การสำรวจทรัพยากรจากวัสดุเหลือใช้ของต้นจาก ในชุมชนลุ่มน้ำปะเหลียนเพื่อเป็นผลิตภัณฑ์ต้นแบบ
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มุ่งเน้นศึกษาข้อมูลทรัพยากรวัสดุเหลือใช้ การใช้ประโยชน์จากเศษจาก และศึกษาผลิตภัณฑ์ต้นแบบจากวัสดุเหลือทิ้ง โดยเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง จำนวน 3 ชุมชน ในพื้นที่ลุ่มน้ำปะเหลียน จังหวัดตรัง จากผลการศึกษาการใช้ประโยชน์พบว่ามีการทำปุ๋ยต้นปาล์ม 30% การทำติหมา (เป็นที่ตักน้ำจากบ่อแบบดั้งเดิมของชาวบ้าน) 20% และมีการทิ้งเศษจาก 30% และจากการศึกษาสภาพปัญหาเศษวัสดุจากเหลือใช้พบว่า ต้นจากที่ส่งผลกระทบต่อชุมชนซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นปัญหาด้านทัศนียภาพ 59% และจากการศึกษาการนำเส้นใยทางจากแห้งมาเป็นส่วนผสมในการทำเป็นอิฐประสานเพื่อศึกษาเป็นต้นแบบผลิตภัณฑ์ เมื่อนำไปทดสอบกำลังอัดของอิฐบล็อกพบว่ายังไม่ผ่านมาตรฐาน มผช 602/2547 ทั้งนี้ ต้องมีการปรับส่วนผสมของอิฐให้มีค่าอยู่ในเกณฑ์มาตรฐานเพื่อให้ชุมชนได้นำไปใช้ประโยชน์ ดังนั้น จากงานวิจัยนี้สรุปได้ว่าได้แนวทางในการออกแบบผลิตภัณฑ์ เพื่อที่จะปรับปรุงผลิตภัณฑ์ให้ใช้ได้จริงในชุมชนต่อไป
Article Details
เอกสารอ้างอิง
วรนุช ดีละมัน, กัลทิมา เชาว์ชาญชัยกุลและกิติยศ ตั้งสัจจวงศ์. รายงานฉบับสมบูรณ์ โครงการการพัฒนาและผลิต อิฐบล็อกมวลเบาโดยการผสมเส้นใยธรรมชาติ. กรุงเทพฯ: คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัย เทคโนโลยีราชมงคลพระนคร, 2559.
ศิราณี งอยจันทร์ศรีและวิระวรรณ ระยัน. การศึกษาสภาวะเศรษฐกิจสังคมของการเลี้ยงปลาโมงในกระชังในแม่น้ำโขง จังหวัดนครพนม. กรุงเทพฯ: กองวิจัยและพัฒนาการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำจืด กรมประมง, 2550.
Cronbach, L.J. Essentials of Psychological Testing. 5th ed. New York: Harper Collin, 1970.
“Eco Design.” Accessed September 15, 2018. https://storylog.co/story/56d8f1df035e07c56f1abd1f.