ความคิดเห็นของบุคลากรที่มีต่อการบริหารงานระบบเทคโนโลยีสารสนเทศของ องค์การบริหารส่วนจังหวัดร้อยเอ็ด
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
สารนิพนธ์เรื่องนี้มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาระดับความคิดเห็นของบุคลากรที่มีต่อการบริหารงานระบบเทคโนโลยีสารสนเทศขององค์การบริหารส่วนจังหวัดร้อยเอ็ด 2) เพื่อเปรียบเทียบระดับความคิดเห็นต่อการบริหารงานระบบเทคโนโลยีสารสนเทศขององค์การบริหารส่วนจังหวัดร้อยเอ็ด ของบุคลากรที่มี เพศ อายุ ระดับการศึกษา ต่างกัน 3) เพื่อศึกษาข้อเสนอแนะของบุคลากรที่มีต่อการพัฒนาการบริหารงานระบบเทคโนโลยีสารสนเทศ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ บุคลากรขององค์การบริหารส่วนจังหวัดร้อยเอ็ด จำนวน 169 คน โดยใช้สูตรการคำนวณของทาโร ยามาเน่ (Taro Yamane) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่าห้าระดับ จำนวน 20 ข้อ ค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถามทั้งฉบับเท่ากับ .82 สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ร้อยละ(Percentage) ความถี่ (Frequency) ค่าเฉลี่ย () ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D) หรือ Standard Deviation และสถิติการทดสอบสมมติฐาน ได้แก่ t-test และ F-test
ผลการวิจัยพบว่า 1) ความคิดเห็นของบุคลากรที่มีต่อการบริหารงานระบบเทคโนโลยีสารสนเทศขององค์การบริหารส่วนจังหวัดร้อยเอ็ด โดยรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน อยู่ในระดับมากทุกด้าน เรียงจากด้านที่มีค่าเฉลี่ยมากไปหาน้อย ได้แก่ ด้านบุคลากร ด้านวัสดุ อุปกรณ์ ด้านบริหารจัดการ และด้านงบประมาณ ตามลำดับ 2) ผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่าบุคลากรที่มีเพศ อายุ และระดับการศึกษาต่างกัน มีความคิดเห็นต่อการบริหารงานระบบเทคโนโลยีสารสนเทศขององค์การบริหารส่วนจังหวัดร้อยเอ็ด ทั้งโดยรวมและรายด้าน ไม่แตกต่างกัน และ 3) บุคลากรมีข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการบริหารงานระบบเทคโนโลยีสารสนเทศขององค์การบริหารส่วนจังหวัดร้อยเอ็ด เรียงลำดับตามความถี่จากสูงไปหาต่ำสามอันดับแรก ได้แก่ ควรมีการส่งเสริมให้บุคคลภายนอกหรือประชาชนเข้ามามีส่วนร่วมในการจัดทำแผนพัฒนาระบบเทคโนโลยีสารสนเทศมากขึ้น ควรจัดสรรงบประมาณในการส่งเสริมบุคลากรเข้ารับการฝึกอบรมอย่างเพียงพอ และควรมีการจัดหาวัสดุ อุปกรณ์ที่ทันสมัยมาใช้ในการประเมินและควบคุมการปฏิบัติงานให้มากขึ้น
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จิตรา กรุณาฤทธิโยธิน. (2547). ความคิดเห็นของผู้มารับบริการของโรงพยาบาลเอกชนในเขต กรุงเทพมหานครและจังหวัดนนทบุรี. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
จักรกฤษณ์ นรนิติผดุงการ. (2541). การจัดการด้านปัจจัยในการบริหาร. กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพาณิชย์.
ชนวัฒน์ โกญจนาวรรณ. (2550). การจัดการสารสนเทศสำหรับผู้นำองค์กรและผู้บริหาร. กรุงเทพฯ : เอ็กซเปอร์เน็ท.
บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
ยุทธ ไกยวรรณ์ และกุสุมา ผลาพรม. (2553). พื้นฐานการวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ : ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพมหานคร.
รุ่งอุบล แรงรายบุญ. (2551). ความคิดเห็นของบุคลากรผู้ปฏิบัติงานที่มีต่อการบริหารงานบุคคล ขององค์การบริหารส่วนจังหวัดอุบลราชธานี. การศึกษาอิสระรัฐประศาสนศาสตร มหาบัณฑิต. ขอนแก่น : มหาวิยาลัยขอนแก่น.
วิรัช วิรัชนิภาวรรณ. (2546). การบริหารและการจัดการเทศบาลในยุคปฏิรูปการเมือง. รัฐสภาสาร. 51(2). 84.
เศกสรรค์ คงคชวัน. (2556). การพัฒนาศักยภาพบุคลากรในการใช้ระบบเทคโนโลยีสารสนเทศในองค์การบริหารส่วนตำบลควนศรี อำเภอบ้านนาสาร จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสาร Vreidian E-Journal กลุ่มมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 6(3). 228.
สุริยานนท์ พลสิม. (2553). สถานภาพการใช้เทคโนโลยีในการบริหารงานขององค์กรปกครองส่วน ท้องถิ่น กรณีศึกษาเทศบาลตำบลบ้านเป็ด อำเภอเมืองจังหวัดขอนแก่น. ขอนแก่น : มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
องค์การบริหารส่วนจังหวัดร้อยเอ็ด. (2558). แผนแม่บทเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. ร้อยเอ็ด : เมืองร้อยเอ็ด.
Harold Koontz. (1964). Principle of Management. New York, Mc Graw Hill.
Henri, F. (1949). General and Industrial Management. London, Sir Isaac Pitman & Sons.
