การจัดการเรียนรู้แบบผสมผสานในรายวิชานวัตกรรมและเทคโนโลยีทางการศึกษา ของนักศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ วิทยาลัยพิชญบัณฑิต
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1)เพื่อออกแบบและพัฒนาบทเรียนออนไลน์โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบผสมผสานในรายวิชานวัตกรรมและเทคโนโลยีทางการศึกษา 2)เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนจากการเรียนรู้แบบผสมผสาน ในรายวิชานวัตกรรมและเทคโนโลยีทางการศึกษา 3)เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักศึกษาที่มีต่อการจัดการเรียนรู้แบบผสมผสานในรายวิชานวัตกรรมและเทคโนโลยีทางการศึกษา กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักศึกษาคณะศึกษาศาสตร์ วิทยาลัยพิชญบัณฑิต จำนวน 32 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบเรียนออนไลน์โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบผสมผสาน แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ และแบบสอบถามความพึงพอใจของนักศึกษาที่มีต่อการจัดการเรียนรู้แบบผสมผสาน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบสมมุติฐาน โดยใช้การทดสอบค่าที
ผลการวิจัยพบว่า 1)ผลการออกแบบและพัฒนากิจกรรมการเรียนแบบผสมผสาน มีคุณภาพอยู่ในระดับดี 2)ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาที่มีต่อการจัดการเรียนรู้แบบผสมผสานหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 3)ผู้เรียนมีความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนรู้แบบผสมผสาน อยู่ในระดับมาก
Article Details
เอกสารอ้างอิง
เจนเนตร มณีนาค. (2545). มาทำความเข้าใจกับกระบวนการอีเลิร์นนิ่งกันเถอะ(ตอนที่ 1). e-Economy. 2(34). 108-110.
ชลีนุช คนซื่อ. (2553). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานทางด้านกิจกรรมในรายวิชาการวิเคราะห์และออกแบบระบบของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน วิทยาเขตสกลนคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาคอมพิวเตอร์ศึกษา. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ณัฎฐเอก ณัฐธยาน์ภัทรกุล. (2556). การพัฒนาบทเรียนแบบผสมผสานตามแนวคอนสตรัคติวิสต์ เพื่อส่งเสริมกระบวนการแก้ปัญหา เรื่อง ระบบสายอากาศโทรทัศน์รวม สำหรับนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้น ปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์อุตสาหกรรมมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
ธีรศักดิ์ อุ่นอารมย์เลิศ. (2549). การวัดและประเมินผลการศึกษา. ภาควิชาพื้นฐานทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ธีระวงศ์ สายนาโก, ขวัญหญิง ศรีประเสริฐภาพ และวิไลลักษณ์ ลังกา. (2556). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนผสมผสาน เพื่อฝึกปฏิบัติงานแอนิเมชั่นเบื้องต้นสำหรับนิสิตปริญญาตรี สาขาวิชาเทคโนโลยีสื่อสารการศึกษา. วารสารบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. 7(2). 16-30.
บุญชม ศรีสะอาด. (2547). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร : สุวีริยาสาสน์.
ประหยัด ทีทา. (2555). การพัฒนาบทเรียนอีเลิร์นนิ่งแบบผสมผสาน วิชาพฤติกรรมการสอนคอมพิวเตอร์ สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี. ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาครุศาสตดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม.
พลอยไพลิน ศรีอ่าดี. (2556). ผลการจัดการเรียนรู้แบบผสมผสานด้วยกิจกรรมการเรียนแบบแก้ปัญหา วิชาเทคโนโลยีสารสนเทศ 2 ที่มีต่อความสามารถในการแก้ปัญหาและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนสิรินธรราชวิทยาลัย. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal. 6(2). 582-596.
พิชญาภา ยวงสร้อย. (2554). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานเพื่อส่งเสริมทักษะการแก้ปัญหาด้วยหลักอริยสัจในการทำโครงงานสาหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
วิจารณ์ พานิช. (2555). องค์แห่งการเรียนรู้และการจัดการความรู้. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : ตถาตาพับบลิเคชัน.
วิทยาลัยพิชญบัณฑิต. (2562). แผนยุทศาสตร์วิทยาลัยพิชญบัณฑิต. หนองบัวลำภู : วิทยาลัยพิชญบัณฑิต.
Bonk, C. J., & Graham, C.R. (2006). The handbook of blended learning: global perspectives, local designs. An Francisco, CA : Pfeiffer publishing.
Thomson and NETg. (2003). The next generation of corporate learning: achieving the right blend. Retrieved 25 November 2019. From http://www.netg.com/NewsAndEvents/PressReleaseview.aspPressID=75=top
