ประสิทธิผลของการสื่อสารทางการเมืองของกรุงเทพมหานครในรูปแบบดิจิทัลแพลตฟอร์ม

Main Article Content

ปิยะพล พวงแก้ว
จิดาภา ถิรศิริกุล

บทคัดย่อ

         บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1)เพื่อศึกษาระดับประสิทธิผลของการสื่อสารทางการเมืองของกรุงเทพมหานครในรูปแบบดิจิทัลแพลตฟอร์ม 2)เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิผลของการสื่อสารทางการเมืองของกรุงเทพมหานครในรูปแบบดิจิทัลแพลตฟอร์ม เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ โดยประชาชนกลุ่มตัวอย่างที่ใช้จำนวน 400 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม การวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และใช้สถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ การวิเคราะห์สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และการวิเคราะห์สมการถดถอยพหุด้วยวิธีการแบบขั้นตอน


         ผลการวิจัยพบว่า 1. ระดับประสิทธิผลต่อการสื่อสารทางการเมืองของกรุงเทพมหานคร  ในรูปแบบดิจิทัลแพลตฟอร์มในเขตกรุงเทพมหานคร โดยภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง 2. ปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิผลของการสื่อสารทางการเมืองของกรุงเทพมหานครในรูปแบบดิจิทัลแพลตฟอร์ม         โดยภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง โดยปัจจัยผู้ส่งสาร อยู่ในระดับน้อย ปัจจัยช่องทางการสื่อสาร      อยู่ในระดับน้อย ปัจจัยข้อมูลข่าวสาร อยู่ในระดับปานกลาง ปัจจัยผู้รับสาร อยู่ในระดับปานกลาง มีผลเชิงบวก และสามารถร่วมกันพยากรณ์ประสิทธิผลของการสื่อสารทางการเมืองของกรุงเทพมหานครในรูปแบบดิจิทัลแพลตฟอร์มอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ .05

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
พวงแก้ว ป., & ถิรศิริกุล จ. . (2022). ประสิทธิผลของการสื่อสารทางการเมืองของกรุงเทพมหานครในรูปแบบดิจิทัลแพลตฟอร์ม. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 11(2), 583–594. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/AJMBU/article/view/252787
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กมล เกิดสมศรี และปรีชา พันธุ์แน่น. (2563). แนวทางการพัฒนากลยุทธ์การสื่อสารการประชาสัมพันธ์ ผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของ “ตลาดชุมชนเพื่อธุรกิจท้องถิ่น” ประเทศไทย. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก. 38(1). 22-33.

กฤติยา รุจิโชค. (2564). การสื่อสารการเมืองเพื่อรักษาภาพลักษณ์รัฐบาลในสื่อยุคดิจิทัล. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์. 6(1). 24-39.

กองสารสนเทศภูมิศาสตร์ สำนักยุทธศาสตร์และประเมินผล. (2556). รูปแบบการบริหารกรุงเทพมหานคร. สืบค้นเมื่อ 25 มีนาคม 2564. จาก http://203.155.220.230/m.info/ bma_k/knw5.html

พิมพ์ลภัส พงศกรรังศิลป์ ศิวฤทธิ์ พงศกรรังศิลป์ และปิยะ ปานผู้มีทรัพย์. (2562). ปัจจัยที่มีความสำคัญต่อการประยุกต์ใช้ดิจิทัลแพลตฟอร์มของธุรกิจ โรงแรมในจังหวัดกระบี่. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ. 15(1). 167-176.

พีพีทีวี. (2559). 21 เมษายน 234 ปี สถาปนากรุงเทพมหานครฯ. สืบค้นเมื่อ 27 มีนาคม 2564. จาก www.pptvhd36.com/news/ประเด็นร้อน/25993

ภาคิน โชติเวศย์ศิลป์.(2562). กลยุทธ์การสื่อสารทางการเมืองของ พลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชานายกรัฐมนตรี ที่มาจากการยึดอำนาจภายใต้วิกฤตความขัดแย้งทางการเมือง. วารสารสหวิทยาการวิจัย: ฉบับบัณฑิตศึกษา. 8(1). 15-25.

ยุพดี วิภัติภูมิประเทศ. (2558). การสื่อสารทางการเมืองของพลตรีจำลอง ศรีเมืองศึกษาในช่วงเวลาระหว่างปี พ.ศ. 2523-2553. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (สื่อสารการเมือง). กรุงเทพมหานคร : วิทยาลัยสื่อสารการเมือง มหาวิทยาลัยเกริก.

Berlo, David. (1960). The process of communication. New York : Holl, Reneheart and Winston, Inc.

Yamane, Taro. (1973). Statistics: An introductory analysis. 3rd ed. New York : Harper and Row Publication.