การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการการเรียนการสอนภาษาญี่ปุ่นในมหาวิทยาลัยราชภัฏ การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการการเรียนการสอนภาษาญี่ปุ่นในมหาวิทยาลัยราชภัฏ

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

วิเนส จันทะวงษ์ศรี

摘要

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพและปัญหาการบริหารจัดการการเรียนการสอนภาษาญี่ปุ่นของมหาวิทยาลัยราชภัฏ 2) สร้างรูปแบบการบริหารจัดการการเรียนการสอนภาษาญี่ปุ่นของมหาวิทยาลัยราชภัฏ และ 3) ศึกษาผลของการใช้รูปแบบการบริหารจัดการการเรียนการสอน ผลการวิจัยพบว่า 1) อาจารย์มีความคิดเห็นว่าสภาพการบริหารจัดการการเรียนการสอนภาษาญี่ปุ่นของมหาวิทยาลัยราชภัฏโดยรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่าทุกด้านอยู่ในระดับมาก ยกเว้นด้านปัจจัยเกื้อหนุนอยู่ในระดับปานกลาง ส่วนปัญหาของการบริหารจัดการการเรียนการสอนโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่าด้านหลักสูตรอยู่ในระดับมาก ส่วนด้านอื่นๆ อยู่ในระดับปานกลาง และนักศึกษามีความคิดเห็นว่าสภาพการบริหารจัดการการเรียนการสอนโดยรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่าทุกด้านอยู่ในระดับมาก ยกเว้นด้านปัจจัยเกื้อหนุนอยู่ในระดับปานกลาง ส่วนปัญหาของการบริหารจัดการการเรียนการสอนโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่าทุกด้านอยู่ในระดับปานกลาง 2) รูปแบบการบริหารจัดการการเรียนการสอนภาษาญี่ปุ่นของมหาวิทยาลัยราชภัฏ ประกอบด้วย ด้านหลักสูตร ด้านอาจารย์ ด้านนักศึกษา ด้านกระบวนการเรียนการสอน ด้านการวัดและประเมินผล และ        ด้านปัจจัยเกื้อหนุน  ผู้บริหารและอาจารย์เห็นว่ารูปแบบการบริหารจัดการการเรียนการสอนที่พัฒนาขึ้นมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุดและมีความเป็นไปได้ในการนำไปปฏิบัติอยู่ในระดับมาก และสูงกว่าเกณฑ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01  และ 3) เมื่อนำรูปแบบการบริหารจัดการการเรียนการสอนที่พัฒนาขึ้นไปทดลองใช้พบว่าอาจารย์และนักศึกษามีความพึงพอใจอยู่ในระดับมากที่สุด และสูงกว่าเกณฑ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 


 

##plugins.generic.usageStats.downloads##

##plugins.generic.usageStats.noStats##

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

##submission.howToCite##
จันทะวงษ์ศรี ว. (2020). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการการเรียนการสอนภาษาญี่ปุ่นในมหาวิทยาลัยราชภัฏ: การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการการเรียนการสอนภาษาญี่ปุ่นในมหาวิทยาลัยราชภัฏ . Journal of Faculty of Humanities and Social Sciences Thepsatri Rajabhat University, 11(2), 75–92. 取读于 从 https://so01.tci-thaijo.org/index.php/truhusocjo/article/view/240943
栏目
Research Article

参考

กิ่งแก้ว อารีรักษ์. (2544). การวัดและประเมินผลทางภาษา. กรุงเทพฯ: พัฒนาคุณภาพวิชาการ (พว.).

ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2558). 80 นวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: วีพรินท์.

ธนกร สุวรรณพฤฒิ. (2559). การพัฒนารูปแบบการสอนกลยุทธ์การเรียนภาษาต่างประเทศเพื่อเสริมสร้างความสามารถนการฟัง-พูดภาษาอังกฤษ สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี. วารสารวิชาการ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร, 9(2), 1639-1653.

นิวัตร นาคะเวช. (2554). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการโรงเรียนในฝัน. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย.

ปริชาติ ชมชื่น. (2555). รูปแบบการบริหารงานวิชาการแบบมีส่วนร่วมของชุมชนที่มีประสิทธิผลในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.

ปรัชญา เวสารัชช์. (2545). หลักการจัดการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานปฏิรูปการศึกษา.

พจนี ศิริอักษรสาสน์. (2556). การประเมินการจัดการเรียนการสอนภาษาญี่ปุ่นของมหาวิทยาลัยรามคำแหง. วารสารรามคำแหง ฉบับมนุษยศาสตร์, 32(2), 145.

เพ็ญวารี วิจิตรเวชไพศาล, สุวิมล นภาผ่องกุล, ลัคณา ชัยศักดิ์เลิศ.(2559). ความแตกต่างของกลยุทธ์การเรียนรู้ภาษาญี่ปุ่นและภาษาอังกฤษ. วารสารวิจัยราชมงคลกรุงเทพ, 10(2), 93-106.

พัชราพร รัตนวโรภาส. (2555). สภาพและปัญหาการจัดการเรียนการสอน รายวิชา ENG321 ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารมวลชน สาขาวิชาภาษาอังกฤษสื่อสารธุรกิจ คณะศิลปศาสตร์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีปทุม.

มีศิลป์ ชินภักดี. (2555). การพัฒนารูปแบบการบริหารการปฏิรูปการศึกษาสำหรับสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

โยะโกะ คะโนะเมะ, คะนะโกะ โยะชิมิเนะ. (2558). ความเชื่อต่อครูผู้สอนภาษาญี่ปุ่นชาวญี่ปุ่น: ผลสำรวจจากแบบสอบถามของผู้เรียนและบริษัทย่อยของญี่ปุ่น.วารสารญี่ปุ่นศึกษา, 32(1), 15-32.

วราวุธ วงษ์ประภารัตน์. (2549). รูปแบบการจัดการเรียนการสอนระบบสองภาษาในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยบูรพา.

วัลลภา เทพหัสดิน ณ อยุธยา. (2544). การพัฒนาการเรียนการสอนทางการอุดมศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาควิชาอุดมศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศิริพงศ์ พยอมแย้ม. (2533). การเลือกและการใช้สื่อการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ: โอเดิยนสโตร์.

สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2556). แผนพัฒนาการศึกษาระดับอุดมศึกษา ฉบับที่ 11 (พ.ศ.2555-2559). กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

_______. (2557). คู่มือการประกันคุณภาพการศึกษาภายในระดับอุดมศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

สุณีย์รัตน์ เนียรเจริญสุข, พัชราพร แก้วกฤษฎางค์, เผ่าสถาพร ดวงแก้ว. (2560). โครงการพัฒนาทักษะการฟังพูดภาษาญี่ปุ่นโดยใช้โปรแกรมสไกป์: การสำรวจความคิดเห็นและการประเมินตนเองของนักศึกษาที่เข้าร่วมโครงการ. วารสารญี่ปุ่นศึกษา, 36(2), 38-54.

หรรษา เศรษฐบุปผา. (2559). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนการสอนโดยการบูรณาการสื่ออิเล็กทรอนิกส (INTEGRATED E-LEARNING COURSE) สําหรับนักศึกษาพยาบาลในระดับปริญญาตรี. วารสารมหาวิทยาลัยนเรศวร. 18(3), 1.

อดิศา เตียว. (2550). การจัดการเรียนการสอนทักษะการฟังและพูดภาษาอังกฤษแบบข้นภาคฤดูร้อน. สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

อดิศา เบญจรัตนานนท์. (2560). การจัดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษพื้นฐาน มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี: เสียงสะท้อนจากผู้เรียนและผู้สอน. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์, 18(2), 293-305.

อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2550). หลักการสอน. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

อุทุมพร (ทองอุไร) จามรมาน. (2544). วิธีทำการประกันคุณภาพการศึกษาของสถาบันอุดมศึกษา. กรุงเทพฯ:

อ้อมใจ วงษ์มณฑา. (2555). ปัจจัยที่ส่งผลต่อจิตสาธารณะของนิสิตนักศึกษาของมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. สืบค้นเมื่อ พฤศจิกายน 1, 2559, จาก http://kb.psu.ac.th/psukb/browse?type=author&valu.

อัจฉรา วัฒนาณรงค์. (2545). สรุปคำบรรยายวิชา อษ 661 สัมมนาปัญหาด้านวิชาการในระดับอุดมศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

อัจฉรา วัฒนาณรงค์, อมรรัตน์ ภิญโญอนันตพงษ์. (2550). รายงานการวิจัยเรื่องประเมินผลการรับบุคคลเข้าศึกษาในสถาบันอุดมศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.

Ashworth, Allan & R.C. Harvey. (1994). Assessing in Future and Higher Education. London: Jessica Kingsley Publisher.

Brown, W.B. & Moberg, D. J. (1980). Organization Theory and Management: A Macro Approach. New York: John Wiley and Sons.