การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมผู้นำนักเรียนในโรงเรียนมัธยมศึกษาขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 22
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1)สร้างหลักสูตรฝึกอบรมผู้นำนักเรียน 2)เปรียบเทียบความรู้ความเข้าใจ เรื่องการจดบันทึก และรายงานการประชุม ของผู้นำนักเรียนระหว่างก่อนและหลังกาฝึกอบรม 3)ศึกษาทักษะ การจดบันทึก และรายงานการประชุมของผู้นำนักเรียน 4)ศึกษาความพึงพอใจของผู้นำนักเรียนที่มีต่อการฝึกอบรม และ 5)ติดตามผลความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการจดบันทึกและรายงานการประชุม ของผู้นำนักเรียนหลังฝึกอบรม 1 เดือน การดำเนินการวิจัยแบ่งออกเป็น 4 ขั้นตอนคือ ขั้นตอนที่ 1 การศึกษาข้อมูลขั้นพื้นฐาน ขั้นตอนที่ 2 การพัฒนาหลักสูตร ขั้นตอนที่ 3 การทดลองใช้หลักสูตร ขั้นตอนที่ 4 การประเมินผลและปรับปรุงหลักสูตร กลุ่มตัวอย่างได้แก่ ผู้นำนักเรียน โรงเรียนเชียงยืนวิทยา อำเภอท่าอุเทน จังหวัดนครพนม สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 22 ในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2561 จำนวน 14 คน ซึ่งได้มาโดยการเจาะจง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย() ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) และค่าสถิติทดสอบที (t - test for Dependent Sample)
ผลการวิจัย พบว่า 1) หลักสูตรฝึกอบรมผู้นำนักเรียน ประกอบด้วย 4 องค์ประกอบ คือ (1) หลักการและเหตุผล (2) จุดมุ่งหมาย (3) เนื้อหา (4) การวัดและประเมินผล 2) ความรู้ความเข้าใจ เรื่องการจดบันทึก และรายงานการประชุม ของผู้นำนักเรียนหลังฝึกอบรมสูงกว่าก่อนฝึกอบรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 3)ทักษะ การจดบันทึก และรายงานการประชุมของผู้นำนักเรียนอยู่ในระดับดีมาก 4) ความพึงพอใจของผู้นำนักเรียนที่มีต่อหลักสูตรฝึกอบรม อยู่ในระดับดีมาก 5) ความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการจดบันทึก และรายงานการประชุมของผู้นำนักเรียนหลังฝึกอบรม 1 เดือน ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จักรา วงศ์กาฬสินธุ์. (2556). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมโดยใช้หลักการเจริญสติปัฏฐาน 4 ตามแนวทางของหลวงพ่อเทียน จิตตสุโภ เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการจัดการอารมณ์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนสกลนครพัฒนศึกษา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 23. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน : มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ใจทิพย์ เชื้อรัตนพงษ์. (2539). การพัฒนาหลักสูตร : หลักการและแนวปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร : อลีนเพลส.
ชัญญาภัค วงศ์บา และ กิ่งกาญจน์ จงใจหาญ. (2555). ประเมินผลการฝึกอบรมตามโครงการ CHAMPION โดยประยุกต์ใช้แนวทางการประเมินของเคิร์กแพทริค. วารสารสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 6 จังหวัดขอนแก่น. 19(1). 27-38.
ชูชัย สมิทธิไกร. (2554). การฝึกอบรมบุคลากรในองค์การ. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิสณุ ฟองศรี. (2549). การประเมินทางการศึกษา : แนวคิดสู่การปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : เทียมฝ่าการพิมพ์.
นิติกร คำชุม. (2559). รายงานการประเมินตนเองโรงเรียนเชียงยืนวิทยา ประจำปีการศึกษา 2559. นครพนม : กลุ่มแผนงานและงบประมาณ.
วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2551). วิธีวิทยาการวิจัย. กรุงเทพมหานคร : สุวีริยาสาส์น.
วิชัย วงษ์ใหญ่. (2543). กระบวนทัศน์ใหม่ในการพัฒนาหลักสูตร. กรุงเทพมหานคร : โอเดียนสโตร์.
วิชาญ พันธุ์ประเสริฐ. (2543). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมครูวิทยาศาสตร์เพื่อออกแบบบทปฏิบัติการที่สอดแทรกภูมิปัญญาท้องถิ่น. ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต. สาขาวิชาวิทยาศาสตร์ศึกษา : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2555). หลักและแนวทางในการดำเนินงานสภานักเรียน. กรุงเทพมหานคร : สำนักพัฒนากิจกรรมนักเรียน.
อรวรรนี ไชยปัญหา. (2556). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำของผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็ก. วิทยานิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. สาขาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. สกลนคร : มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
Flippo, E. B. (1970). Management : A Behavioral Approach. Boston : Allyn and Bacon.
Taba, H. (1962). Curriculum Development : Theory and Practice. New York : Horcourt : University of Chicago Press.
