสังคมไทยไตรมาสหนึ่ง ปี 2564. ข่าวสภาพัฒน์.
https://www2.narathiwat.go.th/nara2016/files/com_news/2021-06_bc6c2734885fed3.pdf
สุวรรณา คุณดิลกณัฐวสา, เฉียงตะวัน ยอดดำเนิน, เอกลักษณ์ นาคพ่วง, และรชต คุณดิลกณัฐวสา. (2565). การบูรณาการมาตรฐานการปฏิบัติงานสำหรับเครือข่ายเจ้าหน้าที่ในการดำเนินการกับเด็กและเยาวชนที่กระทำผิดเกี่ยวกับยาเสพติด. สำนักงานการวิจัยแห่งชาติ.
Babbie, E. (2001). The practice of social research (9th ed.). Wadsworth.
Connell, C. M., Gilreath, T. D., & Hansen, N. B. (2009). A multiprocess latent class analysis of the co-occurrence of substance use and sexual risk behavior among adolescents. Journal of Studies on Alcohol and Drugs, 70(6), 943-951.
Cooper, D. R., & Schindler, P. S. (2001). Business research methods. McGrew-Hill.
Garmezy, N. (1993). Children in poverty: Resilience despite risk. Psychiatry: Interpersonal and Biological Processes, 56(1), 127-136.
Grotberg, E. H. (1999). Tapping your inner strength. New Harbinger.
Igra, V., & Irwin, C. E. (1996). Theories of adolescent risk-taking behavior. In R. J. DiClemente, W. B. Hansen, & L. E. Ponton (Eds.), Handbook of Adolescent Health Risk Behavior (pp. 35-51). Springer. https://doi.org/10.1007/978-1-4899-0203-0_3
Lindberg, L. D., Boggess, S., & Williams, S. (2000). Multiple threats: The co-occurrence of teen health risk behaviors. ResearchGate. https://www.researchgate.net/publication/2556245 25_Multiple_Threats_The_Co -Occurence_of_Teen_Health_Risk_Behaviors
Masten, A. S. (2001). Ordinary magic: Resilience processes in development. American Psychologist, 56(3), 227–238. https://doi.org/10.1037/0003-066X.56.3.227
