ผลการจัดประสบการณ์โดยใช้สื่อประสมที่มีต่อความสามารถทางภาษาด้านการสื่อความหมายชั้นอนุบาลปีที่ 2

Main Article Content

สุมิตรา สุขเกษม

บทคัดย่อ

   การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความสามารถทางภาษาด้านการสื่อความหมายของนักเรียนก่อนและหลังการจัดประสบการณ์ที่ใช้สื่อประสม ชั้นอนุบาลปีที่ 2 และเพื่อศึกษาระดับความสามารถทางภาษาด้านการสื่อความหมายภาพรวมของนักเรียน เทียบกับเกณฑ์ร้อยละ 85 กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักเรียนชั้นอนุบาลปีที่ 2 โรงเรียนอนุบาลเทศบาลตำบลโคกสำโรง ปีการศึกษา 2565 ภาคเรียนที่ 1 - 2 จำนวน 23 คน ได้มาจากการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วย สื่อประสมที่ส่งเสริมทักษะและความสามารถทางภาษาเพื่อสื่อความหมาย จำนวน 14 หน่วย แบบทดสอบวัดความสามารถทางภาษาด้านการสื่อความหมาย รวม 40 ข้อ เป็นแบบปรนัย 3 ตัวเลือก และ การปฏิบัติ รวม 4 ตอน ตอนละ 10 ข้อ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที  ผลการศึกษาพบว่า 1. ความสามารถทางภาษาด้านการสื่อความหมายหลังจัดประสบการณ์ของนักเรียนที่ใช้สื่อประสม ชั้นอนุบาลปีที่ 2 สูงกว่าก่อนจัดประสบการณ์ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 2. ระดับความสามารถทางภาษาด้านการสื่อความหมาย ภาพรวมของนักเรียนที่ใช้สื่อประสม ชั้นอนุบาลปีที่ 2 สูงกว่าเกณฑ์ร้อยละ 85 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สุขเกษม ส. . (2024). ผลการจัดประสบการณ์โดยใช้สื่อประสมที่มีต่อความสามารถทางภาษาด้านการสื่อความหมายชั้นอนุบาลปีที่ 2. วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี, 15(1), 67–80. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/truhusocjo/article/view/268313
ประเภทบทความ
Research Article

เอกสารอ้างอิง

กชกร ศรีสังข์. (2564). แนวทางการพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาไทยด้านการฟัง และด้านการพูดของนักเรียนปฐมวัยในโรงเรียนระบบสองภาษา: กรณีศึกษา โรงเรียนบ้านฮาลาบาลา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

จิตรา พลสุธรรม, และชลาธิป สมาหิโต. (2560, มกราคม- เมษายน). การจัดประสบการณ์การเรียนรู้ตามแนวสะเต็มศึกษาเพื่อส่งเสริมทักษะการสื่อความหมายของเด็กปฐมวัย. วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์, 32(1), 117 – 123.

จุไรรัตน์ ชมจุรัย, และพนมพร เผ่าเจริญ. (2555, มกราคม – เมษายน). ผลการจัดประสบการณ์โดยใช้สื่อประสมที่มีต่อความสามารถในการพูดของเด็กปฐมวัย. วารสารวิชาการบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, 7(18), 105 – 114.

ชนิพรรณ จาติเสถียร, กันตวรรณ มีสมสาร, และอภิรดี ไชยกาล. (2560). การส่งเสริมความสามารถทางภาษาสำหรับเด็กปฐมวัย. กรุงเทพฯ: พลัสเพรส จำกัด.

ณัฐิกา สุริยาวงษ์. (2558). การพัฒนาสื่อประสมนิทานอาเซียนโดยจัดประสบการณ์แบบผู้ปกครองมีส่วนร่วมเพื่อส่งเสริมทักษะการสื่อสารของเด็กปฐมวัย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ปัทมา คุณเวทย์วิริยะ. (2549). ความสามารถทางภาษาของเด็กปฐมวัยที่ได้รับกิจกรรมการเรียนรู้แบบจิตปัญญา โดยใช้สื่อไม่มีโครงสร้าง. ปริญญานิพนธ์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ฝ่ายวิชาการ โรงเรียนเทศบาลตำบลโคกสำโรง. (2564). รายงานผลการประเมินพัฒนาการนักเรียนที่จบหลักสูตรการศึกษาปฐมวัย ปีการศึกษา 2563 – 2564. ลพบุรี: ผู้แต่ง.

รัญจวน ประโมจนีย์. (2552). ผลการจัดกิจกรรมเสริมการเล่านิทานประกอบภาพที่มีต่อความสามารถด้านการเขียนของเด็กปฐมวัย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

วนิดา โรจนอุดมศาสตร์. (2562). รายงานการวิจัยเรื่อง การพัฒนาทักษะการพูดของเด็กปฐมวัย ชั้นอนุบาลปีที่ 2 ที่ได้รับการจัดกิจกรรมเสริมประสบการณ์ โดยใช้คำคล้องจองประกอบภาพ โรงเรียนสามแยกบ้านเนียง (สิทธิพันธ์อนุกูล) อำเภอเมือง จังหวัดยะลา. ยะลา: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษายะลา เขต 1.

วาสนา บัวศรี. (2552). เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์และความคงทนทางการเรียนสาระการเรียนรู้ เรื่อง ธรรมชาติรอบตัวเด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดกิจกรรมเสริมประสบการณ์การเล่านิทานจากหนังสือภาพ. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

สิริวรรณ ยะไชยศรี. (2558, เมษายน - มิถุนายน). รูปแบบการ์ตูนแอนิเมชั่น 2 มิติ เพื่อการเรียนรู้ด้านการมีวินัยสำหรับเด็กปฐมวัย. วารสารบัณฑิตศึกษา, 12(57), 123 – 130.