การเสริมสร้างมนุษยสัมพันธ์ของนักศึกษาสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย ด้วยแนวการศึกษาพหุวัฒนธรรม
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
摘要
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. เสริมสร้างมนุษยสัมพันธ์ของนักศึกษาสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย ชั้นปีที่ 1 ด้วยแนวการศึกษาพหุวัฒนธรรม 2. เปรียบเทียบมนุษยสัมพันธ์ของนักศึกษาสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย ชั้นปีที่ 1 ด้วยแนวการศึกษาพหุวัฒนธรรม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา คือ นักศึกษาสาขาการศึกษาปฐมวัยชั้นปีที่ 1 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี จำนวน 1 ห้อง จำนวน 28 คน เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วย 1. แผนการจัดการเรียนการสอน (มคอ.3) การจัดการเรียนรู้ด้วยแนวการศึกษาพหุวัฒนธรรม ในรายวิชาการจัดกิจกรรมทางภาษาและการสื่อสารสำหรับเด็กปฐมวัย จำนวน 10 แผน 22 แบบประเมินมนุษยสัมพันธ์แบบมาตราส่วนประมาณ จำนวน 10 ข้อ 50 คะแนน สถิติที่ใช้ คือ ค่าเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที ผลการวิจัยพบว่า 1. นักศึกษาสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัยชั้นปีที่ 1 ที่ได้รับการจัดกิจกรรมเสริมสร้างมนุษยสัมพันธ์โดยใช้แนวการศึกษาพหุวัฒนธรรม มีมนุษยสัมพันธ์มากขึ้น และ 2. เปรียบเทียบจากผลต่างของคะแนนมนุษยสัมพันธ์ด้วยแนวการศึกษาพหุวัฒนธรรม หลังทำกิจกรรมมีคะแนนสูงกว่า ก่อนการจัดกิจกรรม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05
##plugins.generic.usageStats.downloads##
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
The content and information presented in articles published in the Academic Journal of the Faculty of Humanities and Social Sciences, Thepsatri Rajabhat University, are solely the opinions and responsibilities of the respective authors. The editorial board of the journal neither necessarily agrees with nor assumes any responsibility for such content in any manner whatsoever.
All articles, information, content, and images published in the Academic Journal of the Faculty of Humanities and Social Sciences, Thepsatri Rajabhat University, are the copyright of the journal. Any person or organization wishing to reproduce, disseminate, or otherwise utilize all or any part thereof must obtain prior permission from the Academic Journal of the Faculty of Humanities and Social Sciences, Thepsatri Rajabhat University.
参考
นงเยาว์ เนาวรัตน์, และคณะ. (2562). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์: การพัฒนาหลักสูตรพหุวัฒนธรรมศึกษาสำหรับเด็กปฐมวัยในพื้นที่ชายขอบ. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
_______. (2553). การวิจัยสำหรับครู (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
บุญช่วง ศรีธรราษฎร์. (2554). ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษยสัมพันธ์ที่ดีกับประสิทธิภาพการทำงานของนักบัญชีธุรกิจอุตสาหกรรมในเขตจังหวัดร้อยเอ็ด. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พระไพศาล วิสาโล. (2550). สร้างสันติด้วยมือเรา: คู่มือสันติวิธีสำหรับนักปฏิบัติการไร้ความรุนแรง. นครปฐม: ศูนย์ศึกษาและพัฒนาสันติวิธี.
วรันธร อรรคปทุม, และเสาวนีย์ เจียมจักร. (2565, กันยายน - ธันวาคม). ผลการใช้กิจกรรมกลุ่มเพื่อเสริมสร้างมนุษยสัมพันธ์ของนักศึกษาครู มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี. วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 16(3), 196 - 204.
แวววรรณ ชนมาสุข. (2556). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการทำงานของเพื่อนร่วมงานกับประสิทธิภาพในการทำงานของพนักงานในบริษัทแห่งหนึ่งในเขตกรุงเทพมหานคร. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
โศภิตา เถนว้อง, และจินตนา สรายุทธพิทักษ์. (2562, เมษายน - มิถุนายน). การจัดโปรแกรมกิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์เพื่อสร้างเสริมมนุษยสัมพันธ์สำหรับนักเรียนระดับประถมศึกษา. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 47(2), 369 – 388.
สุธิรัช ชูชื่น. (2555, กรกฎาคม - ธันวาคม). พหุวัฒนธรรมศึกษาใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้...ทางเลือก หรือทางรอด?. วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล, 8(2), 123 - 136.
Bank, A. J. (2007). Multicultural Education: Issues and Perspectives. Boston: Allyn & Bacon.
