การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนตามหลักธรรมาภิบาล

Main Article Content

สาธิต กฤตลักษณ์

บทคัดย่อ

                   การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน เป็นตัวชี้วัดทางรัฐศาสตร์ที่สำคัญบ่งบอกให้ทราบถึงความใส่ใจความสนใจทางการเมืองของประชาชนได้อย่างดีเยี่ยม งานวิจัยนี้ได้ศึกษาการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนตามหลักการธรรมาภิบาลกับการปกครองท้องถิ่น ผู้วิจัยได้เลือกเทศบาลเมืองร้อยเอ็ด อำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด เป็นพื้นที่ศึกษา ด้วยเหตุผลจากการที่เทศบาลเมืองร้อยเอ็ดได้รับรางวัลระดับประเทศมากมาย อาทิ รางวัลบริหารจัดการบ้านเมืองที่ดี รางวัลพระปกเกล้าทองคำ รางวัลท้องถิ่นต้นแบบที่มีความโปร่งใสจากสำนักงานป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ นั้นย่อมแสดงให้เห็นได้ว่าประชาชนในเขตเทศบาล ต้องมีความรู้ความเข้าในด้านการปกครองท้องถิ่นและที่สำคัญการความร่วมมือ จากการลงพื้นที่พบว่า ประชาชนให้ความสนใจด้านการเมือง มีการพูดคุยสนทนากัน รับฟังข่าวสารทางการเมืองตามสื่อวิทยุ โทรทัศน์และสื่อหนังสื่อพิมพ์อยู่เสมอ แต่การร้องทุกข์ร้องเรียน การร่วมวางแผนพัฒนาเทศบาลพบว่ามีส่วนน้อย ทำให้ผู้วิจัยสนใจที่จะศึกษาถึงการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนตามหลักธรรมาภิบาลเป็นการวิจัยความสัมพันธ์ของประชาชนด้านเพศ อายุ การศึกษาและอาชีพ จะส่งผลต่อการมีร่วมร่วมทางการเมืองหรือไม่ การศึกษาครั้งนี้ใช้วิธีการศึกษาทางเอกสาร การวิจัยเชิงสำรวจด้วยการใช้แบบสอบถามเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างที่เป็นประชาชนผู้มีสิทธิเลือกตั้งในเขตเทศบาลเมืองร้อยเอ็ด จำนวน 300 คน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
กฤตลักษณ์ ส. (2018). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนตามหลักธรรมาภิบาล. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 7(1), 166–175. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/AJMBU/article/view/197245
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรรณิกา ชมดี. (2524). การมีส่วนร่วมของประชาชนที่มีผลต่อการพัฒนาเศรษฐกิจ : ศึกษาเฉพาะกรณีโครงการสารภี ตำบลท่าช้าง อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์สังคมศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

จรูญ สุภาพ. (2515). หลักรัฐศาสตร์. กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิช.

ชวนะ ภวกานนท์. (2522). ความสำนึกทางการเมืองกับการมีส่วนร่วมทางการเมืองของกลุ่มผลประโยชน์ในระบอบประชาธิปไตย : ศึกษาวิเคราะห์เฉพาะกรณีเขตเทศบาลตำบลโนนสูง จังหวัดนครราชสีมา. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิต (การปกครอง). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชูวงค์ ฉายะบุตร. (2539). การปกครองท้องถิ่นไทย. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ถม ทรัพย์เจริญ. (2525). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนชนบทในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต (พัฒนาสังคม). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ประหยัด หงส์ทองคำ. (2526). การปกครองท้องถิ่นของไทย. กรุงเทพฯ : บริษัทสำนักพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช จำกัด.

ประหยัด หงส์คำทองและอนันต์ เกตุวงศ์. (2524). รายงานการวิจัยเรื่อง สมรรถนะขององค์การปกครองท้องถิ่นในการมีส่วนร่วมวางแผนพัฒนาท้องถิ่น : บทบาทของเทศบาลและสุขาภิบาล. กรุงเทพฯ : สำนักวิจัยสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

เพทาย วิเศษจนกิจ. (2520). ความคาดหวังประโยชน์ที่ได้รับจากกลุ่มของสมาชิกกลุ่มในโครงการสารภี ตำบลขัวมุง. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต (พัฒนาชุมชน). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

สุรัสวดี หุ่นพยนต์. (2528). ปัจจัยที่มีผลต่อการไม่มีส่วนร่วมในกิจกรรมพัฒนาชุมชนของประชาชนยากจน : ศึกษาเฉพาะกรณีหมู่บ้านเขาดิน ตำบลวังน้ำลัด อำเภอไพศาลี จังหวัดนครสวรรค์. วิทยานิพนธ์สังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

อุทัย หิรัญโต. (2523). การปกครองท้องถิ่น. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.

Lane, Robest.E. (1965). Political life. New York : Free Press.