การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์เชื่อมโยงสู่วิถีชีวิตระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 - 6 โรงเรียนบ้านโนนจั่น
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
摘要
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1. ศึกษาสภาพการบริหารจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์เชื่อมโยงสู่วิถีชีวิต 2. สร้างรูปแบบการบริหารจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ 3. เพื่อทดลองรูปแบบ 4. เพื่อประเมินผลรูปแบบ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบประเมินกระบวนการรูปแบบ และแบบประเมินความพึงพอใจประชากรและกลุ่มตัวอย่างผู้บริหารสถานศึกษาและครูจำนวน 12 คน สถิติวิเคราะห์ที่ใช้ Pair sample t-test
ผลการวิจัยพบว่า โรงเรียนบ้านโนนจั่นมีการบริหารอย่างเป็นระบบ แต่ยังขาดการเปิดโอกาสให้ผู้ปกครองได้มีส่วนร่วมการพัฒนาครูโดยการเพิ่มทักษะการจัดการเรียนรู้ เพื่อเชื่อมโยงสู่วิถีชีวิต การสังเคราะห์รูปแบบที่ได้จากการสนทนากลุ่มโดยผู้เชี่ยวชาญ ประกอบด้วย 1. การสัมพันธ์ความรู้เดิมกับความรู้ใหม่ 2. การสร้างความรู้ จากประสบการณ์ 3. การทำงานร่วมกัน และ 4. การประยุกต์ใช้ การทดลองใช้รูปแบบก่อนและหลังมี 4 ขั้นตอน 13 ตัวบ่งชี้ เมื่อพิจารณารายด้านพบว่า ด้านการใช้คำถามโยงหาความรู้เดิม = 3.87 รองลงมาด้านกิจกรรมเกมส์ จูงใจให้นักเรียนได้คิด
= 3.79 และน้อยที่สุดคือ ด้านนำเสนอกระบวนการคิดและผลงาน
= 3.12 ตามลำดับ การประเมินความพึงพอใจของผู้บริหารและครูหลังการใช้รูปแบบมีความพึงพอใจอยู่ในระดับมาก
= 4.04 ระดับมากที่สุด คือ ด้านความเหมาะสมที่จะนำไปใช้ประโยชน์
= 4.64 รองลงมาอยู่ในระดับมาก ด้านแต่ละขั้นตอน ชัดเจน เหมาะสม
= 4.46 ด้านกิจกรรมชัดเจน เร้าความสนใจ
= 4.18 และด้านที่มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด ได้แก่ ด้านความยาก ง่าย เหมาะสม
= 3.52 อยู่ในระดับมากเช่นกัน
##plugins.generic.usageStats.downloads##
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
The content and information presented in articles published in the Academic Journal of the Faculty of Humanities and Social Sciences, Thepsatri Rajabhat University, are solely the opinions and responsibilities of the respective authors. The editorial board of the journal neither necessarily agrees with nor assumes any responsibility for such content in any manner whatsoever.
All articles, information, content, and images published in the Academic Journal of the Faculty of Humanities and Social Sciences, Thepsatri Rajabhat University, are the copyright of the journal. Any person or organization wishing to reproduce, disseminate, or otherwise utilize all or any part thereof must obtain prior permission from the Academic Journal of the Faculty of Humanities and Social Sciences, Thepsatri Rajabhat University.
参考
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (ปรับปรุง พ.ศ. 2560). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
กัตฏิญา ศิริพรม. (2567, กรกฎาคม - สิงหาคม). การจัดกิจกรรมทางคณิตศาสตร์ที่เชื่อมโยงกับชีวิตจริง เพื่อพัฒนามโนทัศน์ เรื่อง การตวง ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. วารสาร มจร. สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 13(4), 444 - 457.
เจมจิรา เชาว์ดี. (2567, พฤษภาคม - สิงหาคม). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้การศึกษาคณิตศาสตร์ที่สอดคล้องกับชีวิตจริง (RME) เพื่อส่งเสริมความฉลาดรู้ด้านคณิตศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วารสาร มจร. อุบลปริทรรศน์, 9(2), 345 - 358.
ณัฐดนัย โสทะ. (2564, มกราคม - เมษายน). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดการศึกษาคณิตศาสตร์ที่เชื่อมโยงกับชีวิตจริงเพื่อส่งเสริมการรู้เรื่องคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 15(1), 66 - 77.
นนท์ชัย ขุนวิเศษ. (2564). การศึกษาทักษะการเชื่อมโยงความรู้ทางคณิตศาสตร์โดยใช้รูปแบบการเรียนการสอนที่ส่งเสริมทักษะการเชื่อมโยงความรู้ทาง คณิตศาสตร์เรื่อง อสมการของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น ฉบับปรับปรุงใหม่ (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น จำกัด.
ภัทราภรณ์ อินทยุง, จักรกฤษณ์ สมพงษ์, และอังคณา อ่อนธานี. (2559, เมษายน - มิถุนายน). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดการจัดการเรียนรู้ตามสภาพจริงเพื่อส่งเสริมความสามารถในการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์กับชีวิตประจำวัน เรื่อง การวัด สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 18(2), 230 - 244.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2553. กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
สุขุม มูลเมือง, และฉัตรชัย ศิริกุลพันธ์. (2566). ระเบียบวิธีวิจัยทางการศึกษา วิธีการเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ กรุงเทพ: สาขาการบริหารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ ธนบุรี.
โรงเรียนบ้านโนนจั่น. (2565). รายงานประเมินตนเอง (SAR). เอกสารอัดสำเนา. กำแพงเพชร: ผู้แต่ง.
Blaskopf, B., & Chazan, D. (2001, November). Welcome to Our Focus lssue on Connection. Mathematics Teacher, 94(8), 625.
Cohen, J., & Uphoff, N. (1980, March). Participation’s Place in Rural Development: Seeking Clarity Through Specificity. World Development, 8(3), 213 - 235.
Cronbach, L. J. (1970). Essentials of Psychological Testing (3rd ed.). New York: Harper & Row.
Ferguson, G.A. (1976). Statistical Analysis in Psychology and Education (5th ed). New York: McGraw-Hill Book Co.
