An Employment of Restorative Justice Procedure in Mediation of an Investigation Unit at Si-Thep Provincial Police Station, Phetchabun Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study aims to: 1. examine the current practices and challenges in the mediation processes of the investigation unit, and 2. propose guidelines for integrating restorative justice principles into mediation practices within the investigation unit of Sri Thep Police Station, Sri Thep District, Phetchabun Province. This qualitative research utilized in-depth interviews with 10 purposively selected participants. The research instrument was a semi-structured interview comprising 11 questions, and the data were analyzed using descriptive content analysis. The findings revealed that: 1. Mediation in the investigation unit of Sri Thep Police Station typically occurs following a formal complaint. The process involves three stages: 1) pre-mediation, 2) during mediation, and 3) post-mediation. 2 The guidelines for incorporating restorative justice principles into mediation include: 1) fostering mutual understanding and listening to the needs of the disputing parties, 2) organizing training sessions to enhance mediation skills for investigators, and 3) providing accessible and suitable venues for mediation sessions.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่าหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนาญาตจากวารสารวิชาการ ฯ ก่อนเท่านั้น
References
ณรงค์ ใจหาญ, ปกป้อง ศรีสนิท, และผ่องศรี เวสารัช. (2553). กระบวนการสร้างความยุติธรรมเชิงสมานฉันท์ ในศาลยุติธรรม. รายงานการวิจัยสถาบันวิจัยและให้คำปรึกษาแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ: เดือนตุลา.
ธวัชชัย สุวรรณพาณิช. (2546). กระบวนการยุติธรรมทางเลือกกับบทบาทของพนักงานฝ่ายปกครอง คู่มือการไกล่เกลี่ยและประนอมข้อพิพาท. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์อาสารักษาดินแดนกรมการปกครอง.
พรรณยง พุฒิภาษ, ชิษชัย เหล่าฤทธิ์, และสุพินดา ธีระวราพิชญ์. (2547). การปฏิบัติงานของอาสาสมัครไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในชุมชน (อ.ก.ช.): ปัญหาอุปสรรคและแนวทางการแก้ไข. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
เพลินตา ตันรังสรรค์. (2553, พฤษภาคม - มิถุนายน). กระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์กับการกระทำความผิดอาญาของเด็กหรือเยาวชน. จุลนิติ, 7(3), 54 – 62.
เรียวรุ้ง บุญเกิด. (2557). กระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์: กรณีศึกษา สำนักงานยุติธรรมจังหวัด มหาสารคาม. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
วันชัย วัฒนศัพท์. (2550). การไกล่เกลี่ยระงับข้อพิพาทและความขัดแย้งในชุมชน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจำกัด.
สถาบันเพื่อการยุติธรรมแห่งประเทศไทย. (2564). คู่มือว่าด้วยกระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
สถานีตำรวจภูธรศรีเทพ. (2563). แผนงานป้องกันปราบปรามอาชญากรรม ปี 2563 สถานีตำรวจภูธรศรีเทพ อำเภอศรีเทพ จังหวัดเพชรบูรณ์. เพชรบูรณ์: ผู้แต่ง.
สิทธิกร ศักดิ์แสง. (2559, มกราคม - มีนาคม). ความผิดอาญาที่ควรนำมาใช้ในกระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์กับการระงับข้อพิพาทชั้นสอบสวน. สุทธิปริทัศน์, 30(93), 47-61.
สำนักงานศาลยุติธรรม. (2562). คู่มือการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทตามพระราชบัญญัติการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท พ.ศ. 2562. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
อุทัย ปริญญาสุทธินันท์. (2556). ยุติธรรมเชิงสมานฉันท์กับการจัดการความขัดแย้งของชุมชนควนโส. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.