GUIDELINE ON DEVELOPING FACILITIES FOR SENIOR TOURISTS: A CASE STUDY OF WAT PHRA PATHOM CHEDI NAKHON PATHOM PROVINCE

Main Article Content

Chanistha Jaipeng
Songkran Klomsook
Punjaporn Thanawachiranun
Chotima Deeponpun

Abstract

          The objectives of the research article were 1) to study facility arrangement for senior tourists, who come to Wat Phra Pathom Chedi, 2) to study the situation, problems and the need to improve facilities for senior tourist starveling to Wat Phra Pathom Chedi. Data collection instruments were questionnaire andinterviewfrom senior tourists who came to travel for478 persons.The sample group used in this research were elderly tourists who traveled for tourism. Data analysis using descriptive statistics. And present the research results by descriptive writing.


         The results were found that inside Wat Phra Pathom Chedi, there have enough facilities for senior tourists, including accessibleparking lots, ramp, sign and symbols, service points and toilet for senior tourists. However, it was found that some of the facilities provided were still unable to meet the basic needs as expected.It also found that most of the senior tourists had a high level of demand for facilities for senior tourists.The issue that senior tourists want to have the most development or set up of facilities is that there is a wide ramp that can take a wheelchair to pay homage to Phra Pathom Chedi stupa.

Article Details

How to Cite
Jaipeng, C., Klomsook, S., Thanawachiranun, P., & Deeponpun, C. (2022). GUIDELINE ON DEVELOPING FACILITIES FOR SENIOR TOURISTS: A CASE STUDY OF WAT PHRA PATHOM CHEDI NAKHON PATHOM PROVINCE. Academic Journal of Mahamakut Buddhist University Roi Et Campus, 11(1), 384–396. Retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/AJMBU/article/view/247351
Section
Research Article

References

จักรกฤษณ์ แสนพรหม. (2556). ความจำเป็นของสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุ และผู้สูงอายุในพื้นที่ กรณีศึกษา สถานที่ท่องเที่ยวซึ่งเป็นพระธาตุบริวารของพระธาตุพนม จังหวัดนครพนม. วิทยานิพนธ์วิศวกรรมศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.

ประชาไท. (2559). เข้าพบกรมศิลปากร เสนอปรับปรุงทางขึ้น-เพื่อให้ทุกคนได้สักการะพระปฐมเจดีย์. สืบค้นเมื่อ 9 มีนาคม 2564. จาก https://prachatai.com/journal/2016/ 08/67378

ปุญญพัฒน์ ไชยเมล์. (2556). การกำหนดขนาดตัวอย่างสำหรับการวิจัยเชิงพรรณนาในงานสาธารณสุข. วารสารมหาวิทยาลัยทักษิณ. 16(2). 9-18.

ไปรยา สุพรรณพยัคฆ์. (2561). ความต้องการเข้าถึงสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับคนพิการและผู้สูงอายุใน ที่ว่าการอำเภอ และศาลากลางจังหวัดสระบุรี. การประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ และนานาชาติ ครั้งที่ 9. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏ สวนสุนันทา. 947-959.

พงศ์เสวก อเนกจำนงค์พร. (2558). พฤติกรรมการท่องเที่ยวของประชากรรุ่นเบบี้บูมในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

พระประกฤษฎิ์ แสงเทียมจันทร์ และประโยชน์ ส่งกลิ่น. (2563). แนวทางในการพัฒนาศักยภาพวัดให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงพุทธศิลป์และเส้นทางแสวงบุญ : กรณีศึกษา วัดในเขตพื้นที่จังหวัดมหาสารคาม. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด. 9(2). 263-273.

พิทักษ์ ศิริวงศ์ และณัฐธยาน์ ศรีสุวรรณ. (2560). สิ่งอำนวยความสะดวก สภาพปัญหา และความต้องการของผู้สูงอายุในพื้นที่ศาสนสถานในเขตจังหวัดสมุทรปราการ กรณีศึกษา: วัดบางพลีใหญ่ในและวัดอโศการาม. การประชุมวิชาการมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล ครั้งที่ 9 “ราชมงคลสร้างสรรค์นวัตกรรมที่ยั่งยืนสู่ประเทศไทย 4.0”. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล. 416-422.

ลัดณา ศรีอัมพรเอกกุล. (2560). การพัฒนากลยุทธ์การจัดการท่องเที่ยวระดับเมืองรองเพื่อรองรับการท่องเที่ยวของผู้สูงอายุคุณภาพ. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศิลปากร.

วรรณกร ชาวนาไร่. (2556). การประเมินการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรมกับการท่องเที่ยววัดพระปฐมเจดีย์ ราชวรมหาวิหาร จังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรม. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สามารถ สุวรรณรัตน์ และคณะ. (2558). แนวทางการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวแบบมีส่วนร่วมระหว่างนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุและชุมชนในแหล่งท่องเที่ยวภาคเหนือตอนบน. สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ (วช.) และสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).

สำนักพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวกรมการท่องเที่ยว. (2560). คู่มือการประเมินมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร : กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

สุรีย์ บุญญานุพงศ์ และคณะ. (2559). การจัดการแหล่งท่องเที่ยวแบบ Slow Tourism สำหรับนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุในภาคเหนือตอนบน. สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ (วช.) และสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว).

อภินันท์ จันตะนี. (2550). สถิติและการวิจัยทางธุรกิจ. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.

อรรทวิท ศิลาน้อย, ณัฏฐพงษ์ ฉายแสงประทีป, วันทกาญจน์ สีมาโรจน์ และวัฒนา ทนงค์แผง.(2562). ความต้องการด้านสิ่งอำนวยความสะดวกของนักท่องเที่ยวที่เดินทางมาท่องเที่ยวในพระบรมธาตุนาดูน สำหรับการท่องเที่ยว เพื่อคนทั้งมวล. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี. 10(2). 130-143.

Sanmargaraja, S. (2015). Accessible Tourism Destinations in Malaysia: Disabled Tourists’ Requirements Article. Australian Journal of Basic and Applied Sciences. 9(33). 436-442.

Susanna, A.M. (2015). Accessibility to Tourism by Persons with Disabilities in the Ashanti Region of Ghana. Master of Science Disability. Kwame Nkrumah University of Science and Technology Kumasi, Ghana.