ความยั่งยืนเชิงพื้นที่อย่างเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมของสวนสาธารณะในเมือง กรณีศึกษาเทศบาลนครลำปาง

บทคัดย่อ

การพัฒนาสิ่งแวดล้อมเมืองด้วยการส่งเสริมให้มีพื้นที่สีเขียวและสวนสาธารณะ เป็นจุดยืนหนึ่งของยุทธศาสตร์การพัฒนาเมือง ในการพัฒนาสิ่งแวดล้อมให้เป็นเมืองน่าอยู่อย่างยั่งยืนของเทศบาลนครลำปาง การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ความยั่งยืนเชิงพื้นที่ของสวนสาธารณะในเขตเทศบาลนครลำปาง จากความสัมพันธ์ของการให้บริการเชิงพื้นที่ของสวนสาธารณะ ได้แก่ การใช้อาคารและสิ่งก่อสร้างของเมือง ที่ตั้งและพื้นที่ให้บริการสวนสาธารณะ โครงข่ายสัญจรและศักยภาพการเข้าถึงพื้นที่สวนสาธารณะระดับเมือง และการใช้บริการพื้นที่สวนสาธารณะของประชาชน ได้แก่ องค์ประกอบของสวนสาธารณะ การเดินทางมาใช้บริการและกิจกรรมในสวนสาธารณะ วิธีวิจัยใช้การวิเคราะห์เอกสารสำรวจพื้นที่ สัมภาษณ์ ระบบภูมิสารสนเทศและแบบจำลองสเปซ ซินแท็กซ์ ผลวิจัยพบว่า เทศบาลนครลำปางมีสวนสาธารณะละแวกบ้าน 5 แห่ง สวนสาธารณะชุมชนและย่าน 3 แห่ง ความยั่งยืนเชิงพื้นที่อย่างเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม จากความสัมพันธ์ของการให้บริการเชิงพื้นที่ของสวนสาธารณะ และการใช้บริการพื้นที่สวนสาธารณะของประชาชน คือ กลุ่มสวนสาธารณะที่มีค่าศักยภาพการเข้าถึงสูง ระหว่าง 0.975690 – 0.8824835 มีลักษณะสอดคล้องกับบริบทการใช้อาคารประเภทพาณิชยกรรมและอยู่อาศัย องค์ประกอบภายในสวนสาธารณะเป็นไปตามเกณฑ์มาตรฐาน มีความหลากหลายของผู้ใช้และกิจกรรมมาก กลุ่มสวนสาธารณะที่มีค่าศักยภาพการเข้าถึงปานกลางและน้อย ระหว่าง0.8496436 – 0.5730965 มีที่ตั้งในย่านอยู่อาศัย องค์ประกอบภายในสวนสาธารณะเป็นไปตามเกณฑ์มาตรฐาน มีความหลากหลายของผู้ใช้และกิจกรรมน้อย ผู้ใช้สวนสาธารณะในเมืองร้อยละ 33.04 ใช้การสัญจรอย่างเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมของการเดินเท้าและจักรยานเข้าถึงสวนสาธารณะ นอกจากนั้นที่ตั้งและพื้นที่ให้บริการของสวนสาธารณะเทศบาลนครลำปางยังเอื้อต่อโอกาสในการพัฒนาเชื่อมโยงได้กับโครงข่ายสัญจร ที่ว่างสาธารณะ และพื้นที่ริมแม่น้ำวัง สำหรับพัฒนาโครงข่ายสีเขียวอย่างครอบคลุมพื้นที่เมืองเพื่อการใช้ประโยชน์ได้ต่อไปในอนาคต