Phonological System and Genetic Classification of Tai in Phulaenchang Village, Phulaenchang Sub-district, Na-khu District, Kalasin Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of the research article were to analyze the sound system as well as relationship studying of Thai Pulaenchang language, Sub-district Na-khu District Kalasin Provice, there are Phu Thai and also Lao languages. The educations has been using the interview method of major teller language. By using the word lists approximately 1630 words. And took the obtained information to analyze for searching the consonant units, vowel and tonal units. And to compare the sound changes in the Phu Thai and Lao languages that have already been researched.
The research found that the sound system found Thai Pulaenchang language. There are a single consonant sound 19 units. Which could appear as a consonant in all 19 phonemes and 9 phonetic consonants. 1 sound consonant, appears as the first syllableonly. There are 18 single vowel sounds. Mixed vowel 3 sounds as well as tonal 5 sound units. For proving of the descent relationship of Pulaenchang local with Phu Thai languages so Lao language is still used to compare the sound changes in the words of Pulaenchang local with Phu Thai Guchinarailanguage, Phu Thai Nongsung and all 5 Lao languages consists of, Lao Luang Prabang language, Lao Vientiane language, Lao Savannakhet language, Lao Jumpasak language, Lao Attapeurlanguage. It could be concluded that Pulaenchang language did not Phu Thai due to There are differences in the tonal development and vowel change obviously therefore when compared with Lao language all 5languages. It found that Pulacnchang language had changes in sound, which was a shared innovation in sound. Especially the most tonal similar to Lao Savannakhet language.
Article Details
References
ธนานันท์ ตรงดี. (2557). ภาษาลาวถิ่น. นนทบุรี : มาตาการพิมพ์.
พิณรัตน์ อัครวัฒนากุล. (2541). การศึกษาเปรียบเทียบระบบวรรณยุกต์ในภาษาของคน “ลาว” คน “ย้อ” และคน “ผู้ไท” ในอำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต. คณะอักษรศาสตร์ สาขาภาษาศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิณรัตน์ อัครวัฒนากุล. (2546). การเปลี่ยนแปลงของวรรณยุกต์ : กรณีศึกษาภาษากลุ่มลาว. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาภาษาศาสตร์. คณะอักษรศาสตร์ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิทยาวัฒน์ พิทยาภรณ์. (2556). พัฒนาการวรรณยุกต์กับการแบ่งกลุ่มย่อยภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้.วารสารอักษรศาสตร์. 42(2). 305-340.
เพ็ญประภา จุมมาลี. (2553). ระบบเสียงภาษาผู้ไท ตำบลถ้ำเจริญ อำเภอโซ่พิสัย จังหวัดบึงกาฬ.วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาภาษาไทย. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
โรชินี คนหาญ. (2546). คำพื้นฐานภาษาผู้ไทย : การศึกษาตามแนวภาษาศาสตร์เชิงประวัติ.วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาภาษาไทย. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
วิไลวรรณ ขนิษฐานันท์. (2520). ภาษาผู้ไทย. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศิวพร ฮาซันนารี. (2543). การศึกษาระบบเสียงในภาษาลาวหลวงพระบาง : ศึกษาเปรียบเทียบกับภาษาลาวครั่งลุ่มน้ำท่าจีนและภาษาลาวด่านซ้าย. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาจารึกภาษาไทย. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สุรจิตต์ จันทรสาขา. (2543). เมืองมุกดาหาร. มุกดาหาร : สภาวัฒนธรรมจังหวัดมุกดาหาร.
อรพันธ์ อุนากรสวัสดิ์. (2536). การศึกษาเปรียบเทียบระบบเสียงภาษาผู้ไทกับภาษาลาวโซ่ง.วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาภาษาไทย. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
อัมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2545). ภาษาในสังคมไทย : ความหลากหลาย การเปลี่ยนแปลงและการพัฒนา. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Brown, Marvin J. (1965). From Ancient Thai to modern dialects. Bangkok : White Lotus.
Chamberlain, James R. (1975). A new look at the history and classification of the Tai languages. Bangkok : Central Institute of English Language.
Gedney, William J. (1972). A Checklist for Determining Tones in Tai Dalects in Studies in Linguistics in Honor. The Hague : Mouton.
Li, Fang-Kuei. (1977). A Handbook of Comparative Tai. Hawaii : University Press of Hawaii.