การพัฒนาพฤติกรรมที่พึงประสงค์ของนักเรียนตามคุณธรรมอัตลักษณ์โรงเรียนคุณธรรม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สร้างแนวทางการพัฒนาพฤติกรรมที่พึงประสงค์ตามคุณธรรมอัตลักษณ์ของโรงเรียนคุณธรรม 2) พัฒนาพฤติกรรมที่พึงประสงค์ตามคุณธรรมอัตลักษณ์ของโรงเรียนคุณธรรม และ 3) ประเมินโครงการค่ายเยาวชนคนคุณธรรมของโรงเรียนคุณธรรม กลุ่มเป้าหมาย คือ โรงเรียนในเครือข่ายสถานศึกษาที่ 14 จำนวน 9 แห่ง กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ แก่นนำนักเรียน 200 คน แก่นนำครูผู้บริหาร 18 คน รวมทั้งสิ้นจำนวน 218 คน การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพพรรณนาเหตุการณ์เกี่ยวกับการดำเนินการตามกิจกรรมโดยนำรายงานการวิเคราะห์ข้อมูลของแต่ละกิจกรรมตามวัตถุประสงค์กำหนด และการวิเคราะห์ข้อมูลที่เป็นเชิงปริมาณ ใช้ค่าสถิติพื้นฐาน ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เพื่อเป็นข้อมูลในการเปรียบเทียบกับเป้าหมายหรือแสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นโดยคำตอบเป็นแบบประเมินค่า 5 ระดับ ตามแนวของลิเคิร์ท (Likert)
ผลการวิจัยพบว่า 1) แนวทางการพัฒนาพฤติกรรมที่พึงประสงค์ของนักเรียนตามคุณธรรมอัตลักษณ์สำหรับโรงเรียนคุณธรรมประกอบด้วย (1) กิจกรรมที่มุ่งสร้างการมีส่วนร่วม (2) กิจกรรมที่มุ่งเพิ่มพูนทักษะการคิดวิเคราะห์เชิงเหตุผล (3) กิจกรรมที่มุ่งเพิ่มพูนทักษะชีวิต (4) กิจกรรมที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ (5) กิจกรรมที่สนองตอบความสนใจ ความถนัด และความต้องการของนักเรียนทุกคน (6) กิจกรรมที่สะท้อนบริบทจริงของโรงเรียน (7) ประเมินผลการเรียนรู้จากสภาพจริง (8) กิจกรรมที่จัดขึ้นสามารถนำไปประยุกต์ใช้ในชั้นเรียน กิจกรรมทั้ง 8 ข้อที่กล่าวมาข้างต้นเป็นแนวทางในการพัฒนาพฤติกรรมที่พึงประสงค์ของนักเรียน เพื่อให้เป็นไปตามคุณธรรมอัตลักษณ์ของโรงเรียน ได้แก่ ซื่อสัตย์ ขยัน รับผิดชอบ มีระเบียบวินัย มีความอุตสาหะ มีความมุ่งมั่น ใฝ่เรียนรู้ อดทนอดกลั้น สามัคคี มีน้ำใจ เมตตากรุณา สุภาพ มีสัมมาคารวะ กตัญญู พอเพียง ประหยัด มีจิตสาธารณะ ซึ่งยึดหลักการสำคัญในการพัฒนาโรงเรียนคุณธรรม จริยธรรม เป็นต้น 2) ผลการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของนักเรียนตามคุณธรรมอัตลักษณ์สำหรับโรงเรียนคุณธรรมพบว่า บรรลุตามเป้าหมายที่กำหนดนักเรียนมีพฤติกรรมที่พึงประสงค์เพิ่มขึ้น และพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ลดลง ส่งผลลัพธ์ที่ดีต่อครอบครัว โรงเรียน ชุมชน และสังคม 3) ผลการประเมินโครงการค่ายยุวชนคนคุณธรรมพบว่าโดยภาพรวมผู้เข้าร่วมโครงการเห็นว่าอยู่ในระดับมาก วิทยากรชี้แจงขั้นตอน วิธีทำและสรุปประเด็นชัดเจนเข้าใจง่าย รองลงมาคือนักเรียนคิดว่าการอบรมเป็นประโยชน์ต่อตนเอง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ไพศาล มั่นอก และ ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2557). การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมในการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมของนักเรียน ระดับมัธยมศึกษาขนาดเล็ก : กรณีศึกษาของนักเรียนโรงเรียนวิเศษชัยชาญ. วิทยาคมวารสารสุทธิปริทัศน์. 28(88). 99-117.
ระพีพัฒน์ หาญโสภา. (2557). การประเมินโรงเรียนวิถีพุทธ. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ศูนย์โรงเรียนคุณธรรม มูลนิธิยุวสถิรคุณ. (2559). คู่มือการจัดกิจกรรมพัฒนาโรงเรียนคุณธรรม. กรุงเทพมหานคร : สหมิตรพริ้นติ้งแอนด์พับลิสซิ่ง.
สมปอง ใจดีเฉย และคณะ. (2554). การสังเคราะห์องค์ความรู้กระบวนการสร้างโรงเรียนต้นแบบด้านคุณธรรม จริยธรรม. กรุงเทพมหานคร : ศูนย์คุณธรรมและคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สำนักงานพัฒนานวัตกรรมการจัดการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2561). โรงเรียนคุณธรรม สพฐ. มาตรฐานและตัวชี้วัด. สืบค้นเมื่อ 4 กุมภาพันธ์ 2562. จาก http://www.pkt.ac.th/moral/
สำนักงานพัฒนานวัตกรรมการจัดการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2561). โรงเรียนคุณธรรม สพฐ. ค่ายยุวชนคนคุณธรรม. สืบเมื่อวันที่ 4 กุมภาพันธ์ 2562. จาก http://www.pkt.ac.th/moral/
สุพรรณี ไชยอำพร. (2551). รูปแบบแหล่งเรียนรู้ด้านคุณธรรมเพื่อการพัฒนาชุมชนอย่างยั่งยืน. วารสารพัฒนาสังคม. 10(2). 1-24.
สุระ อ่อนแพง ปัญญา สังขวดี วิทยา จันทร์ศิลา และสำราญ มีแจ้ง. (2556). รูปแบบการบริหารเพื่อพัฒนาคุณธรรม จริยธรรมนักเรียนระดับประถมศึกษาในสถานศึกษาสังกัดสานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 15(ฉบับพิเศษ). 258-265.
Mills,G. E. (2007). Action research: A Guide for the teacher researcher. 3nd ed. New Jersey: Merrill Prentice Hall.
Likert, Rensis A. (1961). New Patterns of Management. New York : McGraw-Hill Book Company Inc.
