EFFECTIVENESS OF BANGKOK'S POLITICAL COMMUNICATION IN A DIGITAL PLATFORM
Main Article Content
Abstract
The objectives of the research article were 1) to study the level of effectiveness of political communication in Bangkok in a digital platform, and 2) to study the factors affecting the effectiveness of Bangkok's political communication in a digital platform. This research was a quantitative research and studied the factors affecting the effectiveness of Bangkok's political communication in a digital platform. The research population was the population in Bangkok and the number of samples were 400 populations in Bangkok. The research employed the questionnaire as an instrument of collecting information. Descriptive statistics utilized in the study were frequency, percentage, mean and standard deviation, and inferential statistics was Pearson’s correlation coefficient analysis and multiple regressions (Stepwise).
The results showed that: 1. the level of effectiveness in political communication in Bangkok in a digital platform was moderate. 2) Factors affecting the effectiveness of Bangkok’s political communication in a digital platform were moderate. results found that sender factor was low level, communication channel factor was low level, information factor was moderate, and receiver factor was moderate had positive affect and could jointly predict the effectiveness of Political Communication in Bangkok in a Digital Platform at the .05 level of statistical significance.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กมล เกิดสมศรี และปรีชา พันธุ์แน่น. (2563). แนวทางการพัฒนากลยุทธ์การสื่อสารการประชาสัมพันธ์ ผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของ “ตลาดชุมชนเพื่อธุรกิจท้องถิ่น” ประเทศไทย. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก. 38(1). 22-33.
กฤติยา รุจิโชค. (2564). การสื่อสารการเมืองเพื่อรักษาภาพลักษณ์รัฐบาลในสื่อยุคดิจิทัล. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์. 6(1). 24-39.
กองสารสนเทศภูมิศาสตร์ สำนักยุทธศาสตร์และประเมินผล. (2556). รูปแบบการบริหารกรุงเทพมหานคร. สืบค้นเมื่อ 25 มีนาคม 2564. จาก http://203.155.220.230/m.info/ bma_k/knw5.html
พิมพ์ลภัส พงศกรรังศิลป์ ศิวฤทธิ์ พงศกรรังศิลป์ และปิยะ ปานผู้มีทรัพย์. (2562). ปัจจัยที่มีความสำคัญต่อการประยุกต์ใช้ดิจิทัลแพลตฟอร์มของธุรกิจ โรงแรมในจังหวัดกระบี่. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ. 15(1). 167-176.
พีพีทีวี. (2559). 21 เมษายน 234 ปี สถาปนากรุงเทพมหานครฯ. สืบค้นเมื่อ 27 มีนาคม 2564. จาก www.pptvhd36.com/news/ประเด็นร้อน/25993
ภาคิน โชติเวศย์ศิลป์.(2562). กลยุทธ์การสื่อสารทางการเมืองของ พลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชานายกรัฐมนตรี ที่มาจากการยึดอำนาจภายใต้วิกฤตความขัดแย้งทางการเมือง. วารสารสหวิทยาการวิจัย: ฉบับบัณฑิตศึกษา. 8(1). 15-25.
ยุพดี วิภัติภูมิประเทศ. (2558). การสื่อสารทางการเมืองของพลตรีจำลอง ศรีเมืองศึกษาในช่วงเวลาระหว่างปี พ.ศ. 2523-2553. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (สื่อสารการเมือง). กรุงเทพมหานคร : วิทยาลัยสื่อสารการเมือง มหาวิทยาลัยเกริก.
Berlo, David. (1960). The process of communication. New York : Holl, Reneheart and Winston, Inc.
Yamane, Taro. (1973). Statistics: An introductory analysis. 3rd ed. New York : Harper and Row Publication.