Boundary identification of Phuket Old town

Main Article Content

ตรีชาติ เลาแก้วหนู

Abstract

The research on old town boundary identification of Phuket aims to 1) tangible and intangible heritages study and evaluation, 2) Phuket old town and buffer zone identification study and 3) guidelines for Phuket old town conservation and development. The research method consists of history background and human settlement study, urban elements study, architectural and art study of ancient buildings and places, and cultural heritage value evaluation and ranking. Following this research, it can be concluded that the old town boundary of Phuket covered some of valued districts of Phuket in 2.76 square kilometers. While the buffer zone of Phuket old town boundary covered surrounding lower priority area in 6.75 square kilometers. Moreover to protect cultural heritages in the boundary, guidelines for Phuket old town conservation and development - generated by public hearing - consists of 1) public participation and communication, 2) awareness raising on sustainable urban conservation and development, 3) local life and activities promotion, 4) quality of life development, 5) manmade and nature hazard protection, 6) energy saving in transportation and environment quality and 7) building and infrastructure maintenance. Therefore, this research is under policy of the Office of Natural Resources and Environmental Policy and Planning

Article Details

Section
Articles

References

1. กรมศิลปากร. กองโบราณคดี. ฝ่ายอนุรักษ์โบราณสถาน. รายงานการสำรวจเมืองประวัติศาสตร์ภูเก็ตโครงการอนุรักษ์และบูรณะเมืองประวัติศาสตร์. กรุงเทพ-มหานคร: กรมศิลปากร, 2530.
2. การเคหะแห่งชาติ. ฝ่ายนโยบายและแผน. รายงานฉบับสมบูรณ์ แผนพัฒนาที่อยู่อาศัยระดับเมือง จังหวัดภูเก็ต. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยสังคม และศูนย์บริการวิชาการ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2548.
3. ดุษฎี ทายตะคุ. “ภูเก็ต: การศึกษาในด้านอนุรักษ์สถาปัตย-กรรมโดยการผังเมือง.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาการวางแผนภาคและเมือง คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2522.
4. ถนอม พูนวงศ์. ประวัติศาสตร์เมืองภูเก็ต. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์, 2556.
5. เทศบาลเมืองภูเก็ต. รายงานกิจการเทศบาลเมืองภูเก็ต. (ม.ป.ท.): 2520.
6. ปัญญา เทพสิงห์และวุฒิ วัฒนสิน. ลวดลายตกแต่งหน้าอาคารชิโน-ปอร์ตุกีสในจังหวัดภูเก็ต. สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่, 2547.
7. ปัญญา ศรีนาค. ถลาง ภูเก็ต และบ้านเมืองฝั่งทะเลตะวัน-ตก. กรุงเทพมหานคร: มติชน, 2546.
8. วัชระ จงสุวัฒน์. รายงานฉบับสมบูรณ์แผนผังพัฒนาพื้นที่เฉพาะเทศบาลเมืองภูเก็ต. ภูเก็ต: เทศบาลเมืองภูเก็ต, 2546.
9. วัฒนธรรม พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เอกลักษณ์ และภูมิปัญญา จังหวัดภูเก็ต. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ใณะกรรมการฝ่ายประมวลเอกสารและจดหมายเหตุ ในคณะกรรมการอำนวยการจัดงานเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, 2545.
10. สมบูรณ์ แก่นตะเคียน. ประวัติเมืองภูเก็ต. เพชรบุรี: ภาควิชาบรรณารักษศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วิทยาลัยครูเพชรบุรี, 2552.
11. สาวิตร พงศ์วัชร์. ศาสตร์ ศิลป์ ถิ่นเลใต้. ภูเก็ต: มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต, 2557.
12. สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. โครงการอนุรักษ์และพัฒนาเมืองเก่า: การกำหนดขอบเขตพื้นที่เมืองเก่าภูเก็ต. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต, 2559.
13. สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. แผนผังตามประกาศกระทรวงทรัพยากร-ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม เรื่อง กำหนดเขตพื้นที่และมาตรการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมในบริเวณพื้นที่จังหวัดภูเก็ต พ.ศ. 2553. (ม.ป.ท.), (ม.ป.ป.).
14. สุดารา สุจฉายา. ภูเก็ต. กรุงเทพมหานคร: สารคดี, 2543.
15. สุนัย ราชภัณฑารักษ์. ภูเก็ต. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์พระจันทร์, 2517.