การเสริมสร้างมนุษยสัมพันธ์ของนักศึกษาสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย ด้วยแนวการศึกษาพหุวัฒนธรรม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. เสริมสร้างมนุษยสัมพันธ์ของนักศึกษาสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย ชั้นปีที่ 1 ด้วยแนวการศึกษาพหุวัฒนธรรม 2. เปรียบเทียบมนุษยสัมพันธ์ของนักศึกษาสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย ชั้นปีที่ 1 ด้วยแนวการศึกษาพหุวัฒนธรรม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา คือ นักศึกษาสาขาการศึกษาปฐมวัยชั้นปีที่ 1 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี จำนวน 1 ห้อง จำนวน 28 คน เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วย 1. แผนการจัดการเรียนการสอน (มคอ.3) การจัดการเรียนรู้ด้วยแนวการศึกษาพหุวัฒนธรรม ในรายวิชาการจัดกิจกรรมทางภาษาและการสื่อสารสำหรับเด็กปฐมวัย จำนวน 10 แผน 22 แบบประเมินมนุษยสัมพันธ์แบบมาตราส่วนประมาณ จำนวน 10 ข้อ 50 คะแนน สถิติที่ใช้ คือ ค่าเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที ผลการวิจัยพบว่า 1. นักศึกษาสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัยชั้นปีที่ 1 ที่ได้รับการจัดกิจกรรมเสริมสร้างมนุษยสัมพันธ์โดยใช้แนวการศึกษาพหุวัฒนธรรม มีมนุษยสัมพันธ์มากขึ้น และ 2. เปรียบเทียบจากผลต่างของคะแนนมนุษยสัมพันธ์ด้วยแนวการศึกษาพหุวัฒนธรรม หลังทำกิจกรรมมีคะแนนสูงกว่า ก่อนการจัดกิจกรรม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05
Downloads
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่าหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนาญาตจากวารสารวิชาการ ฯ ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
นงเยาว์ เนาวรัตน์, และคณะ. (2562). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์: การพัฒนาหลักสูตรพหุวัฒนธรรมศึกษาสำหรับเด็กปฐมวัยในพื้นที่ชายขอบ. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
_______. (2553). การวิจัยสำหรับครู (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
บุญช่วง ศรีธรราษฎร์. (2554). ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษยสัมพันธ์ที่ดีกับประสิทธิภาพการทำงานของนักบัญชีธุรกิจอุตสาหกรรมในเขตจังหวัดร้อยเอ็ด. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พระไพศาล วิสาโล. (2550). สร้างสันติด้วยมือเรา: คู่มือสันติวิธีสำหรับนักปฏิบัติการไร้ความรุนแรง. นครปฐม: ศูนย์ศึกษาและพัฒนาสันติวิธี.
วรันธร อรรคปทุม, และเสาวนีย์ เจียมจักร. (2565, กันยายน - ธันวาคม). ผลการใช้กิจกรรมกลุ่มเพื่อเสริมสร้างมนุษยสัมพันธ์ของนักศึกษาครู มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี. วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 16(3), 196 - 204.
แวววรรณ ชนมาสุข. (2556). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการทำงานของเพื่อนร่วมงานกับประสิทธิภาพในการทำงานของพนักงานในบริษัทแห่งหนึ่งในเขตกรุงเทพมหานคร. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
โศภิตา เถนว้อง, และจินตนา สรายุทธพิทักษ์. (2562, เมษายน - มิถุนายน). การจัดโปรแกรมกิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์เพื่อสร้างเสริมมนุษยสัมพันธ์สำหรับนักเรียนระดับประถมศึกษา. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 47(2), 369 – 388.
สุธิรัช ชูชื่น. (2555, กรกฎาคม - ธันวาคม). พหุวัฒนธรรมศึกษาใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้...ทางเลือก หรือทางรอด?. วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล, 8(2), 123 - 136.
Bank, A. J. (2007). Multicultural Education: Issues and Perspectives. Boston: Allyn & Bacon.
