การเปลี่ยนแปลงกระบวนทัศน์ของเด็กและเยาวชนกลุ่มเสี่ยงเพื่อป้องกันการกระทำความผิดและการก่อปัญหาสังคม

Main Article Content

สุวรรณา คุณดิลกณัฐวสา
เอกลักษณ์ นาคพ่วง
กิตติพัฒน์ คงมะกล่ำ
รชต คุณดิลกณัฐวสา
ไชยรัตน์ ปราณี

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์ พัฒนาพฤตินิสัยแก้ไขพฤติกรรมเสี่ยง และบูรณาการสภาพแวดล้อมเชิงสังคมที่พึงประสงค์ สำหรับป้องกันการกระทำความผิดและการก่อปัญหาสังคมของเด็กและเยาวชนกลุ่มเสี่ยง และ (2) สร้างเครือข่ายความร่วมมือระหว่างหน่วยงานภาครัฐและเอกชนในการให้ความช่วยเหลือและพัฒนาทักษะ การดำเนินชีวิตของเด็กและเยาวชนกลุ่มเสี่ยง โดยมีกลุ่มเป้าหมาย กลุ่มที่ 1 เป็นการอบรมแกนนำเด็กและเยาวชนกลุ่มเสี่ยงที่อยู่ในกระบวนการยุติธรรมเนื่องจากกระทำความผิดและอยู่ระหว่างการพิจารณาของศาลเยาวชนและครอบครัว อยู่ระหว่างได้รับอนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราว หรืออยู่ระหว่างใช้มาตรการพิเศษระหว่างการพิจารณาคดี หรือถูกควบคุมตัวอยู่ในสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน จำนวน 100 คน กลุ่มที่ 2 เด็กและเยาวชนกลุ่มเสี่ยงที่อยู่ในชุมชนที่ยังไม่เคยกระทำความผิดมาก่อน จำนวน 200 คน และกลุ่มที่ 3 การประชุมเชิงปฏิบัติการร่วมกันระหว่างเจ้าหน้าที่แต่ละหน่วยงานภาคีเครือข่ายด้านการกำกับติดตามเด็กหรือเยาวชนในกระบวนการยุติธรรมอย่างไร้รอยต่อ จำนวน 100 คน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า 1.การปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์ โดยใช้วิธีการฝึกอบรมให้ความรู้และทำกิจกรรมต่าง ๆ ตามที่คณะวิทยากรได้นำมาให้เด็กและเยาวชนได้ทำการทดลอง มีกระบวนทัศน์ที่เปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่ดี ผลคะแนน       การประเมินระดับพลังใจพลังชีวิตภายหลังการทำกิจกรรมเพิ่มขึ้นทุกกลุ่มเป้าหมาย มีรายละเอียดดังนี้ (1) เด็กและเยาวชนที่เข้าร่วมกิจกรรมเสริมสร้างพลังใจเติมพลังชีวิต จังหวัดนครราชสีมา มีระดับพลังใจพลังชีวิตหลังเข้าร่วมกิจกรรม อยู่ในระดับมากที่สุด (ร้อยละ 86.73) (2) เด็กและเยาวชนที่เข้าร่วมกิจกรรมเสริมสร้างพลังใจเติมพลังชีวิต สถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชนจังหวัดสมุทรปราการ จังหวัดสมุทรปราการ มีระดับพลังใจพลังชีวิตหลังเข้าร่วมกิจกรรม อยู่ในระดับมากที่สุด  (ร้อยละ 84.57) และเด็กและเยาวชนที่เข้าร่วมกิจกรรมเสริมสร้างพลังใจเติมพลังชีวิต โรงเรียนวัดมะลิ และชุมชนใกล้เคียง จังหวัดกรุงเทพมหานคร มีระดับพลังใจพลังชีวิตหลังเข้าร่วมกิจกรรม อยู่ในระดับมากที่สุด (ร้อยละ 87.33) 2.เครือข่าย ความร่วมมือระหว่างหน่วยงานภาครัฐและเอกชนในการให้ความช่วยเหลือและพัฒนาทักษะการดำเนินชีวิตของเด็กและเยาวชนกลุ่มเสี่ยง แบ่งออกเป็น 3 ขั้นตอนดังนี้ (1) ขั้นต้นน้ำ ประกอบด้วย ประชาชนทั่วไป และองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (อปท.) (2) ขั้นกลางน้ำ ประกอบด้วย  โรงเรียน สถาบันการศึกษา สื่อมวลชน มูลนิธิ และ(3) ขั้นปลายน้ำ ประกอบด้วย ตำรวจ อัยการ ศาล สถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน ศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชน คุมประพฤติ

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
คุณดิลกณัฐวสา ส., นาคพ่วง เ., คงมะกล่ำ ก. ., คุณดิลกณัฐวสา ร., & ปราณี ไ. (2025). การเปลี่ยนแปลงกระบวนทัศน์ของเด็กและเยาวชนกลุ่มเสี่ยงเพื่อป้องกันการกระทำความผิดและการก่อปัญหาสังคม. วารสารวิจัยราชภัฏกรุงเก่า สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 12(2), 111–124. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/rdi-aru/article/view/281139
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ธนัชชา รอดกันภัย, และเสน่ห์ บุญกำเนิด. (2560). การสร้างภูมิคุ้มกันทางสังคมของเยาวชนกลุ่มเสี่ยง: กรณีศึกษา นักศึกษา กศน. ตำบลควนทอง อำเภอขนอม จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารนาคบุตรปริทรรศน์, 9(2), 132-140.

ปัณณธร นันทิประภา, และสุวิชา เป้าอารีย์. (2565). การขับเคลื่อนเครือข่ายเพื่อการคุ้มครองเด็ก: เครือข่ายคุ้มครองเด็กเทศบาลเมืองหนองปรือ อำเภอบางละมุง จังหวัดชลบุรี. วารสารพัฒนาสังคมและยุทธศาสตร์การบริหาร, 24(2), 100-120.

พัชรา สินลอยมา, นัทธปราชญ์ นันทิวัฒน์กุล, ธเนศ เกษศิลป์, และมุทิตา มากวิจิตร์. (2560). การเปลี่ยนแปลงกระบวนทัศน์ของเด็กและเยาวชนไทย ที่กระทำผิดซ้ำเพื่อเสริมสร้างความตระหนักในคุณค่าของชีวิตก่อนคืนสู่สังคม. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

พัชรินทร์ นินทจันทร์, ศรีสุดา วนาลีสิน, ลัดดา แสนสิหา, ขวัญพนมพร ธรรมไทย, และพิสมัย อรทัย. (2555). ความแข็งแกร่งในชีวิตและพฤติกรรมเสี่ยงของวัยรุ่นไทย. รามาธิบดีพยาบาลสาร, 17(3), 430-442.

ฟาติมะห์ ขันธศักดิ์. (2558). สาเหตุการกระทำความผิดของเด็กและเยาวชนและกระบวนการพิจารณาคดีเด็กและเยาวชน ตามพระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ.2553. สำนักงานอัยการคดีเยาวชนและครอบครัวจังหวัดยะลา.

ลักษณา พงษ์ภุมมา. (2560). ปัญหาของวัยรุ่นในสังคมไทย. วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี.

ศิริชัย กาญจนวาสี. (2552). ทฤษฎีการประเมิน (พิมพ์ครั้งที่ 7). สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2564). รายงานสถานการณ์เด็กและเยาวชน 2564.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). ภาวะสังคมไทยไตรมาสหนึ่ง ปี 2564. ข่าวสภาพัฒน์.

https://www2.narathiwat.go.th/nara2016/files/com_news/2021-06_bc6c2734885fed3.pdf

สุวรรณา คุณดิลกณัฐวสา, เฉียงตะวัน ยอดดำเนิน, เอกลักษณ์ นาคพ่วง, และรชต คุณดิลกณัฐวสา. (2565). การบูรณาการมาตรฐานการปฏิบัติงานสำหรับเครือข่ายเจ้าหน้าที่ในการดำเนินการกับเด็กและเยาวชนที่กระทำผิดเกี่ยวกับยาเสพติด. สำนักงานการวิจัยแห่งชาติ.

Babbie, E. (2001). The practice of social research (9th ed.). Wadsworth.

Connell, C. M., Gilreath, T. D., & Hansen, N. B. (2009). A multiprocess latent class analysis of the co-occurrence of substance use and sexual risk behavior among adolescents. Journal of Studies on Alcohol and Drugs, 70(6), 943-951.

Cooper, D. R., & Schindler, P. S. (2001). Business research methods. McGrew-Hill.

Garmezy, N. (1993). Children in poverty: Resilience despite risk. Psychiatry: Interpersonal and Biological Processes, 56(1), 127-136.

Grotberg, E. H. (1999). Tapping your inner strength. New Harbinger.

Igra, V., & Irwin, C. E. (1996). Theories of adolescent risk-taking behavior. In R. J. DiClemente, W. B. Hansen, & L. E. Ponton (Eds.), Handbook of Adolescent Health Risk Behavior (pp. 35-51). Springer. https://doi.org/10.1007/978-1-4899-0203-0_3

Lindberg, L. D., Boggess, S., & Williams, S. (2000). Multiple threats: The co-occurrence of teen health risk behaviors. ResearchGate. https://www.researchgate.net/publication/2556245 25_Multiple_Threats_The_Co -Occurence_of_Teen_Health_Risk_Behaviors

Masten, A. S. (2001). Ordinary magic: Resilience processes in development. American Psychologist, 56(3), 227–238. https://doi.org/10.1037/0003-066X.56.3.227