AN APPICATION OF SEVEN PRINCIPLES OF SAPPURISADHAMMA TO THE DEVELOPMENT OF COMMUNITIES BY THE NONGWAENG SUBDISTRICT ADMINISTRATION ORGANTZATION, MUANG ROI ET DISTRICT, ROI ET PROVINCE

Main Article Content

Phra Atikarn Phaithun Kantaseelo (Pomin)
Phrakrukittiwarathorn

Abstract

The objectives of this research article are 1) to study the concept of applying the Seven principles of Sappurisadhamma in community development. of the Nong Waeng Subdistrict Administrative Organization 2) to study the process of applying the Seven Sappurisadham principles in community development of the Nong Waeng Subdistrict Administrative Organization 3) To suggest guidelines for community development in the application of the Seven Sappurisadham principles of the Nong Waeng Subdistrict Administrative Organization. Mueang Roi Et District Roi Et Province This research is qualitative research. Data were collected through in-depth interviews. The informants included the management team, personnel, and subordinate officials. Nong Waeng Subdistrict Administrative Organization and representatives of monks’ Local leaders, community leaders, a total of 24 figures/people. Data were analyzed by descriptive analysis.


The results of the research found that 1. The application made the personnel apply the said principles to their lives for the better, changing their behavior for the better and for their own community. 2. The process Apply the Seven principles of Sappurisadhamma in community development. of Nong Waeng Subdistrict Administrative Organization Mueang Roi Et District Roi Et Province's economic dimension is a self-sufficient economy. To have diligence and diligence in pursuing a career. to be self-reliant psychological dimension Sufficiency Economy focuses on the mind knowing enough, that is, just enough, living in moderation, and being satisfied with what one has. Be happy with what you get, don't be greedy. Sufficiency economy must start with yourself. Cultural dimension people's way of life The Sufficiency Economy aims to create a culture or way of life that is economical, frugal, has a simple life, is not extravagant, and is not too much a slave to material things and consumerism, which causes more debt. Corruption has occurred. It is one of the most serious social problems. that often undermines national security. 3) Suggestions for community development in the application of the Seven principles of Sappurisadhamma of the Nong Waeng Subdistrict Administrative Organization. Mueang Roi Et District Roi Et Province, any development has problems and obstacles. There will inevitably be a shadow of it happening. Whether it is community development Developing society, the nation, or even developing various material aspects, there must be wisdom and obstacles as well. Therefore, using the principles of Sappuris Dhamma, Attanyuta, being one who knows cause and effect, comes in to help solve problems and obstacles. It is indeed a right and good thing.

Article Details

How to Cite
Kantaseelo (Pomin), P. A. P., & Phrakrukittiwarathorn. (2024). AN APPICATION OF SEVEN PRINCIPLES OF SAPPURISADHAMMA TO THE DEVELOPMENT OF COMMUNITIES BY THE NONGWAENG SUBDISTRICT ADMINISTRATION ORGANTZATION, MUANG ROI ET DISTRICT, ROI ET PROVINCE. Academic Journal of Mahamakut Buddhist University Roi Et Campus, 13(1), 322–334. Retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/AJMBU/article/view/275032
Section
Research Article

References

กถิน อัตถโยธิน. (2548). ภาวะผู้นำตามหลักสัปปุริสธรรม. วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.

เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2547). เรียนรู้: วิถีสู่ความสำเร็จ. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร : ซัคเซส มีเดีย.

ชิต นิลพานิช และกุลธน ธนาพงศธร. (2532). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาชนบท ในเอกสารการสอนชุดวิชาความรู้ทั่วไปสำหรับการพัฒนาระดับตำบล หมู่บ้าน. สืบค้นเมื่อ 3 กันยายน 2561. จาก https://he02.tci-thaijo.org/index.php/Veridian-E-Journal/ article/article/download

ธีรวุฒิ โศภิษฐิกุล. (2550). การปกครองท้องถิ่นไทย. ฉะเชิงเทรา : เอ็มเอ็นคอมพิวออฟเซท.

ประทาน คงฤทธิศึกษาธิกร. (2535). การปกครองท้องถิ่น. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์คุรุสภา.

ประภาศรี สีหอำไพ. (2531). พื้นฐานการศึกษาทางศาสนาและจริยธรรม. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.

ประสิทธิ์ อาศัยบุญ. (2551). การมีส่วนร่วมในการพัฒนาชุมชนของประชาชนในเขตตำบลไร่น้อย อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.

พงษ์ชัย พรสุโรจน์. (2550). กิจวัตรของพระสงฆ์ในการพัฒนาชุมชน อำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.

พระจำรัส ฐิตธมฺโม. (2554). การประยุกต์ใช้หลักสัปปุริสธรรม 7 ในการบริหารจัดการชุมชน กรณีศึกษา ชุมชนวัดใหม่พิเรนทร์ เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระถนัด วฑฺฒโน (บุตรสวัสดิ์). (2551). การวิเคราะห์คุณสมบัติของผู้นำตามหลักสัปปุริสธรรม 7. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาสุขสันต์ สุเมธี (ธรรมมา). (2560). ภาวะผู้นำตามหลักสัปปุริสธรรมของผู้บริหารส่วนตำบลทางขวาง อำเภอแวงน้อย จังหวัดขอนแก่น. วารสารมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย สังคมศาสตร์ปริทรรศน์. 6(1). 551-560.